แหะๆ เพราะวันนี้เดินอ้อมนิดหน่อย
เวลาที่ได้อยู่กับคาโยะจินเลยเพิ่มขึ้น ดีใจจังเมี้ยว~

คิกๆ ไม่ได้ผ่านมาทางนี้นานแล้วเนอะ
แถวนี้มีสวนสาธารณะที่เมื่อก่อนเคยมาเล่นกันบ่อยๆ อยู่ด้วยนี่นะ

จริงสิ! เราแวะที่สวนสาธารณะด้วยเถอะนะ♪
เล่นสักหน่อย แล้วค่อยกลับบ้านก็ได้เนอะ

หวา รินจังรอด้วยสิ~

[Fade in/out.]

เมี้ยว~ เมี้ยว~! ชิงช้าเนี่ยไกวเมื่อไหร่ก็สนุกล่ะ♪

อะ อ๊ะ! รินจัง ไกวแรงขนาดนั้นจะไม่เป็นไรเหรอ?

ไม่เป็นไรหรอก เมื่อก่อนก็ประมาณนี้ตลอดนี่
คาโยะจินก็จำได้ใช่มั้ยล่ะ♪

พอมานึกดูแล้ว
เหมือนจะไกวรุนแรงยิ่งกว่าเมื่อก่อนอีก…

ตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว
ฉันเป็นคนขี้ขลาดก็เลยพยายามหยุด
รินจังที่ทำแบบนี้นี่เนอะ

ตอนนี้เองความขี้ขลาดแบบนั้นก็ยังไม่เปลี่ยนไปเลย…

ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย!

ก็คาโยะจินน่ะเป็นสคูลไอดอลได้แล้วนี่นา
คนที่ตัดสินใจจะก้าวไปข้างหน้า
คือตัวคาโยะจินเองเลยนะ

รินคอยมองคาโยะจินที่เป็นแบบนั้น
รินเลยอยากพยายามไปด้วย
คาโยะจินไม่ได้ขี้ขลาดหรอกมั่นใจเข้าไว้สิ♪

รินจัง…♪

รินจังใจดีกับฉันมาตลอดตั้งแต่สมัยก่อนเลยนี่เนอะ

งั้นเหรอเมี้ยว?

คาโยะจินเองก็น่ารักมาตลอดตั้งแต่สมัยก่อน
แต่ตอนนี้น่ารักมากๆ เลยล่ะ♡

เอ๋! ฉะ ฉันอายนะ รินจัง…

คิกๆ… ตอนนี้รินมีความสุขมากเลยล่ะ!

วันนี้มาไกวชิงช้าให้มันฟิ้วๆ เหมือนเมื่อก่อนกันเลย♪

เดี๋ยวจะคอยผลักข้างหลังชิงช้าของคาโยะจินให้นะ

อื้ม…วันนี้ฉันจะพยายาม ฉันก็จะไกวชิงช้าเหมือนกัน♪