คุณเอ็มม่า เอ่อ เป็นไงบ้างคะ?

อื้อ สนุกมากเลยล่ะ! ละสายตาจากเวทีไม่ได้ตั้งแต่ต้นจนจบเลย~

ใช่เลยค่ะ! ฉันเองก็ดูมาหลายรอบ แล้วแต่ไม่เคยเบื่อเลยค่ะ…

อื้อๆ ฉันเข้าใจนะ ถ้าเป็นแบบนั้นก็คงไม่เบื่อหรอกเนอะ
ดีจังที่เจ้าหญิงมีความสุข!

ค่ะ ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน จะว่ายังไงดี…
หลังจากดูจบแล้ว ก็รู้สึกเหมือนกับตัวละครในละครเวทีเรื่องนั้นยังคงอยู่ในใจเรา…

เข้าใจเลย! ทั้งที่ควรจะรีบจับมือเจ้าหญิงไว้แท้ๆ
อยากบ่นเจ้าชายขึ้นมาเลยเนี่ย~

ฉันเองก็อยากติเจ้าชายเหมือนกันค่ะ
แต่อยากเอ็ดพวกรัฐมนตรีที่เข้ามายุ่งวุ่นวายมากกว่า!
อยากบอกว่าอย่ามาขวางความฝันของทั้งคู่นะ!

คิดอย่างนั้นเหมือนกันเลย!

แต่สุดท้าย…ก็ดีแล้วเนอะที่จบแบบแฮปปี้เอนด์

…คุณเอ็มม่าคะ ฉันอยากเป็นนักแสดงแบบที่แม้การแสดงจะจบแล้ว
แต่การแสดงก็ยังคงหลงเหลืออยู่ในใจแบบนี้บ้างค่ะ!

ถ้าเป็นชิสึคุจังละก็ต้องทำได้แน่! ทำได้แน่นอน!
ตอนนี้ชิสึคุจังที่อยู่บนเวทีในฐานะสคูลไอดอลก็เปล่งประกายระยิบระยับ
ส่องสว่างมาถึงในหัวใจแล้วนี่นา

คุณเอ็มม่า…ขอบคุณค่ะ
แต่ฉันต้องตั้งเป้าให้สูงกว่านี้อีก…

อื้อ ฉันเองก็ต้องพยายามแล้วสิ
เพราะอยากเปล่งประกายไม่ให้แพ้ชิสึคุจังเหมือนกัน

คุณเอ็มม่าเนี่ย…แทนที่จะบอกว่าเปล่งประกายระยิบระยับ
ต้องบอกว่าเป็นแสงอ่อนโยนที่ชวนให้อบอุ่นหัวใจมากกว่าละมั้งคะ

อบอุ่น…?

ค่ะ ประมาณว่าไม่มีอะไรที่ต้องกลัวเลยสักอย่าง! ทำนองนี้น่ะค่ะ

อืม…ขอโทษนะคะที่สื่อได้ไม่ดีเท่าไหร่

ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก
ฉันดีใจมากเลยนะที่ชิสึคุจังพูดแบบนั้น!

…ดีจังเลยค่ะ

คือว่าคุณเอ็มม่าคะ
ถ้ามีโอกาสไว้ไปดูละครเวทีด้วยกันอีกสักครั้งมั้ยคะ

ถ้าไปกับฉันแล้วโอเคก็ยินดีจ้ะ!

อ๊ะ แต่ขออะไรอีกสักอย่างได้มั้ยนะ?
คราวหน้าไม่ใช่แค่สองคน แต่ไปด้วยกันทุกคนเลย!

นั่นสินะคะ มีละครที่อยากให้ทุกคนดูอีกเยอะเลยค่ะ
ครั้งหน้าจะลองถามดูนะคะ!

จ้ะ จะตั้งหน้าตั้งตารอเลย!