(อืม~ น้ำพุร้อนเนี่ยรู้สึกดีจัง~…!
อ่างอาบน้ำกว้างๆ เนี่ยดีอย่างที่คิดเลยน้า♪）

…เอ๊ะ?
ริโกะจัง!

สายัณห์สวัสดิ์ มาอาบน้ำเหรอ?

อืม ริโกะจังล่ะ… เกิดอะไรขึ้นเหรอ?
ดึกแล้วนะ…

คุณแม่ฉันทำพวกของต้มไว้เยอะเลยน่ะ
ก็เลยว่าจะมาแบ่งให้

แล้วก็ มีเรื่องของซัมเมอร์เฟสติวัล
ที่อยากจะยืนยันกับจิกะจังให้แน่ใจนิดหน่อยน่ะ

ยืนยัน…จริงๆ แล้วฉันเองก็มีเรื่องที่ติดใจอยู่หน่อย
เหมือนกัน คิดว่าจะลองไปถามดูที่ห้องน่ะ

นั่นสินะ
ถ้างั้น ลองไปด้วยกันมั้ย

อืม

[Fade in/out.]

จิกะจัง ยังตื่นอยู่รึเปล่า?

สายัณห์สวัสดิ์ ขอรบกวนหน่อยนะ…

[Fade in/out.]

เอ๊ะ!?
เหวอออ!

อุ ทั้งสองคน มีอะไรเหรอ!?

ตื่นอยู่ล่ะ

ขอโทษที่มากะทันหันนะ
มีเรื่องจะคุยด้วยน่ะ…

เรื่องคุย?

จิกะจัง เมื่อกี้ดูอ่านอะไรจริงจังมากเลยนะ…

อะ เอ่อ…

…จิกะจัง
หรือว่า กลุ้มใจเกี่ยวกับเนื้อเพลงอยู่เหรอ?

เอ๊ะ

ฉันเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน
ตอนคุยกันเรื่องไลฟ์ตอนกลางวัน
รู้สึกว่าท่าทางของจิกะจังดูแปลกๆ ไปน่ะ

ไลฟ์เนี่ย จะกังวลไปจนกว่าจะได้แสดงด้วยสิ
จะเพลง หรือท่าเต้นเนี่ยเป็นแบบนี้จะดีจริงๆ เหรอ
คิดว่าอาจจะกังวลเรื่องแบบนั้นจนถึงที่สุดก็ได้น่ะ

ถ้าเกิดว่าจิกะจังกังวลแบบนั้นอยู่ละก็
ฉันก็อยากจะเป็นพลังให้…
บอกไปแล้วด้วยว่าไม่ว่าเรื่องอะไรก็จะช่วยน่ะ!

ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน
ถ้าเป็นเรื่องเพลง ก็เป็นเรื่องของ Aqours ด้วยนะ
อย่าเก็บเอาไว้คนเดียวสิ

ทั้งคู่… ขอบคุณนะ

ก็ถึงจะพูดแบบนั้น
แต่คนนอกอย่างฉันก็คงอยู่ในฐานะที่มาพูดอะไร
เกี่ยวกับเพลงของ Aqours ไม่ได้หรอก…

ไม่ใช่แบบนั้นหรอกนะ! ดีใจนะที่บอกว่า
อยากจะเป็นพลังให้น่ะอย่างที่ทั้งคู่พูดนั่นแหละ
ติดปัญหาอยู่นิดหน่อย จะช่วยฟังหน่อยได้มั้ย?

อืม

ให้ฉันฟังทีนะ

ขอบคุณนะ

คือว่านะ เป็นเรื่องเกี่ยวกับเนื้อเพลง…
ของเพลงใหม่ที่จะใช้ในงานซัมเมอร์เฟสติวัลน่ะ อะนี่

อันนี้คือสมุดจดเนื้อเพลง?
ที่อ่านอยู่เมื่อกี้ก็คือนี่สินะ ให้ฉันอ่านจะดีเหรอ?

แน่นอน!

เธอเองก็กลุ้มเรื่องเนื้อเพลงมากเลยสินะ
ถึงก่อนหน้านี้จะปรึกษากับทุกคนใน Aqours
จนเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาแล้วก็เถอะ

ตอนเจอกันครั้งแรกก็บอกฉันว่ากำลังตัน
กับการทำเพลงใหม่ด้วยสินะ…

เพราะเป็นเพลงที่จะร้องในงานเทศกาล
ก็เลยเขียนเนื้อโดยคิดว่าอยากจะใส่ความตื่นเต้น
หรือความครึกครื้นของเทศกาลไปในเนื้อเพลงน่ะ

อยากจะเขียนเนื้อเพลงที่ทำให้คนที่มาดูไลฟ์
ของพวกเรารู้สึก “สนุกจังเลย!” จากใจน่ะ

สัมผัสได้ว่าถ่ายทอดความรู้สึกนั้นลงมาในเนื้อเพลงดีแล้วนะ
แต่ว่า นี่น่ะ… ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ใช่มั้ยนะ?

