เอาล่ะ จิกะจัง

อ้าว~? นึกว่ายังมีคุกกี้อยู่ซะอีก กินหมดไปแล้วเหรอเนี่ย

ริโกะจัง ขนมเอาเป็นนัตโตหวานได้มั้ย?

อ๊ะ ไม่ต้องยกอะไรมาก็ได้…

ไม่ใช่สิ จิกะจัง!
วันนี้จะปรึกษาเรื่องทำนองเพลงกันไม่ใช่เหรอ
เนื้อเพลงล่ะ ลงตัวแล้วรึยัง?

อ่า… อันที่จริง คือตามนี้ล่ะเจ้าค่ะ

หวา เขียนสมุดเขียนเนื้อเพลงซะเละเชียว
ตัวหนังสือรุงรังยุบยับไปหมด

อื๋อ? พอดูดีๆแล้ว มีแต่คำศัพท์เขียนไว้นี่นา “ช่วงเวลา”
“พวกพ้อง” “ฤดูกาล”…

แบบว่าเขียนแต่คำที่นึกออกเอาไว้ก่อนน่ะ
แต่พอคิดว่าจะเอามาเชื่อมโยงกันยังไง
ก็ยังนึกไม่ค่อยออก…

เหรอ…

จะว่าไป ริโกะจังล่ะใช้วิธีไหนแต่งทำนองเพลง?

ฉันน่ะเหรอ? วิธีของฉันก็…

พออ่านเนื้อเพลงที่จิกะจังเขียน
ก็จะดีดทำนองที่ลอยขึ้นมาในหัวไปทั้งอย่างนั้น
จากนั้นก็เอามาเขียนเป็นโน้ตดนตรีล่ะมั้ง

เหวอ~! ปิศาจญาณทิพย์ชัดๆ~!

ปิศาจเรอะ…!?
ฉันเองก็ใช่ว่าจะทำออกมาได้สมบูรณ์แบบในครั้งเดียวสักหน่อย

แค่ให้ความสำคัญกับแรงบันดาลใจแรกน่ะ
เพราะคิดว่ามันเป็นความรู้สึกที่ใสซื่อบริสุทธิ์ที่สุด

แรงบันดาลใจแรกบริสุทธิ์ที่สุด…

ไม่เคยเป็นบ้างเหรอ เวลาที่พอคิดไปนานๆ แล้วก็เริ่มไม่เข้าใจขึ้นมา
ว่าตัวเองจะคิดไปทำไมน่ะ?
จากนั้นก็ไปคิดอะไรที่ต่างจากทีแรกเป็นคนละเรื่องเลย

เคยสิ! โดยเฉพาะเวลาแบบที่พรุ่งนี้ต้องสอบย่อยอะไรงี้น่ะ!

ใส่ใจเรื่องการสอบหน่อยเถอะ…

เอาเป็นว่า พอนั่งคิดไปนานๆ ก็จะมีไอเดียอื่นลอยขึ้นมา
สุดท้ายเลยไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงใช่มั้ยล่ะ

จริงด้วย งั้นการแต่งเนื้อเพลงนี่
ถ้าเอาคีย์เวิร์ดที่เขียนไว้แต่แรกมาคิดมาเกลา…
มันจะออกมาเป็นยังไงนะ…

ก็ลองทำดูสิ แล้วคำไหนเหรอที่เขียนเป็นคำแรก?

คือแบบว่า… เอ่อ… อ๊ะ คำนี้ไง! “กุ้งชุบแป้งทอด”

!? เอ๋ กุ้งชุบแป้งทอด!?