เดี๋ยวเถอะรูบี้!?
ทำไมถึงมานอนฟุบอยู่บนโต๊ะล่ะ เกิดอะไรขึ้นเหรอ?

โยชิโกะจัง งือ รูบี้ อาจจะไม่ไหวแล้ว…

ไม่ใช่โยชิโกะนะ โยฮาเนะต่างหาก
ให้ตายเถอะ กลุ้มใจเรื่องออกแบบชุดอยู่ล่ะสิ

ทำไมถึงรู้ล่ะ!?

สมุดโน้ตที่ว่างเปล่าในมือเธอไง
เมื่อวานบอกว่าจะออกแบบชุดไม่ใช่เหรอ
แถมยังเห็นเธอกลุ้มใจอยู่บ่อยๆ ด้วย แค่เห็นก็รู้แล้ว

ทั้งๆ ที่คิดว่าต้องออกแบบชุดที่แสนวิเศษให้ได้แท้ๆ
แต่ไม่มีไอเดียอะไรผุดขึ้นมาในหัวเลย…
ถ้าไม่ทันเวลาจะทำยังไงดี…

ให้ตายสิ ต้องให้ดูแลอยู่เรื่อยเลยนะ!
ความสิ้นหวังนั่นน่ะ นางฟ้าตกสวรรค์โยฮาเนะผู้นี้
จะขับไล่ออกไปให้หมดเอง!

…จะช่วยกันคิดเหรอ?

หึๆๆ…สำหรับฉันแล้วก็เป็นเรื่องง่ายๆ

เอ้า นี่คือชุดของงานเต้นรำแห่งความมืดครั้งต่อไปไงล่ะ!

อ๊ะ เอาขึ้นมาให้ดูได้ทันทีแบบนี้
แสดงว่าคิดมาให้ก่อนแล้วสินะ ขอบคุณนะ♪

มะ ไม่ได้ตั้งใจคิดมาให้สักหน่อย!
อย่าเข้าใจผิดไปเชียว!

…อิมเมจของชุดนี้น่ารักมากๆ เลย…แต่สีดำล้วนเลยนะ
ให้ความรู้สึกดูเป็นผู้ใหญ่ดี~

สีดำเป็นเอกลักษณ์ของนางฟ้าตกสวรรค์!
การสวมใส่ความมืดมิดสีดำสนิท
ทำให้พวกเราจุติลงมาบนโลกนี้ได้นะ!

นานๆ ทีใส่สีดำที่ทำให้ดูตัวสูงขึ้นก็ดีเหมือนกันนะ
ดีล่ะ เอาแบบนี้กันเถอะ!

หึๆๆ…เราผู้นี้ที่พรสวรรค์ของนางฟ้าตกสวรรค์
กำลังเบ่งบานนั้นช่างน่ากลัวจริงๆ…

อ๊ะ แต่ว่าเนื้อเพลงเป็นแนวสดใสนี่นา!
อืมๆ ถ้างั้นสีดำก็คงไม่เข้าสินะ?

หา!? ดะ เดี๋ยวก่อนสิยะ!
เมื่อกี้ก็พูดเรื่องเอกลักษณ์ไปแล้วไม่ใช่เหรอ!
ถ้าไม่ใช่สีดำก็ไม่มีความหมายสิ!

ถ้าใช้สีชมพูกับสีส้มล่ะ~…
โยชิโกะจัง ดีไซน์ชุดน่ารักมากๆ เลย! ขอบคุณนะ!
มาทำชุดให้เสร็จด้วยกันเนอะ♪

ก็บอกให้ฟังเรื่องที่คนเค้าพูดบ้างไงเล่า~!
สีดำก็ดีแล้วแท้ๆ! แล้วก็โยฮาเนะต่างหาก!