โคโทริจัง!?

เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ!?

บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าคะ!?

“ทุกคน… ฮะ โฮโนกะจังเค้า…!”

ใจเย็นๆ ก่อนนะ โคโทริ!
โฮโนกะเป็นอะไรไปคะ!?

“ไม่…”

ไม่?

“ไม่หายใจแล้ว!!”

เอ๋ー!!!!!!

พะ พูดจริงเหรอ!?
มะ ไม่ใช่แค่นอนหลับเฉยๆ เหรอ!?

ถ้าแค่นอนหลับเฉยๆ โคโทริจังจะตกใจถึงขนาดนี้ได้ยังไงล่ะ!
ต้องรีบเรียกรถพยาบาลแล้ว!

“โฮโนกะจังเค้า… โฮโนกะจังเค้า…!!”

โคโทริ เธอถอยไปก่อนนะ

อืม เอาแบบนั้นดีกว่า เดี๋ยวพวกฉันดูเอง

…เอ๊ะ?

นี่มัน…

ละ… เลือด…! โฮโนกะ…!!

คะ คุณเอริーー!!

เอริจัง!? ทำใจดีๆ ไว้นะーー!!

ยะ ยังไงก็พาเอริจังไปนอนบนเตียงก่อนเถอะ

ทะ ทำไงดีล่ะ! โฮโนกะจังแย่แล้ว!
เลือดออกเยอะขนาดนี้…!

กะ ก่อนหน้านั้นเราลองตรวจวัดชีพจรกันก่อนเถอะค่ะ!
ใครก็ได้ช่วยเรียกรถพยาบาลทีนะคะ!

โคโทริจัง! มันเกิดอะไรขึ้น!?
ทำไมโฮโนกะจังถึงเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ…!

“มะ มีเรื่องอะไรกันเหรอ!?”

“ฮะ! ที่นอนล้มอยู่ตรงนั้นมัน!?”

“ฮะ โฮโนกะจังーー!!”

“อะ อะไรกันคะ! เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ!?”

“คุณโฮโนกะ เลือดเต็มเลย! แบบนี้คงไม่…”

หา!? เดี๋ยวสิ เรื่องแบบนั้นมัน…

“พอฉันเข้ามาในห้อง ก็เจอเจ้าตัวอยู่ในสภาพนี้แล้วน่ะ! โฮーー!”

เนอะ ใช่ไหมจ๊ะ อุมิจัง!

……เฮ้อ

“อึก อุมิจัง สงสัยจะช็อกจนพูดอะไรไม่ออกสินะ!
โฮーー!”

อุมิ! อย่ามัวแต่ยืนเฉยสิ เอาเครื่อง AED มาเร็ว!

…อะ เอ๊ะ? รู้สึกเหมือนได้กลิ่นอะไรน่าอร่อย…

ตายล่ะ

“ห้ามเข้าไปใกล้นะ มากิโกะ!”

“บ้าจริง! ห้องนี้เป็นพื้นที่เกิดเหตุนะ!
เดินสุ่มสี่สุ่มห้าเข้าไปจับโน่นจับนี่ได้ยังไง!!”

พื้นที่เกิดเหตุ…เหรอ
อุตส่าห์รีบมานึกว่ามีอะไร… เฮ้อ~…

ดูออกหมดแล้วเหรอคะ มากิ

มีคนที่ดูไม่ออกด้วยเหรอ?

ทุกคน! มัวทำอะไรกันอยู่ล่ะคะ!
เราต้องรีบช่วยคุณโฮโนกะนะ!!
ที่นี่มีเครื่อง AED ใช่ไหมคะ!?

“เซ็ตสึนะ!! เรื่องช่วยโฮโนกะน่ะ มันสายไปแล้วล่ะーー!!”

ไม่หรอก! ถ้าไม่ลองจะรู้ได้ยังไง!
นิโกะจัง หลบหน่อย!!

…มีด้วยแฮะ อยู่ตรงนี้เอง คนที่ดูไม่ออกจริงๆ น่ะ…

ทุกคน! ทั้งที่โฮโนกะจังอาการหนักขนาดนี้
ทำไมยังใจเย็นกันอยู่ได้อีกล่ะ!?

คุณอายูมุ นี่คุณพูดจริงๆ เหรอคะ?
ล้อเล่นอยู่…ใช่ไหมคะเนี่ย?

เวลาแบบนี้ใครจะมาพูดล้อเล่นกันล่ะ… เลือดออกมากตั้งขนาดนี้…
โฮโนกะจัง ทำไมล่ะ ทำไม… ฮะ โฮโนกะจัง~ ลืมตาขึ้นมาสิ…

เอ่อ ดูยังไงนั่นก็ไม่ใช่เลือดแต่เป็นซอสมะเขือ…

น่าๆ ทุกคนกำลังแสดงกันอย่างเต็มที่นะ
พวกเราก็ตามน้ำไปอีกนิดดีกว่าไหม?

