เท่านี้ก็เรียบร้อย!
ถ้าเป็นแบบนี้ก็คงรู้ทันทีว่าเก็บอะไรไว้ตรงไหนเนอะ

เอ็มม่าจัง นั่นของของคารินจังใช่ไหม?
จะตามใจมากไปแล้วมั้ง~?

งั้นเหรอ? ตอนอยู่สวิตเซอร์แลนด์ฉันก็ทำแบบนี้ให้น้องๆ นะ
ที่ทำให้ก็เพราะชอบทำอยู่แล้วน่ะ…

ทำเพราะชอบ?

อืม แบบว่าทำแล้วใจมันสงบดีน่ะ~

อืม~ ก็จริงนะ เพราะคานาตะจังเองก็ทำอะไรหลายอย่าง
เพื่อฮารุกะจังแล้วใจสงบ คงเป็นความรู้สึกเดียวกันรึเปล่านะ?

อ๊ะ คานาตะจังเข้าใจด้วยเหรอ?

ก็ประมาณนั้นมั้ง~

แต่ฉันไม่ได้ช่วยอยู่ฝ่ายเดียวนะ
ตอนเพิ่งเข้าหอใหม่ๆ คารินจังก็สอนฉันตั้งหลายเรื่องเลย

หืม~
งั้นเหรอเนี่ย

อย่างพวกกฎหอพัก แนะนำหอพักกับสถานที่ต่างๆ ในโรงเรียน…

โห~

…แต่ไม่เคยไปถึงที่หมายเลยสักครั้ง…

อะ โอ้…

ฉันกังวลเรื่องย้ายมาเรียนที่นิจิกะซากิอยู่บ้างก็จริง
แต่ฉันกังวลเรื่องคารินจังมากกว่าจนคิดว่าเราต้องคอยอยู่ข้างๆ แล้วสิ…

มันก็…ชวนให้คิดแบบนั้นจริงๆ นั่นแหละ

พอคิดอย่างนั้นแล้วความกังวลก็หายไปเลย
เพราะงั้นฉันเลยคิดว่าถ้าได้ดูแลคารินจังแล้วตัวเองจะร่าเริงล่ะ

ที่เอ็มม่าจังใจอ่อนกับคารินจังเพราะเคยเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นนี่เอง~
คานาตะจังได้เรียนรู้แล้วค่า…

ฮ่าๆๆ ก็พูดเกินไปน่า~

อิจฉาคารินจังแฮะ~ นี่ๆ เอ็มม่าจัง ดูแลคานาตะจังบ้างสิ~
คานาตะจังอยากนอนกลางวันหนุนตักเอ็มม่าจังล่ะ~

คิกๆ ได้เลย มานี่สิ♪