Ch. 18 Ep. 10: ความน่ากลัวที่แท้จริง
เหล่าสมาชิกเริ่มเบื่อหน่าย
กับการนั่งดู “คดีฆาตกรรมบน
เกาะเดี่ยวกลางทะเล” ที่คน
วางแผนอย่างพวกนิโกะยัง
แต่งเรื่องต่อไม่เลิก และพอ
จะบอกให้หยุด ก็ดันเกิดมีคดี
จริงๆ ขึ้นมา
ชิโอริโกะ
“หลักฐานที่อยู่อะไรกัน ไม่ใช่หน้าที่ที่ฉันต้องมาตอบสักหน่อย!
เพราะฉันไม่ได้เป็นคนทำนี่คะ!”
ชิโอริโกะ
คุณคาสึมิ ฉันพูดได้โดยที่ไม่กัดลิ้นแล้วค่ะ!
คาสึมิ
ก็ทำได้นี่นา! แบบนั้นแหละดีแล้ว!
คาสึมิ
“คาสึมินก็ไม่ได้เป็นคนทำนะคะ
ฉันไม่มีเหตุผลที่ต้องทำร้ายรุ่นพี่โฮโนกะสักหน่อย!”
ฮานาโยะ
“เรื่องนั้นไม่แน่หรอกมั้ง? อย่างที่ชิสึคุจังพูดไง
เหตุผลมันเกิดขึ้นได้จากเรื่องเล็กๆ น้อยๆ จริงไหม?”
คาสึมิ
“ถ้าจะพูดอย่างนั้น คาโยะโกะเองก็เหมือนกันนั่นแหละ!”
ริน
คาโยะจินไม่เหมือนนะ!
คาสึมิ
“แล้วทำไมถึงกล้าฟันธงล่ะ?”
ริน
คาโยะจินน่ารักขนาดนี้
ไม่มีทางทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้นหรอกเมี้ยว!
ฮานาโยะ
รินจัง…
คาสึมิ
เรื่องนั้นใช้เป็นเหตุผลได้ที่ไหนกัน!
คาสึมิ
ถ้าความน่ารักคือเหตุผล คาสึมินผู้ไฮเปอร์เอกเซเลนต์แสนน่ารัก
ก็ยิ่งไม่มีทางเป็นคนร้ายเลยล่ะค่ะ!
ไอ
นั่นสิ อย่างคาสึคาสึเนี่ยนะจะสร้างอาชญากรรมสมบูรณ์แบบ
ไม่มีทางหรอกมั้ง~
คาสึมิ
รุ่นพี่ไอ! อย่าพูดนอกบทได้ไหมคะ!
แล้วก็ไม่ใช่คาสึคาสึด้วย คาสึมินต่างหากค่ะ!
คาสึมิ
อ๊ะ เอ่อ เอ่อ
“ในเมื่อรุ่นพี่ไอพูดอย่างนั้น
แสดงว่าจริงๆ แล้วรุ่นพี่คือคนร้ายหรือเปล่าคะ!?”
ไอ
“ไม่อะๆ คุณไอมีหลักฐานที่อยู่ชัดเจนนะ
เพราะก่อนที่จะได้ยินเสียงกรี๊ดของโคโทริ
คุณไออยู่กับอายูมุกับเซ็ตสึแล้วก็อุมิตลอดเลย จริงไหมล่ะ?”
อายูมุ
อืม! ไอจังอยู่กับพวกเราตลอด
เพราะฉะนั้นไอจังไม่ใช่คนร้ายหรอก!
เซ็ตสึนะ
ค่ะ เรื่องนั้นฉันก็ยืนยันได้ค่ะ!
ชิสึคุ
“ถ้าดูที่จุดนั้น คุณคาสึมิ คุณรินะ คุณชิโอริโกะและฉัน
ก็อยู่ในห้องทีม ม.4 นิจิกาคุตลอดเหมือนกันค่ะ”
รินะ
อืม ตอนนั้นกำลังฟังคาสึมิจังโม้อยู่เลย
คาสึมิ
ริ~นา~โกะ~!
[Fade in/out.]
คาริน
เอ้านี่ เอริจัง โกโก้อุ่นๆ ได้แล้ว
หวังว่าดื่มนี่แล้วจะรู้สึกดีขึ้นบ้างนะ…
เอริ
ขอบใจนะ คาริน
เอริ
แต่ระหว่างที่ยังต้องดูละครทื่อๆ นั่น
คงไม่หายปวดหัวง่ายๆ หรอก…แม้แต่ชิโอริโกะก็เป็นไปกับเขาด้วย…
คานาตะ
ถ้าตั้งใจแบบจริงจัง ถึงเป็นการแสดงไร้สาระก็คงสนุกแหละนะ~
มากิ
ว่าแต่ทำอะไรกับแอคติ้งของพวกนิโกะจังหน่อยไม่ได้เหรอเนี่ย
ทางนี้แค่ยืนฟังเฉยๆ ยังอายแทน…
โนโซมิ
น่าๆ ทุกคนก็พยายามกันอยู่แหละ
พวกเราคอยเฝ้ามองอย่างอบอุ่นกันเถอะ
คานาตะ
แต่จะว่าไป โฮโนกะจังต้องนอนอยู่ในห้องทั้งสภาพนั้นเหรอ?