แสดงเหรอ… เฮ้อ… อะไรกันก็ไม่รู้

…พูดแบบนี้อาจจะเสียมารยาท
แต่ทุกคนที่รับหน้าที่วางแผน เป็นนักแสดงไม่น่ารุ่งนะคะ

อย่างเมื่อกี้เอง ทั้งที่ยังไม่รู้แน่ชัดว่าเป็นการฆาตกรรม
หรือฆ่าตัวตายกันแน่ แต่ฟันธงว่าเป็นฆาตกรรมทันทีเลย
ถ้าเป็นปกติก็ความแตกไปแล้วล่ะค่ะ…

นั่นสิ แสดงกันได้แบบว่าดูออกหมดเลย…

โธ่เอ๊ย~ ตกใจหมดเลย~
คานาตะจังกลับห้องไปนอนต่อได้ไหมเนี่ย?

[Fade in/out.]

“นี่สถานการณ์ฉุกเฉินแล้วนะ
ถ้าให้ตัดสินจากสภาพของที่เกิดเหตุ ก็บอกได้เลยว่าเป็นคดี!!”

คดีเหรอ!?

“ไม่ผิดแน่นอน และในเมื่อมันเป็นคดี ก็เท่าว่าต้องมีคนร้าย!”

คนร้าย!?
เอ๊ะ อะ อะไรกัน… แล้วจะทำยังไงดีล่ะ?

ที่นี่ไม่มีใครอยู่นอกจากพวกเรานะคะ!
เกาะกลางทะเล! แถมยังเป็นห้องปิดตายอีก!?

[Fade in/out.]

สุดยอดเลยนะ นิโกะจังแอคติ้งเห่ยขนาดนั้น ยังดูไม่ออกกันอีก…

เรียกว่า… ไร้เดียงสาได้ไหมคะเนี่ย…

คำว่าไร้เดียงสาจะใช้นิยามได้แน่เหรอ? ชักเริ่มเป็นห่วงแล้วสิ…

[Fade in/out.]

“ตอนนี้ที่ต้องคิดก่อนเป็นอย่างแรกคือ เราจะทำยังไงต่อไปดี”
เพราะถ้าตัดสินใจผิดพลาด จะต้องมีเหยื่อรายที่ 2-3 ตามมาแน่!!

ระ รีบติดต่อหน่วยฉุกเฉินกับตำรวจกันเถอะค่ะ!
แล้วก็ต้องแจ้งไปที่บ้านคุณโฮโนกะ กับโรงเรียนโอโตโนะคิซากะด้วย!!

“นั่นสิ… แต่ว่า! มือถือมันใช้ไม่ได้อะ!”

เอ๊ะ!? ตะ แต่ว่า
ที่ห้องนั่งเล่นน่าจะมีโทรศัพท์บ้านอยู่นะ ถ้าใช้เครื่องนั้น…!

“มะ มันก็มีอยู่หรอก แต่ดูเหมือนจะใช้ไม่ได้น่ะ!
สายโทรศัพท์อาจจะถูกตัดล่ะมั้ง!
อ๊ะ! คนร้ายต้องเป็นคนตัดแน่เลย ต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆ!!”

[Fade in/out.]

…ถ้าจะแสดงก็แสดงให้มันสมบทบาทกว่านี้หน่อยสิ…

พวกโฮโนกะจังอุตส่าห์พยายามขนาดนั้นแล้วนะ
ร่วมมือกับเค้าหน่อยก็ไม่เสียหายนี่นา?

โอ๊ะ โนโซมิเข้าใจสถานการณ์ดีนี่~!
โฮโนกะเสนอตัวโดยพูดเองว่าอยากรับบทศพ
แล้วก็เตรียมตัวมาอย่างดีเลยล่ะ♪

เกมนี้เริ่มเตรียมการกันมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?

มันมีวันที่เรานัดรวมตัวเพื่อตกลงกันเรื่องเข้าค่ายรวม
ตามที่โฮโนกะชวนใช่ไหมล่ะ? ก็ช่วงนั้นแหละ~

…เพราะอย่างนี้เองสินะคะ ฉันถึงไม่ถูกเรียกตัวไปวันนั้น…

ฮ่ะๆๆ…

“โฮโนกะ… เธอโดนทำถึงขนาดนี้――
คดีนี้น่ะ พวกเรา…ไม่สิ ยอดนักสืบนิโกะคนนี้
จะต้องคลี่คลายปริศนาให้ได้เลยคอยดู――!!”