แล้ว ทีนี้จะเอายังไงต่อไปดีล่ะ?

เอริจัง สีหน้าเธอยังไม่ดีขึ้นเลยนะ ไหวหรือเปล่า?
บอกให้นิโกะจังพอแค่นี้ดีกว่าเนอะ

ถึงบอกไปก็ไม่ฟังหรอก ปล่อยให้เขาเล่นให้สมใจอยากก่อนเถอะ
เรื่องที่ฉันอยากบอกน่ะเอาไว้เล่นเสร็จค่อยบอก
อย่างค่อยเป็นค่อยไปนะ…

ถ้างั้นฉันเอาด้วยแล้วกัน
เพราะทุกคนเองก็ดูเหมือนจะอยากทำแบบนั้นอยู่แล้วด้วย
ยกเว้น 3 คนที่จริงจังสุดๆ ตรงนั้นน่ะ

[Fade in/out.]

คนร้ายมีเป้าหมายอะไรกันนะ ถึงได้สังหารคุณโฮโนกะ…?

“ต้องเป็น…ความแค้นแน่!”

ไม่จริงน่า…!
โฮโนกะจังไม่ใช่คนที่จะสร้างความแค้นให้กับใครได้หรอก
พวกคุณนิโกะน่าจะรู้ดีที่สุดไม่ใช่เหรอคะ!?

กะ ก็ถูกของเธอ โฮโนกะไม่ใช่คนอย่างนั้นหรอก…
จริงสิ นั่นไง! “อีกฝ่ายถึงกับลงมือฆ่ากันแบบนี้
แสดงว่าอาจจะไม่ใช่คนปกติก็ได้!”

ที่นี่ก็ไม่มีใครนอกจากพวกเราไม่ใช่เหรอ?
คนร้ายเข้ามาจากทางไหนกันนะ…

“เรื่องนั้น ถ้าไม่ลองจับตัวมาก็ไม่มีทางรู้หรอก”

คะ คิดจะจับตัวคนร้ายเหรอคะ!?

“ถ้าไม่จับ แล้วจะอยู่อย่างปลอดภัยได้ยังไง
วันมะรืนนี้เรือถึงจะมารับพวกเรากลับนะ
ก่อนถึงวันนั้น พวกเราไม่มีทางออกไปจากเกาะนี้ได้เลย…!”

มันไม่ใช่เรื่องที่เด็ก ม.ปลายธรรมดาจะทำได้หรอก
ฉันว่าย้ายโฮโนโกะจังไปไว้ในที่ปลอดภัย
แล้วพวกเราก็ตามไปซ่อนตัวด้วยดีกว่า!

“คิดง่ายไปแล้ว เค้าพูดกันว่าการโจมตีคือการป้องกันที่ดีที่สุดนะ
ถ้าไม่โจมตีก็เท่ากับแพ้สิ”

[Fade in/out.]

แพ้เรื่องอะไรกันละนั่น…

ตอนแรกแอคติ้งไม่ไหวอย่างแรงก็จริง แต่ตอนนี้…
นิโกจจิทำได้ดีขึ้นแล้วนี่!
ถ้าแสดงแบบนี้ไปเรื่อยๆ น่าจะหลอกได้สำเร็จนะ!?

เฮ้อ…จะเป็นอย่างนั้นได้ยังไง
ต่อให้ 3 คนนั้นทึ่มแค่ไหนก็ต้องดูออกอยู่แล้วล่ะ

ฮะๆๆ… อายูมุจังกับเอ็มม่าจังเป็นพวกซื่อบริสุทธิ์อยู่แล้วด้วย
ส่วนเซ็ตสึนะจังออกแนวช่างฝันรุนแรงไปนิดหนึ่ง… ประมาณนั้นละมั้ง?

หลังจากนี้คงต้องเตือน 3 คนนั้น ทั้งอายูมุ เซ็ตสึนะแล้วก็เอ็มม่า
ให้รู้จักระวังหน่อยดีกว่าค่ะ…ให้การแสดงทื่อๆ แบบนั้นหลอกเอาได้
ฉันชักเป็นห่วงอนาคตแล้วสิ

ฮะๆๆ~… ตามนั้นเลย

ฉันตัดสินใจแล้วค่ะ… มันอาจจะเสี่ยงไปหน่อย แต่คนร้ายที่ทำให้
คุณโฮโนกะต้องกลายเป็นแบบนี้ ยังไงก็อภัยให้ไม่ได้เด็ดขาด
ต้องจับตัวมาชดใช้ความผิดให้ได้เลยค่ะ!

“เซ็ตสึนะ ต้องอย่างนี้สิ!”

“อันดับแรก เราแบ่งกลุ่มกันออกสำรวจในบ้านกันก่อนเถอะ!
อย่าประมาทแม้แต่เสี้ยววินาทีเชียวนะ!!”

[Fade in/out.]

นี่ก็เดินหาจนทั่วแล้วนะคะ แต่หายังไงก็ไม่เจอตัวคนร้ายเลย

“มันไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหนกันแน่นะ!”

โกหกถึงขั้นนั้นได้หน้าตาเฉย…
สงสารพวกอายูมุจังเลยค่ะ

เห็นบอกให้เดินหาภายในบ้าน
ฉันก็นึกว่าวางแผนอะไรกันไว้อีก สรุปว่าไม่มีอะไรสินะ

แต่ถ้าเป็นแบบในละคร น่าจะเกิดเหตุการณ์ช่วงต่อไปได้แล้วนะ?

