เอ้า เชิญเข้ามาเลย~

ขอรบกวนด้วยนะคะ

ยินดีต้อนรับค่ะ คุณชิโอริโกะ! ฉันรออยู่เลยค่ะ!

สวัสดีค่ะ คุณฮารุกะ
ขอโทษนะคะที่จู่ๆ ก็มาโดยพลการ
ที่มาขอค้างคืนกะทันหันแบบนี้…ไม่ได้เป็นการรบกวนใช่ไหมคะ?

รบกวนอะไรกัน! ฉันเป็นคนขอร้องพี่เองนะคะ?
ว่าให้พาคุณชิโอริโกะมาด้วย
ฉันอยากลองค่อยๆ คุยกับคุณน่ะค่ะ!

คุยกับฉันเหรอคะ?

ค่ะ ฉันอยากถามเรื่องชุมนุมสคูลไอดอลอะไรทำนองนี้น่ะค่ะ!

คานาตะจังไปเตรียมข้าวเย็นก่อนนะ
ชิโอริโกะจัง ฝากฮารุกะจังด้วยล่ะ~

อ๊ะ ดะ ได้ค่ะ!

[Fade in/out.]

ว้าว น่ากินจังเลยค่ะ!

เอาเลยๆ กินก่อนที่จะหายร้อนนะ

ค่ะ จะกินแล้วนะคะ

รสชาติเป็นไงบ้าง? ปรุงรสตามที่ฮารุกะจังชอบ
เลยออกหวานนิดหน่อย ถ้าถูกปากก็ดีนะ

พะ พี่คะ…

อ๊ะ ขอโทษๆ
พี่ไม่ได้จะบอกว่ารสชาติที่ฮารุกะจังชอบดูเป็นเด็กๆ นะ~

แง เมื่อกี้พูดออกมาแล้วนะ!

ถึงรสชาติที่ชอบจะดูเป็นเด็ก แต่ฮารุกะจังน่ารัก
เพราะงั้นก็ไม่เป็นไรหรอก

คิกๆ ทั้งสองคนสนิทกันจริงๆ เลยนะคะ

แล้วสิ่งที่คุณคานาตะทำก็อร่อยทุกอย่างแหละค่ะ
ถึงซุปมิโซะที่คุณฮารุกะชอบจะเป็นรสชาติที่เพิ่งเคยกิน…
แต่ฉันก็ชอบนะคะ

จริงเหรอคะ?
คิกๆ ซุปมิโซะรสออกหวานนิดๆ เนี่ยอร่อยดีใช่ไหมละคะ~

ถั่วฝักยาวคลุกงาก็หวานอร่อยเหมือนกัน~

เป็นพี่ที่ดีที่ทำให้คุณฮารุกะมีรอยยิ้มได้เลยนะคะ

ค่ะ! เป็นพี่ที่ฉันภูมิใจเลยค่ะ!

แหะๆ~ แค่คานาตะจังได้ยินแบบนั้นก็ทำได้ทุกอย่างแล้ว

จะว่าไปคานาตะจังอยากฟังเรื่องพวกชิโอริโกะจังบ้างนะ
อาจารย์คาโอรุโกะก็เป็นพี่ที่ภูมิใจใช่ไหมล่ะ?

…คิดว่าเป็นคนที่มีความสามารถด้านการตัดสินใจ
และลงมือทำมากคนหนึ่งแหละค่ะ

แต่อย่างที่เล่าไปเมื่อครู่ คือมีเรื่องที่น่าลำบากใจอยู่เหมือนกันค่ะ
พี่เป็นคนรักอิสระ พร้อมกระโจนเข้าหาเป้าหมาย
โดยไม่กลัวความผิดพลาด…

เป็นคนที่นิสัยตรงข้ามกับฉันอย่างสิ้นเชิง
จนถึงตอนนี้ก็ไม่เข้าใจเลยค่ะว่าพี่คิดอะไรอยู่

แต่พี่เป็นคนที่มีเสน่ห์คนหนึ่งค่ะ มีเสน่ห์อย่างน่าประหลาด
และเหมาะสมกับการเป็นศูนย์กลางของผู้คน

อืมๆ

ครอบครัวฉันเป็นครอบครัวที่เข้มงวด
และมีธรรมเนียมปฏิบัติมาตั้งแต่อดีตค่ะ

การสืบทอดตระกูลมิฟุเนะเป็นเรื่องยากลำบาก
ถึงอย่างนั้นฉันก็เชื่อว่าพี่ผู้เหมาะจะเป็นศูนย์กลางของผู้คน
คงทำหน้าที่นั้นได้

แต่หลังจากที่พี่ข้องเกี่ยวกับสคูลไอดอล พี่ก็เปลี่ยนไปค่ะ…

พี่สนใจเรื่องสคูลไอดอลมากจนไม่กลับบ้านและละเลยเรื่องต่างๆ
พ่อแม่เองก็คอยจับตามองอยู่อย่างเงียบๆ ค่ะ

ที่ชิโอริโกะจังเข้มงวดกับชมรมสคูลไอดอลในตอนแรก
เพราะเคยเกิดเรื่องนี้ขึ้น…หรือเปล่านะ

หวงพี่ที่โดนสคูลไอดอลแย่งไปสินะ

หวงพี่…ที่โดนสคูลไอดอลแย่งไปเหรอคะ…?