อืม…ทุกครั้งที่เขียนเนื้อเพลงเสร็จ
จะมีความรู้สึกว่า “เสร็จแล้ว!” “นี่ล่ะ!” ขึ้นมาน่ะแต่ว่า

คราวนี้ถึงจะเขียนจนจบแล้วก็ยังไม่ค่อยรู้สึกแบบนั้นเท่าไหร่…
แต่ถึงจะรู้สึกแบบนั้น
ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าเนื้อเพลงนี้ไม่ใช่เลยสักนิดนะ…

เหมือนมีอะไรขาดไป… แบบนั้นหรือเปล่า?

ใช่ แบบนั้นเลย!

อ๋อ บางครั้งฉันก็มีเวลาที่รู้สึกแบบนั้นนะ
อย่างทั้งๆ ที่เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว แต่กลับรู้สึกขัดๆ จนใจไม่สงบ
แล้วก็เจอว่ากระดุมหายไปหนึ่งเม็ด อะไรแบบนั้นน่ะ

ยกตัวอย่างแปลกดีนะ…

อะไรที่ขาดไปกันแน่นะ
ใส่องค์ประกอบของงานเทศกาลเพิ่มไปจะดีมั้ยนะ…

ถ้าพูดถึงงานเทศกาลแล้ว
ก็เหมือนกับที่จิกะจังพูดไปเมื่อกี้
คือให้ความรู้สึกตื่นเต้นและครึกครื้นสินะ

แล้วก็พวกเสียงแห่เกี้ยวมิโคชิ
หรือว่าพวกแสงไฟจากร้านค้าแผงลอยที่ผุดขึ้นมาตอนกลางคืน…

เธอคิดว่ายังไงเหรอ?
ถ้าพูดถึงงานเทศกาลแล้วละก็ต้องนี่ล่ะ!
อะไรแบบนั้นน่ะมีมั้ย?

นั่นสินะ… อืม… ไม่ใช่ความรู้สึกแบบถ้าพูดถึง
งานเทศกาลแล้วละก็ แบบนั้นหรอก…
แต่ฉันเพิ่งจะเคยเตรียมงานกับเข้าร่วมงานที่เมืองแบบนี้เป็นครั้งแรก

ระหว่างที่เตรียมงานกับ Aqours แล้ว
ได้รู้ว่ามีผู้คนมากมายที่เกี่ยวข้องกับการเตรียมงาน
เทศกาลก็รู้สึกตกใจมากเลย

ทั้งคนวางแผนจัดงานเทศกาล
คนที่คอยโฆษณา คนจัดเตรียมอุปกรณ์
คนเตรียมสถานที่ คนประดับตกแต่งเมือง…

ทุกคนเตรียมงานพลางคิดว่าอยากให้คนที่มามีรอยยิ้ม
“เทศกาลที่แสนสนุก” ที่ฉันรู้จักก็คือที่ที่สร้างขึ้น
จากความปรารถนาของคนเหล่านั้นน่ะ

งั้นเหรอ… นั่นสินะ
งานเทศกาลเนี่ย คือสิ่งที่ผู้คนมากมายช่วยกันสร้างขึ้น
ไม่ว่าจะเป็นคนจัดหรือคนที่มา ไม่ว่าจะฝั่งไหนก็ขาดไปไม่ได้ทั้งนั้น…

งานเทศกาลเนี่ย ก็คือสิ่งที่ทุกคนช่วยกันสร้างขึ้นมา
หัวใจมากมายที่รักงานเทศกาลได้บังเอิญมาพบกัน
และทำให้เกิดงานเทศกาลขึ้นมา…!

อ๊ะ! สมุดโน้ต ขอยืมสมุดโน้ตหน่อย

อะ อืม! อะนี่!

[Fade in/out.]

…ดูคึกคักขึ้นมาเลยนะ

กำลังเขียนด้วยท่าทางมุ่งมั่นสุดๆ เลย…

(สีหน้าของจิกะจังเปล่งประกายมากๆ
ถ้าเป็นแบบนี้ละก็… คงจะไม่เป็นไรแล้วล่ะเนอะ)