งั้นกลับกันเลยไหม

…คุณคานาตะ หลับอยู่

เอ๊ะ?

ฟี้… ฟี้…

หลับสนิทจนคิดว่าจะปลุกก็น่าสงสารเลยนะคะเนี่ย

ปล่อยให้หลับแบบนี้ไปก็ได้ เดี๋ยวต้องปิดห้องชมรมอีก
เดี๋ยวฉันอยู่จนกว่าคุณคานาตะจะตื่นเอง ทุกคนกลับไปก่อนเถอะ

แต่ว่า…

ไม่เป็นไรหรอก อย่าคิดมากเลย

เข้าใจแล้วล่ะ งั้นขอฝากคานาตะด้วยนะ

งั้นขอตัวก่อนนะคะ

อื้อ เหนื่อยหน่อยนะ

เอาล่ะ… ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วหยิบการบ้านมาทำดีไหมนะ

คร่อก…ฟี้…

[Fade in/out.]

งืม…อืมม…อ้าว คานาตะจังหลับไปเหรอ~?

อรุณสวัสดิ์ หลับสบายไหม?

อืม… คนอื่นๆ ล่ะ?

กลับไปก่อนแล้วล่ะ

…หรือว่าเธอจะอยู่รอฉันงั้นเหรอ? ขอโทษนะ

ได้งีบไปแป๊บหนึ่งแล้วสดชื่นขึ้นมาบ้างไหม?
กลับบ้านระหว่างที่ยังตื่นดีกันดีกว่า

อือ เอางั้นแหละ

[Fade in/out.]

แล้วหลังจากนั้นฮารุกะจังก็ยังทำข้าวปั้นไปโรงเรียนเองอยู่อีกเหรอ?

เฮ้อออออ~~~~~~~…

ถอนหายใจยาวเชียว… เข้าใจแล้วล่ะ

ตั้งแต่นั้นมาก็โดนบอกว่าจะจัดการเรื่องของตัวเองด้วยตัวเอง
แล้วก็หลบหน้าฉันน่ะ…

อย่าบอกนะว่ามันแย่ลงเรื่อยๆ?

ฉันเพิ่งเคยเจอเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรกจริงๆ ไม่รู้เลยว่าจะทำไงดี
พักนี้ถึงได้นอนไม่ค่อยหลับนี่แหละ…

เฮ้อ~…กลัวจนไม่อยากกลับบ้านเลย…
พอคิดว่าถ้าโดนเกลียดต่อไปแบบนี้ก็กลัวจะแย่แล้ว…

ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปคงไม่ดีแน่… ฉันจะลองถามฮารุกะจังดูนะ
ว่ามีเหตุผลอะไรไหม ถ้าเป็นเรื่องที่คุยกับพี่ยาก ก็อาจจะบอกฉันก็ได้…
ถือว่าเข้าไปยุ่งเกินจำเป็นรึเปล่านะ?

จริงเหรอ? ฉันกลัวการไปถามความรู้สึกฮารุกะจังอยู่นิดหน่อย…
แต่ถ้าเธอจะถามให้ก็อยากรบกวนล่ะนะ