ฉะ ฉันไม่มีความรู้สึกที่เหมือนเด็กๆ อย่างนั้นหรอกค่ะ!

ไม่เห็นต้องเขินเลย~

คิกๆ หน้าแดงแจ๋เลยนะคะ คุณชิโอริโกะ

หยุดแซวเถอะค่ะ… หวงอะไรกัน… น่าอายจริงๆ…

เพราะอย่างนั้นฉันเลยทำตัวแบบนั้นกับชมรมสคูลไอดอล…
อึก… ต้องขอโทษจริงๆ นะคะ…

เหวอ! บอกแล้วไงว่าไม่ต้องขอโทษน่ะ~
พวกคานาตะจังแหย่มากไปแล้วสิ ขอโทษนะ~!

แต่เมื่อกี้ก็ทำให้เข้าใจกระจ่างแล้วนะ
ยังไงชิโอริโกะจังก็ชอบพี่นั่นแหละ~!

……

ซับซ้อนจังเลยนะคะ
จะบอกตรงๆ ว่าชอบก็ไม่ใช่ แต่ก็ไม่ได้เกลียดด้วย
แค่ไม่ถูกด้วยมานานแล้วน่ะค่ะ…

พูดเรื่องน่าเศร้าออกมาอีกแล้วนะ~

ทำไมถึงไม่ถูกด้วยเหรอคะ?

เพราะเป็นคนทำตามใจตัวเองละมั้งคะ
ฉันโดนการกระทำไม่คิดของพี่ปั่นหัวมาตลอดตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ

ฉันเคยโดนพี่บังคับให้ซ้อนท้ายจักรยาน
แล้วพี่ก็ปั่นจักรยานลงเนินด้วยความเร็วสูงด้วยค่ะ
…ตอนนั้นฉันกลัวจนไม่คิดว่าตัวเองจะยังมีชีวิตอยู่เลยนะคะ

แล้วก็ไม่รู้ว่าจู่ๆ พี่นึกคึกอะไรขึ้นมา
จนวางแผนเดินเท้ารอบญี่ปุ่นเพื่อค้นหาตัวเอง
แล้วก็ดึงฉันเข้าไปข้องเกี่ยวด้วย…

อย่างไรก็ตาม พี่เป็นคนที่ทำตามใจตัวเองอยู่เสมอค่ะ
อย่างตอนนี้เองฉันอยากซ้อมในแบบของตัวเอง
แต่พี่กลับมาพูดนั่นพูดนี่… เป็นคนที่เกินเยียวยานั่นแหละค่ะ

นี่ ชิโอริโกะจังได้บอกว่า “ไม่เอาด้วยหรอก~” หรือ “พอได้แล้ว~”
โดยไม่ให้บทสนทนาจบที่ “ช่วยไม่ได้แฮะ” แล้วหรือยัง?

พูดไปพี่ก็ไม่ฟังเลยยอมแพ้ไปแล้วค่ะ

อืม~…ถ้ายอมแพ้เพราะพูดไปก็ไม่ฟังเนี่ย
คานาตะจังว่าน่าเศร้ายังไงไม่รู้สิ~

เพราะคิดว่าอาจารย์คาโอรุโกะก็คงชอบชิโอริโกะจัง
พอๆ กับที่คานาตะจังชอบฮารุกะจังนั่นแหละ

ที่เรียกว่าน่ารักจนอยากแหย่ไง~

จะเป็นอย่างนั้นเหรอคะ?

ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันค่ะ
เพราะงั้นฉันอยากให้คุณชิโอริโกะบอกความรู้สึกของตัวเอง
โดยไม่ยอมแพ้ อย่างพวกเราเองบางทีก็ทะเลาะกันนะคะ

คานาตะจังไม่ชอบทะเลาะด้วยก็จริง
แต่ถ้าฮารุกะจังยอมแพ้คงเศร้าจนลุกไม่ไหวแน่~

…แต่ฉันไม่มั่นใจเลยค่ะว่าตัวเองจะบอกออกไปได้
จนถึงตอนนี้ก็ไม่เคยบอกได้เลยนี่คะ

ถึงที่ผ่านมาจะทำไม่ได้
แต่เพราะเป็นตอนนี้เลยมีวิธีที่น่าจะสื่อไปได้หรือเปล่า
เนอะ ฮารุกะจัง?

ใช่แล้วค่ะ!

ก็ชิโอริโกะจังเป็นสคูลไอดอลนี่นา!

สคูลไอดอล…