ถ้าอย่างนั้นก็ต้องรอดูกันล่ะ

ทุกคนคงจะเหนื่อยสินะ หยุดพักกันสักหน่อยเถอะ
เวลาแบบนี้ เราต้องคุมอารมณ์ให้นิ่งเข้าไว้

โคโทริ ช่วยชงโกโก้มาให้หน่อยได้ไหม?

อืม จะไปชงให้เดี๋ยวนี้ล่ะ

[Fade in/out.]

นี่จ้ะ โกโก้ได้แล้ว

ขอบคุณนะเมี้ยว

นี่ ริน ฮานาโยะ พวกเธอก็มีบทของพวกเธอไม่ใช่เหรอ!

อ๊ะ จริงด้วยเมี้ยว

“ขะ ของแบบนี้ดื่มไม่ได้หรอก!”

“ชะ ใช่แล้วล่ะ!
โกโก้ที่ชงโดยคนที่อาจจะเป็นคนร้ายเนี่ยนะ
จะให้เราดื่ม…ได้ยังไงกัน!”

“สงสัยโคโทริกันเหรอ!?”

“ก็โคโทริพบศพเป็นคนแรกนี่นา!
แถมอยู่ห้องเดียวกันอีก!”

“น่าสงสัยที่สุดเลยไม่ใช่เหรอคะ!”

“ฉันยังไม่อยากตายー”

เอ๊ะ? เอ่อ ทุกคนคะ…?

ชิโอโกะก็ตามน้ำไปกับพวกคาสึมินสิ!
เอ้า! พูดสิว่าฉันยังไม่อยากตาย!

“ฉะ ฉันเองก็ยังไม่หยักตัย…”

เผลอกัดลิ้นตัวเองเลยค่ะ…

โอเค ได้อยู่แหละ! ไม่เป็นไร!

“โคโทริจัง ตอนนี้ยังทันอยู่นะ ยอมชดใช้ความผิดเถอะเมี้ยว!”

“โฮโนกะจังเองก็ต้องปรารถนาอย่างนั้นแน่จ้ะ”

อืม มามุกนี้เหรอ…

ทุกคนพูดเหมือนท่องบทเลยเนอะ~

“อะไรกัน ฉันเนี่ยนะฆ่าโฮโนกะจัง
เป็นไปไม่ได้แน่นอน…! ทุกคนใจร้ายที่สุด ฮึก…”

“เป็นอย่างนั้นจริงๆ เหรอคะ คุณโคโทริ…
โลกนี้ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าความแน่นอนหรอกค่ะ”

“อย่างเช่นบาร์บีคิวในวันนี้ คุณโคโทริต้องยกเนื้อของตัวเอง
ให้คุณโฮโนกะใช่ไหมคะ? รวมทั้งปลาที่ทุกคนช่วยกันตกมา…
แล้วก็… แล้วก็ข้าวโพดที่หวานอร่อยนั่นด้วย!!”

มีแค่ชิสึคุจังที่ฝีมือคนละระดับกันเลย…

“ก่อนหน้านี้ก็น่าจะเคยมีเรื่องแบบนี้มาแล้วไม่ใช่เหรอ?
ว่ายังไงคะคุณอุมิ!”

เอ๊ะ!? ฉันเหรอ!?

อะ เอ่อ ค่ะ…
ก็โคโทริชอบตามใจโฮโนกะนี่นะคะ

“ใช่ค่ะ! ไม่ว่าจะเป็นผลึกหิมะที่เล็กแค่ไหน
หากทับถมกันมากๆ ก็สามารถปกคลุมทุกอย่างได้หมด…
ความตั้งใจที่อยากจะฆ่าคน เกิดขึ้นมาในรูปแบบนั้นแหละค่ะ!”

พลังแฝงของว่าที่นักแสดงหญิง สุดยอดเลย…

“เอาล่ะ ว่ายังไงคะคุณโคโทริ มีอะไรจะโต้แย้งไหม!?”

“แม้แต่ชิสึคุจัง ก็สงสัยฉันงั้นเหรอ?”

“ฉันไม่ได้สงสัยคุณโคโทริเพียงแค่คนเดียวหรอกนะคะ
เพราะผู้ต้องสงสัย ก็คือทุกคนที่อยู่ในบ้านหลังนี้แหละ!”

[Fade in/out.]

ทั้งที่แสดงได้ดีจนน่าขนลุก แต่พอรอบๆ มีแต่พวกนั้น
เลยรู้สึกเหมือนเจ้าตัวอยู่ผิดที่ผิดทางเลยนะคะ…

ถ้านิโกจจิตั้งใจกว่านี้อีกหน่อยละก็…

แหม แต่เทียบกับตอนแรกๆ
ก็ดูเหมือนจะชินกับบทและเล่นได้เนียนขึ้นแล้วนะ

คานาตะจัง จะหลับแล้ว…ฟรี้…

[Fade in/out.]

“ในเมื่อทุกคนต่างก็น่าสงสัย ฉันจึงเชื่อใจใครไม่ได้ทั้งนั้น”

“เพื่อเป็นการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ให้ตัวเอง
ทุกคนช่วยแสดงหลักฐานที่อยู่ในช่วงเกิดเหตุด้วยนะคะ!”