มีเรื่องที่อยากปรึกษาพวกฉันเหรอคะ?

จะ จ้ะ ตอนนี้มีเรื่องกังวลใจอยู่น่ะ…

คุณไดยะกับเซ็ตสึนะจังมีความรักในสคูลไอดอลอย่างแรงกล้า
ก็เลยคิดว่าอาจจะช่วยแก้ปัญหาหนักใจของฮานาโยะจังได้น่ะ

พวกดิฉันไม่มีปัญหาอะไรหรอกค่ะ…
ว่าแต่คุณฮานาโยะกังวลใจเรื่องอะไรอยู่เหรอคะ?

คือว่า…อุดมคติของตัวเองสูงส่งเกินไปก็เลยรู้สึกอายน่ะ

อุดมคติสูงส่งเกินไป…

เลยอายเหรอคะ?

[Fade in/out.]

แบบนี้นี่เอง…
พอพูดเรื่องอุดมคติของตัวเองตอนให้สัมภาษณ์
ก็รู้สึกอายขึ้นมาสินะคะ

อื้อ รู้สึกว่าห่างไกลจากตัวเองตอนนี้ ก็เลยอายขึ้นมาน่ะจ้ะ…

เข้าใจเรื่องราวแล้วล่ะค่ะ…
แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องอายเลยค่ะ

เอ๊ะ?

ฉันก็คิดเหมือนคุณไดยะนะคะ
การที่ห่างไกลกับอุดมคติเนี่ย มีเรื่องอะไรน่าอายด้วยเหรอคะ?

เอ๊ะ…!? มะ หมายความว่ายังไงเหรอ?

ถ้าอุดมคติกับความเป็นจริงมีจุดที่เหมือนกัน
ก็ไม่เรียกว่าอุดมคติหรอกค่ะ

เป็นเพราะตัวตนในอุดมคติอยู่สูงต่างหาก
ถึงได้ยิ่งทำให้พยายามมุ่งมั่นเพื่ออยากจะเข้าใกล้จุดนั้น
ไม่ใช่เหรอคะ?

พอได้ยินแบบนั้นแล้ว…ก็จริงด้วยสินะจ๊ะ

อุดมคติที่ท่าทางจะทำให้เป็นจริงได้ง่ายๆ ในทันที…
ฉันรู้สึกว่านั่นไม่เรียกว่าอุดมคติที่แท้จริงหรอกค่ะ
ฉันคิดว่าคุณฮานาโยะน่ะมองเห็นอุดมคติที่แท้จริงอยู่นะคะ

แบบนี้เอง…ถ้างั้นการที่มีอุดมคติสูงก็ไม่ใช่เรื่องไม่ดีสินะ?

ควรจะพยายามเพื่อมุ่งไปให้ถึงอุดมคติสูงๆ ที่ตั้งไว้นะคะ
ถ้าเป็นคุณฮานาโยะล่ะก็ต้องทำได้แน่นอนค่ะ
พยายามเข้านะคะ♪

พวกฉันเป็นกำลังใจให้คุณฮานาโยะอยู่นะคะ! สู้ๆ ค่ะ!

จ้ะ…! คุณไดยะ คุณเซ็ตสึนะ ขอบคุณนะ!

[Fade in/out.]

ฮานาโยะจังหายกังวลหรือยัง?

อื้อ! พอได้คุยกับคุณไดยะกับคุณเซ็ตสึนะแล้ว
เหมือนจะสบายใจขึ้นแล้วล่ะ

ว่าถึงอุดมคติจะสูงส่งก็ไม่ใช่เรื่องน่าอายอะไร
ไม่จำเป็นต้องปกปิดอะไรน่ะ…

ความรู้สึก “ก็ใช่ว่าไม่อยากทำ” ที่มีอยู่ในตัวเอง…
ที่จริงคือความรู้สึกที่ว่า “ถ้าทำได้ก็อยากลองทำดู” นี่เอง!

ฉันพูดออกไปว่าอยากจะเป็นเมนหลักในการแสดงก็ได้…!

ฮานาโยะจัง…!

จริงสิ บทสัมภาษณ์คราวก่อน ใช้แบบนั้นเลยได้ไหมนะ?

ได้จ้ะ! ก็เป็นความรู้สึกจริงๆ ของฉันในตอนนั้นนี่นา…
ต้องบอกโฮโนกะจังกับโคโทริจังด้วยแล้ว!