กินละนะ~ นานๆ ทีมากินข้าวในสวนก็ไม่เลวเนอะ

เนอะ อากาศก็ดี ลมก็พัดชวนให้รู้สึกดีด้วย

อยู่นี่เอง…ช่วยด้วย…คานาตะจังไม่ไหวแล้ว…

คะ คุณคานาตะ!? เกิดอะไรขึ้นเหรอ!?

คานาตะจังคงมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้แล้วอะ~ แงง~งงง!

คะ คุณคานาตะใจเย็นๆ นะคะ!
ทำหน้าเหมือนโลกจะจบสิ้นเลยค่ะ!

เพราะโลกนี้มันจบสิ้นแล้วน่ะสิ~ อยู่ต่อไปไม่ได้แล้วล่ะ~

กะ เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า?

คือว่านะ ฮารุกะจังน่ะนะ~…

เกิดอะไรขึ้นกับฮารุกะจังเหรอ?

เมื่อเช้าฮารุกะจังไม่ยอมรับข้าวกล่องน่ะสิ…!

เข้าใจแล้ว ไม่ยอมรับข้าวกล่อง…หือ ข้าวกล่อง?

อื้อ ข้าวกล่อง เพิ่งเคยเป็นแบบนี้ครั้งแรกเลย…
รู้สึกเหมือนโลกมืดไปหมด…

เอ๊ะ เอ่อ… แค่นั้นอะนะ?

แค่นั้นอะไรล่ะ ขืนเป็นมากกว่านี้ฉันได้ตายจริงๆ แน่~

อย่าบอกว่าแค่นั้นสิจ๊ะ สำหรับคุณคานาตะแล้วเป็นปัญหาใหญ่เลยนะ
เกิดฉันทำข้าวกล่องให้เธอแล้วเธอไม่เอาขึ้นมา
ฉันเองก็ทำหน้าเหมือนคุณคานาตะนั่นแหละ!

อะ เอ๋!?

ทะเลาะกันรึเปล่าคะ? คุณคานาตะ

ไม่ได้ทะเลาะกันเลยนะ ก็สนิทกันดีนะ…

แล้วทำไมถึงเป็นงั้น… บอกรายละเอียดมากกว่านี้ได้ไหม?

ฉันตื่นเช้าเหมือนทุกทีเพื่อมาทำข้าวกล่องที่ใส่ใจลงไปให้ฮารุกะจังน่ะ
ไข่ม้วนวันน็ทำได้สวยงามคะแนนเต็มร้อยแท้ๆ…

ทั้งที่เป็นอย่างนั้น แต่น้องกลับบอกว่าจะทำข้าวกล่องส่วนของตัวเอง
พี่ไม่ต้องทำแล้วก็ได้
แล้วก็ถือข้าวปั้นอันเบ้อเริ่มที่ทำเองออกจากบ้านไป…

อืม~ เผลอไปทำอะไรโดยไม่รู้ตัวเข้ารึเปล่า…

คานาตะจังที่เลิฟฮารุกะจังขนาดนี้ไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นได้หรอก~

นั่นก็จริงแหละ…

วัยต่อต้านงั้นเหรอ? หรือว่าถูกฮารุกะจังเกลียดเข้าซะแล้ว?
ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันคงมีชีวิตต่อไปไม่ได้แล้ว…

ทั้งที่ตอนอีเวนต์ได้รับความสดใสจากทุกคนมามากแท้ๆ
มันมลายหายไปหมดเลย… ฉันควรทำยังไงดี…
ไม่รู้สึกว่าจะเป็นสคูลไอดอลต่อไปได้อีกแล้ว…

เมื่อเช้าก็เหมือนจะไม่ได้โกรธอะไร…
ถึงได้ไม่เข้าใจแล้วงงแบบนี้ไง

ไม่ไหวแล้ว… วันนี้ไม่อยากทำอะไรแล้ว…
ขอโทษนะ แต่วันนี้ขอไม่เข้าชมรมแล้วกัน

คุณคานาตะ ฉันเข้าใจความรู้สึกมากเลยค่ะ
แต่อย่าคิดมากไปเลยนะคะ…

อือ ขอบคุณนะ อายูมุจัง…