ไปเอาผ้าห่มมาคลุมให้หน่อยดีกว่าไหม?
อุมิ
ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ คานาตะ…
แต่ว่า ปล่อยโฮโนกะไว้อย่างนั้นแหละ
มากิ
นั่นสิ เดี๋ยวพอเหงาขึ้นมาก็รีบแจ้นมาทางนี้เองแหละ
คาริน
คิกๆๆ… สมแล้ว
พวกเธอนี่รู้จักโฮโนกะจังเป็นอย่างดีจริงๆนะ…
[Fade in/out.]
ไอ
“เอาเป็นว่าตอนนี้ใจเย็นๆ กันก่อนเถอะ
เข้าใจนะว่าทุกคนกังวล แต่มาสงสัยกันเองน่ะมันไม่ดีหรอก”
ชิโอริโกะ
“ใช่แล้วค่ะ ถ้าระแวงกันเองจนแยกกันอยู่แบบตัวใครตัวมัน
จะยิ่งตกเป็นเป้าได้ง่ายนะคะ”
ริน
“ตกเป็นเป้า…
พวกรินก็จะถูกใครบางคนฆ่าเอาเหมือนกันเหรอ!? ไม่น้า!”
เอ็มม่า
จะ ใจเย็นไว้ก่อน รินจัง
ถ้าทุกคนช่วยกันระวัง จะต้องไม่เป็นไรแน่!
ชิสึคุ
“ไม่ค่ะ ถ้าประมาทแบบนั้นจะเป็นการเปิดช่องว่าง
คืนนี้ขอให้คิดไว้ก่อนดีกว่านะคะว่าไม่ว่าใครก็มีสิทธิ์ถูกเล่นงานได้”
เซ็ตสึนะ
ตามที่คุณชิสึคุพูดเลยค่ะ… การอยู่ในโคลสเซอเคิลน่ะ
เป็นสถานการณ์ที่มักเจอในคดีฆาตกรรมต่อเนื่องนะคะ
ฮานาโยะ
เอ๊ะ? โคลสเซอเคิลคืออะไรเหรอ?
เซ็ตสึนะ
เป็นคำเรียกสถานการณ์ที่ไม่สามารถเดินทางหรือติดต่อกับภายนอกได้
อย่างเวลาติดเกาะหรืออยู่ในกระท่อมกลางพายุหิมะน่ะค่ะ
ฮานาโยะ
อย่างนั้นเองเหรอ? ขอบคุณที่ช่วยอธิบายนะจ๊ะ
ไอ
“ถ้ามองว่าอาจจะมีฆาตกรคนที่ 2 หรือ 3 อยู่อีก
ให้ทุกคนเกาะกลุ่มอยู่รวมกันในที่เดียวอาจจะปลอดภัยกว่าก็ได้”
คาสึมิ
“ทำไมล่ะคะ คนร้ายอาจจะอยู่ในหมู่พวกเราก็ได้นะคะ?
แบบนั้นมันอันตรายจะตาย”
ชิสึคุ
“เพราะอย่างนั้นน่ะสิคะ คุณคาสึมิ การที่ทุกคนจับตามองอยู่
จะยิ่งทำให้คนร้ายลงมือได้ยากไงล่ะ”
รินะ
“ถ้าต่างฝ่ายต่างคอยเป็นหูเป็นตาให้กัน ก็จะปลอดภัย”
อายูมุ
อะไรเนี่ย…พวกเราทุกคนออกจะสนิทกันแท้ๆ…
แต่กลับต้องมาระแวงกันเอง…
ชิโอริโกะ
“คุณคงรู้สึกต่อต้านกับคำพูดนั้นอยู่บ้าง
แต่วิธีนี้อาจจะเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดสำหรับตอนนี้ก็ได้ค่ะ”
โคโทริ
นี่ มาคุยเรื่องหลักฐานที่อยู่กันต่อดีไหม?
คาสึมิ
โอ๊ะโอ จริงด้วยค่ะ ยังคุยเรื่องนั้นกันไม่จบเลยนี่นา
ไอ
“อืม… คือว่านะ ที่เราเถียงเรื่องหลักฐานที่อยู่กันเนี่ย
จริงๆ แล้วมันอาจจะไม่ค่อยมีประโยชน์ก็ได้มั้ง?”
