ชิโอริโกะจัง!

อ๊ะ…ทุกคน…ทำไมถึงมาที่นี่ล่ะคะ?

กำลังตามหาหลานจูอยู่ใช่ไหม?
พวกเราอยากจะช่วยอีกแรงน่ะ

แล้วก็อยากให้เธอบอกเกี่ยวกับเรื่องหลานจูจังด้วย

เอ๊ะ? เรื่องหลานจู…เหรอคะ?

เพราะเธอน่าจะรู้เบาะแสในการตามหาหลานจูจัง
และเหตุผลที่เค้าคิดจะยุบชุมนุมน่ะ

ชิโอริโกะจังเป็นเพื่อนกับหลานจูจังมาตั้งแต่เด็กใช่ไหมล่ะ?
พวกเราเลยคิดว่าเธอน่าจะรู้ดีที่สุดน่ะ…

ช่วยบอกระหว่างที่ออกตามหาได้หรือเปล่า?

เข้าใจแล้วค่ะ งั้นเดินไปคุยไปได้ไหมคะ?
เพราะฉันกำลังจะออกไปตามหาข้างนอก…

[Fade in/out.]

สมัยก่อนหลานจูเค้าเป็นคนยังไงเหรอ?

พวกคุณไอรู้จักหลานจูในตอนนี้ก็จริง
แต่ไม่รู้จักหลานจูในสมัยก่อนเลย ช่วยเล่าให้ฟังหน่อยสิ

หลานจู… นั่นสินะ เด็กคนนั้นเป็นคนกระตือรือร้นค่ะ
เค้าเป็นฝ่ายเข้าหาฉันก่อนตั้งแต่ตอนเจอกันครั้งแรก
เผลอแป๊บเดียวก็ออกไปเล่นด้วยกันแล้ว

เจ้าตัวเป็นแบบนั้นกับทุกคนค่ะ ครอบครัวของหลานจู
กับครอบครัวของฉันเคยไปท่องเที่ยวด้วยกัน
แล้วหลานจูก็กลายเป็นเพื่อนกับเด็กๆ ในที่ี่ที่ไปทันทีเลย

แถมยังชอบคิดค้นวิธีการเล่นต่างๆ ด้วย
เป็นเหมือนศูนย์กลางของทุกคนเลยค่ะ

แต่ที่ว่ามานี่เป็นเฉพาะแค่ช่วงแรกๆ นะคะ
หลังจากนั้นฉันก็รู้สึกว่าเค้าเริ่มจะโดดเดี่ยวมากขึ้นเรื่อยๆ

ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะ?

ถ้าให้พูดสั้นๆ คงเป็นเพราะเค้าเก่งเกินไปค่ะ

เวลาเล่นเกมก็ชนะตลอด วาดรูปก็วาดได้สวยโดดเด่นกว่าคนอื่น
เพราะหลานจูเป็นแบบนั้น พวกเด็กที่อยู่รอบข้างเลย
ไล่ตามเค้าไม่ทันน่ะค่ะ

แต่หลานจูไม่ได้พอใจที่ตัวเองเก่งอยู่คนเดียวหรอกนะคะ

เค้าเลยคอยสอนวิธีเคลียร์เกมหรือเทคนิควาดรูปให้กับทุกคน

อ๊ะ เรื่องนั้นเข้าใจเลยค่ะ ตอนฝึกซ้อมอยู่ที่ชุมนุม
พอฉันติดตรงไหน เค้าจะมาช่วยทำให้ดูเป็นตัวอย่างทุกครั้งเลย

แต่ฉันก็ไม่สามารถทำแบบเดียวกับคุณหลานจูได้…

หลานจูเป็นคนมีน้ำใจมากค่ะ
แต่ถ้าถามว่าน้ำใจของเจ้าตัวเหมาะสมกับอีกฝ่ายไหม
ก็คงต้องตอบได้เลยว่าไม่…

หมายความว่ายังไงเหรอคะ?

เรียกว่าเป็นน้ำใจที่ไม่คิดถึงความรู้สึก
หรือสถานการณ์ของอีกฝ่ายจะได้ไหมนะคะ…

มันเลยกลายเป็นเหมือนบังคับอีกฝ่ายให้ทำตามที่พูดแทนน่ะค่ะ

ตรงจุดนั้นถือว่าคล้ายกับฉันอยู่เหมือนกันนะคะ
เพราะฉันเองก็ชอบทำอะไรบังคับทุกคน…

แต่วิธีที่เป็นการบังคับแบบนั้นมันไม่มีทางส่งผลดีอยู่แล้ว

ต้องขอบคุณพวกคุณที่ช่วยให้ฉันตระหนักถึงเรื่องนั้นนะคะ

เพราะเป็นตอนนี้ถึงสามารถพูดแบบนี้ได้…
แต่ที่จริงก่อนหน้านี้ฉันเองก็เคยไม่เข้าใจว่าเป็นปัญหาตรงไหน…

คิดว่าหลานจูเองก็คงเหมือนกัน
เพราะเค้ารู้จักแต่วิธีการแบบนั้น…

ถ้าพวกคานาตะจัง…
พูดคุยกับเค้าให้มากกว่านี้ก็คงดีหรอก…

ทั้งที่ไม่ได้มีเจตนาร้ายเลยแท้ๆ แต่กลับถูกเข้าใจผิด…

การไม่สามารถสื่อความรู้สึกได้อย่างที่ต้องการมันเจ็บปวดมาก
แต่ถ้าสื่อออกไปแบบผิดๆ ก็เจ็บปวดเหมือนกันเนอะ…

ฉันเข้าใจความรู้สึกมากๆ เลยล่ะ…

แล้วหลังจากที่…หลานจูจังเหลือตัวคนเดียวล่ะ…?

ก็จะหัวเราะเสมอค่ะ

แล้วบอกว่า “ช่วยไม่ได้นะ ก็หลานจู 'พิเศษ' นี่เนอะ
ความ 'พิเศษ' ก็คงเข้ากับใครไม่ได้อยู่แล้ว
ถึงได้เรียกว่า 'พิเศษ' ไง จริงไหม?” น่ะค่ะ…

หัวเราะแล้วก็พูดแบบนั้นน่ะนะ
นั่นมันไม่ใช่ความรู้สึกจากใจจริงเลยสักนิด!

…เพราะอย่างนั้น ฉันจึงคิดว่าฉันต้องอยู่ข้างๆ เค้า…
ถ้าหลานจูอยากตั้งชุมนุมสคูลไอดอล ฉันก็จะร่วมมือกับเค้า…

ถ้ามันทำให้หลานจูยิ้มออกมาจากใจได้ ฉันก็ยินดี

แต่ฉันก็ทำผิดพลาดซ้ำอีก

ทำให้เกิดความสับสนระหว่างทุกคนในชมรมกับหลานจู…
แถมตอนนี้หลานจูยังหายตัวไปอีก… เรื่องแบบนี้มัน…

ชิโอริโกะจัง พวกเรายังไม่ได้คุยอะไรกับหลานจูเลยนะ
อย่าเพิ่งพูดเหมือนกับว่าจะยอมแพ้สิ

คะ ค่ะ

สรุปได้ว่าครั้งนี้หลานจูก็แค่อยากเล่นกับเพื่อนเหมือนเคยนี่เอง
ในที่สุดคุณไอก็เก็ตซะที

มันเป็นวิธีการในแบบของหลานจูสินะ

ที่เค้ายึดติดกับชุมนุมมากเป็นเพราะอย่างนั้นเองเหรอ?
เพราะเค้าไม่รู้จักวิธีการเข้าหาแบบอื่นๆ งั้นเหรอ?

อาจจะเป็นอย่างนั้นค่ะ เพราะเค้าทุ่มเทสุดกำลัง
เหมือนกับตอนเด็กๆ แต่ก็ดูสนุกสนานมาก
ฉันไม่ได้เห็นหลานจูเป็นแบบนั้นมานานแล้ว

อือ แต่คาสึมินก็พูดแดกดันไปซะเยอะเลย…
ทั้งที่เค้าชมคาสึมินว่าน่ารักตั้งหลายครั้งแท้ๆ…

ไม่หรอก ใครจะไปรู้ว่าที่ทำแบบนั้น
เพราะแค่อยากเล่นด้วยกันล่ะ

ฉันเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งเลยล่ะ
ว่าคุณหลานจูให้ความสำคัญกับชุมนุมมาก
มันเป็นสถานที่สำคัญสำหรับเค้าจริงๆ…

ทั้งที่ชุมนุมมีความสำคัญขนาดนั้น
แต่เค้ากลับจะยุบมันทิ้งเหรอคะ?

เลิกล้มความตั้งใจแล้วหรือไงนะ…

แบบนั้นไม่ได้นะ! เราไม่ยอมหรอก!

ที่ว่าหลานจูเป็นคนพิเศษมันก็เรื่องจริงแหละ แต่ไม่เห็นต้อง
ปฏิเสธความแตกต่างตรงนั้นเลยนี่ สำหรับคุณไอแล้วเค้าถือเป็น
1 ในเป้าหมาย และที่สำคัญคือเป็นพวกพ้องของเรานะ

ส่วนฉันคิดว่าอย่างน้อยเราก็เป็นเพื่อนกันแล้วล่ะ
แต่จู่ๆ จะยุบชุมนุมทิ้งโดยไม่พูดอะไรสักคำเนี่ยนะ!
หลานจูไม่ได้คิดว่าพวกเราเป็นเพื่อนเลยหรือไง?

แบบนี้ถ้าไม่ได้คุยกันตรงๆ ฉันสงบใจไม่ลงแน่
ไปตามหาหลานจูกันเถอะ ชิโอริโกะจัง!

ทุกคน…