…อ้าว อุมิจัง ยังไม่นอนเหรอ?

ค่ะ พอคิดอะไรหลายๆ อย่างแล้วนอนไม่หลับเลยค่ะ…

อย่างนั้นเหรอ งั้นฉันขอนั่งข้างๆ ด้วยได้ไหม?

ได้แน่นอนค่ะ

ว้นนี้ทำให้ทุกคนลำบากซะแล้วค่ะ…

ไม่หรอก ไม่ใช่แบบนั้นเลย
พวกเราอยากไปรับกันเองต่างหาก

ทั้งๆ ที่ไปฝึกตนมาแท้ๆ…
แต่พอได้ฟังเรื่องของทุกคนแล้ว
กลายเป็นยิ่งรู้สึกไม่เข้าใจเลยค่ะ

ไปฝึกตนเพื่อกำจัดกิเลสภายในตัวของอุมิจังสินะ

ค่ะ เรื่องที่จะเนื้อหอมหรือไม่นั้น
ฉันรู้สึกว่าตัดความความรู้สึกแบบนั้นได้อยู่ค่ะ…

แต่ความรู้สึกที่อยากอยู่กับคนสำคัญ
อยากมอบความกล้าให้กับคนสำคัญยังมีหลงเหลืออยู่ค่ะ

นั่นเป็นกิเลสหรือเปล่าคะ?
…ถ้าเป็นกิเลสละก็ต้องกำจัดให้หมดสิ้นไปหรือเปล่าคะ

ไม่รู้ว่าการที่จะละทิ้งความรู้สึกนี้ไป
เป็นเรื่องดีจริงๆ หรือเปล่านะคะ

ฉันควรจะเปลี่ยนไปแบบไหนถึงจะดีเหรอคะ…
คุณคิดว่ายังไงบ้างคะ?

เอ่อ…

…คุณคิดแบบนั้นอยู่สินะคะ

ความรู้สึกที่อยากอยู่กับคนสำคัญน่ะ
ฉันคิดว่านั่นสัมพันธ์กับความใจดีของอุมิจังนะ

ตามที่คุณโนโซมิพูดเลย
กิเลสของอุมิจังอาจจะทำให้เกิดเนื้อเพลงแสนวิเศษก็ได้นะ

ขอบคุณค่ะ เป็นเพราะคุณเลยรู้สึกโล่งใจขึ้นมาแล้วล่ะค่ะ

หาว…พอสบายใจแล้วก็เริ่มง่วงขึ้นมานิดๆ แล้วล่ะค่ะ

งั้นเข้านอนกันเลยไหม
…ราตรีสวัสดิ์นะ อุมิจัง

[Fade in/out.]

เมื่อวานทุกคนอยู่ค้างก็เลยได้คุยกับเต็มที่
สนุกมากเลยซึระ! เดินทางกลับกันดีๆ นะ~

ฮานามารุจัง ขอบคุณนะ!

ฮานามารุ…ในครั้งนี้ฉันต้องอภัยที่รบกวนอย่างมากเลยนะคะ

ไม่หรอก ไม่เป็นไรเลย!
ยิ่งกว่านั้นคุณอุมิดูเหมือนจะสบายใจแล้วก็ดีแล้วล่ะ♪

ค่ะ! การได้ฝึกตนคนเดียวก็เป็นประสบการณ์ที่ดีเช่นกันค่ะ…

แต่คำพูดที่ได้รับจากทุกคนนั้นดังก้องลึกในใจเลยล่ะค่ะ

ดูเหมือนว่าฉันจะมีสิ่งสำคัญที่จะสูญเสียไปไม่ได้อยู่ค่ะ

ฉันน่ะ…ฉันอยากปกป้องสิ่งสำคัญของฉันเอาไว้ค่ะ

การฝึกตนของอุมิจังจบแล้วสินะ! ดีจังเมี้ยว~♪

เหมือนว่าพวกเราก็ปลอดโปร่งโล่งใจไปด้วยเลย

ค่อยยังชั่วเนอะ…อุมิจัง!

โนโซมิ ริน แล้วก็คุณด้วย ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะคะ

เอาล่ะ กลับกันเลยไหมคะ!