ชิสึคุ
“ทำไมล่ะคะ? เมื่อกี้คุณไอยังพูดอยู่เลย
ว่าตัวเองไม่ใช่คนร้ายเพราะมีหลักฐานที่อยู่น่ะ”
ไอ
“เรื่องนั้นมันก็ใช่อยู่หรอก
แต่มีอะไรยืนยันหรือเปล่าล่ะว่าคนร้าย…มีคนเดียว?”
โคโทริ
“อ๊ะ…”
ไอ
“มันก็เป็นไปได้เหมือนกันว่าอาจมีคนร้ายหลายคน
และถ้าเป็นแบบนั้น เขาอาจจะแอบนัดให้พูดตรงกันไว้ก่อนก็ได้”
เอ็มม่า
คนร้ายหลายคน…!?
ไอ
“ความเป็นไปได้ยังไม่ใช่ศูนย์ซะทีเดียว
เดิมทีก็ยังฟันธงไม่ได้ด้วยว่าคนร้ายอยู่ในกลุ่มพวกเรา”
รินะ
“ไม่ว่าความเป็นไปได้แบบไหน ก็ยังไม่ควรตัดทิ้ง”
นิโกะ
………………
ริน
นิโกะจัง เห็นเงียบมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว เป็นอะไรหรือเปล่าเมี้ยว?
นิโกะ
“…หึ กำลังคิดว่าจะมีคนร้ายอยู่จริงๆ รึเปล่า…เนี่ยสิ?”
โคโทริ
“หมายความว่ายังไงเหรอ?”
นิโกะ
“ที่ฉันอยากพูดคือ ยังจำกัดไม่ได้ว่านี่เป็นฝีมือของมนุษย์
ที่มีชีวิตเพียงอย่างเดียวยังไงล่ะ…”
ฮานาโยะ
“หมายความว่ายังไง นิโกะจัง?”
นิโกะ
“เรื่องที่เล่าไปเมื่อกี้ไง ที่ว่ามีคนตายบนเกาะนี้――”
โฮโนกะ
กรี๊ดดดดดด!!
นิโกะ
เอ๊ะ? อะไร!? เดี๋ยวสิ เอ๊ะ!? โฮโนกะ!?
อายูมุ・เซ็ตสึนะ・เอ็มม่า
(อายูมุ・เอ็มม่า) โฮโนกะจัง!?
(เซ็ตสึนะ) คุณโฮโนกะ!?
นิโกะ
โฮโนกะ~~!
มาเร็วไปแล้ว ยังไม่ถึงคิวออกเลยนะ!?
โฮโนกะ
ระ เรื่องนั้นมันไม่ใช่ปัญหาหรอก
นิโกะจัง!! เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!!
นิโกะ
เรื่องอะไรกันล่ะ!
โฮโนกะ
ซะ ซะ ซอมบี้… มีซอมบี้โผล่มาล่ะーー!!
นิโกะ
หา? ซอมบี้?
เดี๋ยวนะ ใจเย็นๆ ก่อน ไม่ใช่ว่าฝันไปนะ?
โฮโนกะ
ไม่ได้ฝันสักหน่อย!!
ซอมบี้อะ! มีซอมบี้อยู่จริงๆ นะ~~!!
เอริ
โฮโนกะ! พอสักทีเถอะ เลิกเล่นกันได้แล้ว
ไปเตรียมตัวสำหรับพรุ่งนี้แล้วเข้านอนซะ!
โฮโนกะ
อะ เอริจัง!!
มันมีจริงๆ นะ ซอมบี้อะ~~!!
มากิ
จะไปมีของแบบนั้นได้ยังไงกัน
ต่อให้เอาไปโยงกับเรื่องผีที่เล่า ฉันก็ไม่หลงกลหรอก
โฮโนกะ
มากิจังก็ด้วยเหรอ~! นี่เรื่องจริงนะ~!
ที่หน้าต่าง ที่นอกหน้าต่างน่ะ~~!
โฮโนกะ
กรี๊ด――――!!
มากิ
เอ๊ะ…?
โฮโนกะ
มะ มาแล้ว! หน้าต่าง ดูที่นอกหน้าต่างนั่นสิ――――!!
นิโกะ
ให้ตายสิ แสดงได้สมบทบาทเหลือเกินนะ
วันนี้ขอมอบรางวัลตุ๊กตาทองให้โฮโนกะแล้วกัน
จ้าๆ แค่ดูก็พอใช่ไหม…
นิโกะ
เอ๊ะ?
???
เปิด~ให้~ที~!
นิโกะ
กรี๊ดดดดดด! ซอมบี้――――!!!
Contributors to this page: