รบกวนหน่อยนะคะ

เชิญเลยจ้ะ หาที่นั่งตามสบายเลยนะ…
แต่ป่านนี้แล้วคงไม่ต้องบอกหรอกเนอะ

ก็นะ ห้องของอายูมุจังก็เหมือนเป็นห้องของฉันอยู่แล้วนี่นะ

ฮิๆ นั่นน่ะสิ ฉันก็คิดว่าห้องของเธอเป็นห้องของฉันเหมือนกัน

สมัยก่อนเคยมาบ่อยๆ ก็จริง
แต่ตั้งแต่เริ่มเป็นสคูลไอดอล
กลายเป็นยิ่งมาบ่อยกว่าเดิมอีกเนอะ…

พวกเรามักจะนั่งคุยนั่งปรึกษากันแบบนี้
ในห้องของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง…

จริงด้วยนะ

เพลง “ก้าวแรกสู่ความฝัน (Yume e no Ippo)”
เนี่ยแต่งที่ห้องใครเหรอ?

เอ๊ะ?

ถ้าจำไม่ผิด ฉันนั่งฟังเรื่องราวในห้องของอายูมุจัง
แล้วอิมเมจของทำนองเพลงก็ผุดขึ้นมาน่ะ…

ฉันเลยลากอายูมุจังไปที่ห้องของฉันไง
จากนั้นก็ลองเล่นทำนองที่นึกออกให้ทางนั้นฟังสดๆ
เสร็จแล้วก็คุยกันต่ออีกรอบ…

อืม จริงด้วยสิ ฉันเองก็จำได้แม่นเลยล่ะ

ตอนนั้นขอโทษนะที่อยู่ดีๆ ก็จูงมือลากไป
ฉันกลัวอิมเมจในหัวมันจะหายไปซะก่อนเลยต้องรีบน่ะ

ไม่ต้องใส่ใจหรอกน่า ฉันกับเธอเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ?

ขอบคุณนะ

อา อิมแพ็กต์ในตอนที่แต่งเพลงนั้นขึ้นมา
ฉันจะไม่ลืมไปตลอดชีวิตเลย

เพลงที่ฉันแต่งเป็นเพลงแรก
เพลงของอายูมุจัง…ในฐานะสคูลไอดอล…

พอฟังเรื่องที่อายูมุจังเล่าแล้วมันก็ฮึดขึ้นมา
ฉันเลยจับมืออายูมุจังเหวี่ยงไปมาสินะ

ฮ่าๆๆๆ ตอนนั้นเล่นเอาตกใจเลย

แต่ว่า ฉันก็รับรู้ความรู้สึกที่เธอ
คอยเชียร์ฉันในฐานะสคูลไอดอลได้อย่างเต็มที่เลยล่ะ

ฉันน่ะ ดีใจนะ

เอ๊ะ?

เพราะเธอเอ่ยปากชวน
ฉันถึงได้มาเป็นสคูลไอดอลก็จริง
แต่ช่วงแรกๆ หวั่นใจอยู่นะ

ว่าควรเป็นคนอย่างฉันจริงๆ เหรอ…น่ะ

อายูมุจัง…

ฮิๆ เพราะว่าฉันไม่มีจุดเด่นอะไรเลยสักอย่างนี่นา

อย่างเซ็ตสึนะจังน่ะ เค้าเจิดจ้าสุดๆ เลย…

คาสึมิจังกับชิสึคุจัง
คุณคานาตะกับคุณเอ็มม่าก็ดูเจิดจ้าเหมือนกัน

ไอจังกับรินะจังที่น่าจะเริ่มต้นช่วงเดียวกับฉัน
แล้วก็คุณคารินด้วย
พวกเค้ามีเอกลักษณ์เฉพาะตัวและมีเสน่ห์มากๆ…

ความมั่นใจของฉันหดหายไปทุกวันเลยล่ะ

อายูมุจังเป็นคนมีเสน่ห์นะ
เรื่องนั้นน่ะ ฉันที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ รู้ดีที่สุด!
เพราะงั้นถึงได้ชวนทางนั้นมาเป็นสคูลไอดอลไง!

