หือ? อะไรน่ะ…

เอ๊ะ? ไปโรงเรียนโอโตโนะคิซากะเหรอ!?

มีอะไรเหรอ อายูมุ?

คือว่า เค้าส่งข้อความมาว่าจะไม่คุยผ่านโทรศัพท์
แต่จะไปคุยกับมากิจังโดยตรงเลยน่ะ

เอ๋!? วันนี้เค้าจะไม่อยู่ดูการซ้อมให้เราเหรอคะ!?

เพราะสำหรับรุ่นพี่แล้ว
มันเป็นธุระที่สำคัญถึงขนาดนั้นเลยไงล่ะคะ
อดทนรอหน่อยเถอะ

รุ่นพี่…
กลุ้มใจถึงขนาดนั้นจะเป็นอะไรหรือเปล่านะ?

เป็นห่วงจัง…
รินะจังบอร์ด “ฮือ”

ตะ… ต้องไม่เป็นไรอยู่แล้วล่ะค่ะ… เนอะ?

ทั้งสามคน อย่าทำหน้าเป็นกังวลแบบนั้นสิ
มันเป็นเรื่องที่เด็กคนนั้นต้องยอมรับให้ได้ด้วยตัวเองน่ะ

ใช่แล้วค่ะ คุณคารินพูดถูกแล้วล่ะ
มาภาวนาให้เค้าพบคำตอบที่ตัวเองยอมรับได้กันเถอะ

แต่จะไหวแน่เหรอ~?
หมู่นี้เห็นท่าทางเหม่อๆ ตลอดเลย

จริงด้วย… พอเจอทางตันก็คิดโน่นคิดนี่ไปเรื่อย
จนถึงขั้นพูดออกมาว่า “ไม่เอาแล้ว” เลยเนอะ

เค้าเริ่มเหม่อแบบนั้นหลังจากที่แข่งกับมักกี้
เพราะงั้นการไปพบและคุยกับมักกี้คือวิธีที่ดีที่สุดแล้วล่ะเชื่อสิ!

อืม… นั่นสินะ

ใช่ๆ ปรับอารมณ์กันใหม่ ปรับใหม่ปรับใหม่
ปรับไปปรับมา เดี๋ยวเค้าก็กลับมาน่า!

…เนอะ?

แหม ถ้าไอพลอยใจเสียไปด้วยอีกคนจะทำยังไงล่ะ
สิ่งที่พวกเราทำได้คือเชื่อในตัวเค้าและรอเท่านั้นล่ะ…
แต่ถึงจะพูดแบบนั้น บอกตรงๆ ฉันก็เป็นห่วงเหมือนกัน

เพราะว่าฉันไม่เคยเห็นเด็กคนนั้นคิดมากถึงขนาดนี้มาก่อนเลย

อายูมุจัง
เธอที่เป็นเพื่อนกับเค้ามาตั้งแต่เด็กน่าจะรู้ดีกว่าใครนะ
ประธานของเราเป็นพวกคิดมากไม่เลิกงั้นเหรอ?

เป็นพวกคิดมากเกิน
พานให้จิตตกจนทานไม่ลงทั้งข้าวกับขนมปัง
ที่คาสึมินทำเองเลยเหรอคะ!?

เมื่อก่อนเคยมีเคสที่คล้ายๆ แบบนี้มั้ย?

อายูมุ! ว่าไงล่ะ!?

ยะ… อย่าพากันเบียดเข้ามาสิทุกคน~!

[Fade in/out.]

(เพลงของเรา
ไม่ใช่เพลงที่แต่งขึ้นมาโดยนึกถึงใบหน้าของนิจิกะซากิทุกคน…
บางทีนั่นอาจจะเป็นสาเหตุที่แท้จริงก็ได้)

(เพลงที่เราแต่งขึ้นมาเพียงลำพัง
โดยการหมั่นฟังและศึกษาเพลงของ μ's รวมถึงใช้เทคนิคในแบบของเราเอง
เป็นได้แค่สาส์นท้ารบจากเราถึง μ's เท่านั้น)

(เราแต่งเพลงนี้โดยนึกถึงแต่ μ's
ไม่แปลกที่จะนึกภาพนิจิกะซากิทุกคนร้องมันไม่ได้
ทั้งที่ควรเป็นเพลงที่แต่งเพื่อทุกคน แต่กลับไม่ได้คิดถึงทุกคนเลยสักนิด)

(เราต้องรู้จักชมรมสคูลไอดอลนิจิกะซากิให้มากขึ้นอีก
เรียนรู้ให้มากกว่านี้ เราอยากแต่งเพลงโดยทำความรู้จักทุกคน
และนึกถึงหน้าของทุกคนให้มากขึ้นด้วย)

(เฮ้อ… อยากเจอทุกคนเดี๋ยวนี้จัง…)

[Fade in/out.]

……………………

!

อ้าว มีอะไรเหรอทุกคน!?
นี่มันเลยเวลาปิดประตูโรงเรียนแล้วนี่?

เอ๋!? ละ… แล้วทำไมรุ่นพี่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะคะ!?

อ๊ะ คือว่าฉันมา…

เรื่องนั้นช่างมันก่อนเถอะ
ได้ยินว่าเธอไปโอโตโนะคิซากะมาเหรอ!?
เป็นยังไงบ้างน่ะ!?

