พออ่านข้อความจากชิโอริโกะจังเราก็รีบมาเลย
จะเป็นไรไหมนะ…

สถานการณ์ที่เข้าห้องแทบไม่ได้นี่มันอะไรเนี่ย!?
เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ!?

[Fade in/out.]

ทุกคน เกิดอะไรขึ้นเหรอ!?

อย่างที่ฉันส่งข้อความไปเลยค่ะ
ว่าเกิดเรื่องใหญ่แล้ว…ที่ห้องหลานจู…

ขอโทษนะ คือถ้ามีคนมาช่วยเยอะก็จะดีกว่าน่ะ

ฉันลองทักคุณมีอาไปแล้ว แต่ไม่มีสัญญาณตอบรับเลยค่ะ…

ฮ่าๆ…

ถ้าทุกคนร่วมแรงกันก็แป๊บเดียวแหละ! ไม่มีปัญหา!

[Fade in/out.]

ฟู่… เท่านี้ก็จัดการของในห้องได้ระดับหนึ่งแล้ว…มั้ง
ที่เหลือก็เอาลังกระดาษตรงทางเดิน
ไปไว้ข้างล่างก็เสร็จแล้วสินะ

ขอบคุณค่ะ ตอนฉันเห็นลังกระดาษล้นจากห้องหลานจู
จนกินพื้นที่ทางเดิน ฉันเสียวสันหลังวาบเลยค่ะ…

หลานจู ของแบบนี้น่ะถ้าปล่อยไว้ก็จะสะสมไปเรื่อยๆ นะ
จะเก็บไว้ทิ้งทีหลังเพราะไม่ชอบไม่ได้หรอก

นั่นมันเกินกว่าระดับที่เรียกว่าไม่ชอบแล้วค่ะ

อะ เอาน่า…

ก็เรียบร้อยดีแล้วนี่นา!
สมกับเป็นพลังมิตรภาพ ต่างกับที่หลานจูทำเลยนะ!

หลานจู!

อะไรเล่า หลานจูเองก็พยายามช่วยแล้วไง!
พับลังกระดาษเก่งขึ้นแล้วด้วยใช่ไหมล่ะ!

…ทำหน้าไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด…แล้วฉันควรทำอย่างไรดี…

…แต่ฉันเป็นห่วงนะ
ต้องคิดแล้วสิว่าตอนที่พวกเราช่วยไม่ได้ต้องทำยังไง…

อย่างน้อยต้องจำวิธีใช้เครื่องดูดฝุ่นกับเครื่องซักผ้าให้ได้แหละ
ไม่งั้นคงเดือดร้อนน่าดู

ไม่ต้องถึงขั้นทำได้ดีก็ได้
แต่จะปล่อยให้ทำไม่ได้ต่อไปคงไม่ได้หรอก

ฉันเองก็พูดมากไม่ได้ เพราะงั้นเรามาพยายามด้วยกันเถอะ

เอ็มม่า…คาริน…

คำนึงถึงหลานจูขนาดนั้นเลยสินะ! ประทับใจจริงๆ!

เข้าใจแล้ว หลานจูจะจัดการเรื่องของตัวเองให้ได้เลย
เพราะงั้นขอร้องล่ะ! สอนหลานจูหน่อยสิ!

[Fade in/out.]

วันนี้สนุกจัง เราเองก็เริ่มอิจฉาชีวิตเด็กหอขึ้นมาแล้วสิ

อ้าว ข้อความจากหลานจูจังนี่นา มีอะไรหรือเปล่านะ…?

เอ๊ะ…? ฉันเนี่ยนะ!?