ขอบคุณนะจ๊ะ แค่ได้ยินเธอพูดแบบนั้น ฉันก็พอใจแล้วล่ะ
แต่ฉันยังไม่เก่งพอในฐานะสคูลไอดอลหรอก

ตอนนั้นฉันกลัว…กังวลมากเลยว่าจะแสดงได้ไหม

บางทีถ้ามีแค่ฉันคนเดียวอาจจะไม่ไหวก็ได้

แต่เวทีแรกของอายูมุจังวิเศษมากๆ เลยนะ!
ฉันจำได้หมดทุกอย่างเลยล่ะ!

อืม นั่นเพราะว่ามีเพลงที่ฉันกับเธอช่วยกันแต่งไงล่ะ…

…หมายความว่าฉันช่วยเป็นกำลังให้อายูมุจัง
ในฐานะนักแต่งเพลงได้แล้วเหรอ?

ก็ไม่เชิงล่ะมั้ง ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก
…แน่นอนว่าฉันน่ะชอบเพลงที่เธอแต่งให้อยู่แล้วล่ะ

เพราะมันเป็นเพลงที่ทำให้ฉันสัมผัสได้
ว่าทุกครั้งที่ร้อง เธอจะมองตรงมาที่ฉัน
พร้อมกับส่งความรู้สึกที่ว่า “พยายามเข้านะ” มาให้ด้วย

แต่สิ่งที่ทำให้ฉันสบายใจมากที่สุดคือ การที่เธอส่งเสียงให้ฉัน

เธอคอยเชียร์และยินดีกับฉันอยู่ในที่ที่ใกล้ที่สุด…

ฉันน่ะ… ไม่สิ สคูลไอดอลน่ะ
มีแค่ลำพังตัวคนเดียวคงเป็นสคูลไอดอลไม่ได้หรอก

แต่ถ้าหากมีคนเชียร์เราแม้เพียง 1 คนก็ถือว่าเป็นได้แล้ว

แม้แต่คนอย่างฉันยังเป็นสคูลไอดอลได้เลย

เพราะเธอเอ่ยปากชวนฉันมา
เธอบอกกับฉันว่าฉันทำได้ และคอยเฝ้ามองฉันอยู่ตลอด
เพราะงั้นแหละฉันถึงเป็นสคูลไอดอลได้

ฉันไม่ได้มีพลังแบบนั้นหรอก…
เป็นเพราะอายูมุจังพยายามเองต่างหาก

ไม่ว่าเธอจะคิดยังไง มันก็เป็นความจริงสำหรับฉันอยู่ดี

เพราะมีเธออยู่ด้วยนะ ฉันถึงทำกิจกรรมสคูลไอดอลได้

เพลง “ก้าวแรกสู่ความฝัน (Yume e no Ippo)”
คือก้าวแรกสุดสำหรับฉัน

และเพลงนั้นก็เป็นก้าวแรกสุด
สำหรับการทำกิจกรมสคูลไอดอลของเธอด้วย
ถ้าเธอคิดอย่างนั้นฉันจะดีใจมากนะ

อายูมุจัง…

ตอนที่เธอกุมมือฉันไม่ยอมปล่อย
ความร้อนของมือในตอนนั้น…ฉันไม่มีวันลืมแน่

เพราะฉันเก็บมันเอาไว้ในเพลงแห่งจุดเริ่มต้นของฉันแล้ว

ขอนับว่าก้าวแรกสุดของอายูมุจัง…
เป็นก้าวแรกสุดของฉันด้วยได้ไหม?

อืม! เป็นก้าวแรกสุดของพวกเรา 2 คนจ้ะ!