อืม วันนี้เตรียมเท่านี้จะโอเคไหมนะ…

แย่แล้วล่ะ!

เหวอ!? ตกใจหมดเลย…
เกิดอะไรขึ้นเหรอคุณเอ็มม่า?

แย่แล้วล่ะ! ไมจังเค้า…

เกิดอะไรขึ้นกับคุณไมเหรอ?

คือว่านะ ฉันได้รับข้อความมาจากไมจัง
ว่าไม่มั่นใจเลยว่าจะสืบทอดสตูดิโอถ่ายภาพได้น่ะ….

ฉันกังวลที่จะไปคนเดียว
เธอช่วยมาด้วยกันหน่อยได้หรือเปล่า?

อืม ให้ฉันไปด้วยคนนะ!

[Fade in/out.]

เอ๊ะ!? ก็เลยมาหางั้นเหรอ!?

ขอโทษทีนะ…
เป็นเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับพวกเอ็มม่าจังแท้ๆ

อย่าพูดอย่างนั้นสิ!

ใช่แล้วล่ะ
พวกเราเองก็ให้คุณไมถ่ายรูปที่ระลึกให้นะ
จะไม่เกี่ยวได้ยังไงกัน

ตอนที่ถ่ายรูปให้พวกเรา ไมจังดูสนุกมากเลยนะ
ทั้งที่เป็นอย่างนั้นแต่กลับไม่มั่นใจขึ้นมาเนี่ย
เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?

ฉันรู้แหละว่าถามเซ้าซี้แบบนี้มันไม่ค่อยดี แต่ว่าฉัน…

ฮ่าๆๆ ไม่ต้องคิดมากหรอก

ฉันเองก็เตรียมใจท้าทายไว้แล้วว่าคงไม่ได้สืบทอดกันง่ายๆ
คงมีกำแพงมากมายที่ต้องข้ามผ่านไปให้ได้น่ะ

ฉันเคยคิดว่าถ้าพยายามละก็คงข้ามกำแพงที่ว่านั่นไปได้

แต่อาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้เนี่ยสิ…

แล้วแบบนั้นเนี่ยแบบไหนเหรอ?

ฉันดันไปเจอรูปถ่ายที่ชวนให้คิดว่า
แค่ใช้ความพยายามคงทำแบบนี้ไม่ได้เข้าน่ะนะ~

ที่นี่เก็บรูปที่ถ่ายไว้ตั้งแต่สมัยก่อน
แล้วฉันก็บังเอิญเจอรูปนั้นเข้าระหว่างจัดระเบียบพวกรูปถ่าย
รูปที่พวกพ่อแม่ฉันแล้วก็คุณยายถ่ายเก็บไว้มาเรื่อยๆ น่ะ

แค่มองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าต่างจากรูปที่ฉันถ่าย…

แต่ฉันชอบรูปที่ไมจังเป็นคนถ่ายนะ!
รูปที่ระลึกของชมรมเราที่ถ่ายให้ก่อนหน้านี้
ยังประดับไว้ในห้องชมรมอยู่เลย!

คิกๆ ขอบคุณนะ
แต่เอารูปให้ดูคงเข้าใจง่ายกว่าละมั้ง

ช่วยดูหน่อยได้ไหมนะ?
เพราะเป็นภาพถ่ายอันน่าภาคภูมิใจ
ของสตูดิโอถ่ายภาพนัตสึคาวะเลยล่ะ!

ไมจัง…