เอ๊ะ เอ๋? เป็นยังไงเหรอ…?

คะ… คารินจัง ถามจี้เกินไปแล้ว…
จู่ๆ ไปพูดแบบนั้นใส่ เค้าจะลำบากใจเอานะ

แต่ว่าคารินจังน่ะ เค้าเป็นห่วงเธอมากๆ เลยรู้มั้ย

อะ… เอ็มม่าเองก็เหมือนกันไม่ใช่หรือไง!

ขอโทษนะทุกคน ดูเหมือนฉันจะทำให้เป็นห่วงสินะ

ช่างเถอะจ้ะ
ว่าแต่ไปโอโตโนะคิซากะมาแล้ว หายกลุ้มใจหรือยังล่ะ?

เอ๊ะ?

รุ่นพี่ไปปรึกษาเรื่องแต่งเพลงกับคุณมากิใช่มั้ยละคะ?
จับเคล็ดอะไรได้บ้างหรือยังคะ?

เอาจริงๆ นะ~
ถ้ากลุ้มใจเรื่องนั้น
พวกคานาตะจังอยากเป็นที่ปรึกษาให้กับเธอจัง

แหม แต่ถ้าเทียบกับ μ's
อาจจะพึ่งพาอะไรไม่ได้ก็ได้นะ~

ก็จริง
แต่คุณไออยากจะใช้มุกเล่นคำ
ทำให้เธอหัวเราะนะ

อืมๆ พอทุกคนช่วยกันคิดว่าจะให้กำลังใจเธอยังไงดี
ก็เลยเวลาปิดประตูโรงเรียนซะแล้ว

เพราะยังคุยกันไม่จบ
ก็เลยเดินไปคุยไปต่อมาถึงที่นี่
ไม่นึกเลยว่าจะได้เจอเธอน่ะ

รุ่นพี่ รู้สึกว่าหน้าตาจะดูสดใสขึ้นนะคะ
แสดงว่าไปเจอเรื่องอะไรดีๆ ที่โรงเรียน μ's จริงๆสินะ

คือว่า มีเรื่องที่พอได้คุยกับเมมเบอร์ของ μ's แล้ว
ฉันเข้าใจขึ้นมาน่ะ ฉันอยากบอกเรื่องนั้นกับทุกคนเร็วๆ ด้วย
ดีใจจังที่ได้เจอ

เพลงนี้เป็นเพลงที่ฉันแต่งขึ้นมา
ตอนแข่งแต่งเพลงกับมากิจัง
ซึ่งฉันคิดว่าตัวเองทำได้ดีมากเลยล่ะ

แต่กลับนึกภาพตอนที่ทุกคนร้องเพลงฉันไม่ออกเลย
ทั้งที่ตอนเพลงของมากิจัง ทำให้รู้สึกเหมือนเห็น μ's
แสดงไลฟ์ด้วยเพลงนั้นเลยแท้ๆ

ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ
คาสึมินน่ะ อยากร้องเพลงของรุ่นพี่นะคะ!

ขอบคุณนะ คาสึมิจัง แต่ฉันเข้าใจถึงความแตกต่าง
ของทั้งสองเพลงแล้วล่ะ เพราะงั้นเพลงต่อไปที่ฉันจะแต่ง
เธอน่าจะชอบมากกว่านี้แน่

ความแตกต่างที่เธอค้นพบมันคืออะไรเหรอ?

การที่ฉันแต่งเพลงโดยคิดถึงทุกคนหรือเปล่าไงล่ะ
ตอนที่แต่งเพลงนั้นออกมา
ในหัวฉันคิดแต่ว่าต้องแต่งเพลงที่ยอดเยี่ยมเหมือน μ's ให้ได้

แต่การทำแบบนั้นมันไม่ถูก เพราะเพลงนี้เป็นเพลงที่แต่งเพื่อทุกคน
ฉันต้องคิดถึงภาพตอนอยู่ร่วมกับทุกคน
ภาพตอนที่ทุกคนร้องเพลงของฉันสิ

ฉันรักทุกคนในชมรมสคูลไอดอลนิจิกะซากิมากนะ!
ฉันจะแต่งเพลงเพื่อทุกคนที่ฉันรัก
แต่งเพลงที่อยากให้ทุกคนร้องอีกสักครั้ง!

เพราะงั้นฉันเลยอยากรู้จักทุกคนให้มากกว่านี้น่ะ!

คิกๆ ถึงไม่ต้องรับกำลังใจจากพวกเรา
เธอก็ก้าวข้ามมันได้เองแล้วสินะ

สมเป็นประธานของพวกคุณไอ!
พึ่งพาได้จริงๆ!

ฮะๆ จริงด้วยนะคะ!

นี่ แต่ว่า ถ้ามีเรื่องอะไรที่ทำให้รู้สึกเฟลอีก
เธอต้องมาคุยกับพวกคานาตะจังก่อนเลยนะ~

ใช่ๆ พวกเราเองก็อยากกลุ้มใจไปกับเธอด้วยน่ะ

ถ้าได้คุยกับทุกคน จะต้องแก้ปัญหาได้เร็วขึ้นแน่

อืม จริงด้วยสิ! ขอบคุณนะ ทุกคน!