ขออนุญาตค่ะ… เอ่อ ชิโอริโกะจัง

เอกสารคำร้องเรื่องให้ความสำคัญกับอิสระในการปฏิบัติตน
ของนักเรียนในวันหยุด…

…นั่นสินะคะ ถ้าเป็นนักเรียนโรงเรียนนี้ละก็ไว้ใจได้อยู่แล้วค่ะ

แต่อย่างน้อยก็ต้องให้การบ้านอยู่ค่ะ
เราอยู่ในขั้นตอนพิจารณาว่าควรให้การบ้านเท่าไหร่สินะคะ…

คะ คือว่า…

เอ๊ะ?

คุณรินะ!? ขะ ขอโทษค่ะ ฉันไม่รู้สึกตัวเลย…

ไม่หรอก ฉันต่างหากที่ต้องขอโทษ
ฉันมารบกวนตอนทำงานสภานักเรียนนี่

ไม่มีปัญหาค่ะ ฉันทำงานส่วนของวันนี้เสร็จแล้ว
เมื่อสักครู่ฉันแค่ทบทวนหัวข้อการประชุมครั้งถัดไปนิดหน่อยน่ะค่ะ

มีคนส่งคำร้องมาที่สภานักเรียนเยอะแยะเลยเนอะ

นั่นสินะคะ
ได้รับคำร้องมากมายจากทั้งชมรมและคณะกรรมการเลยค่ะ

นี่ก็เท่ากับว่านักเรียนโรงเรียนเรามีอิสระในการปฏิบัติตนมากขึ้นนั่นเองค่ะ

…ฉันว่าต่างกันอยู่หน่อยนะ

เพราะทุกคนรู้ว่าชิโอริโกะจังเป็นคนที่ตั้งใจให้คำปรึกษาอย่างดี
เค้าถึงมาพึ่งพายังไงล่ะ

เอ๊ะ… จะเป็นอย่างนั้นเหรอคะ…?
คุณพูดเข้าข้างฉันมากไปหรือเปล่าคะ

ไม่หรอก ชิโอริโกะจังมั่นใจในตัวเองสิ
ทั้งฉันกับทุกคนในชมรมก็พึ่งพาชิโอริโกะจังอยู่นะ
รินะจังบอร์ด “ฮึ่ม”

คุณรินะ…
ขอบคุณค่ะ คือว่าฉันดีใจมากเลยค่ะ

อ๊ะ จะว่าไปคุณมาทำอะไรที่นี่เหรอคะ?

เห็นว่ามาช้าเลยมารับน่ะ
สะดวกเข้าชมรมรึเปล่า? ชิโอริโกะจัง

อุตส่าห์มารับเลยเหรอคะ…?

อ้าว? หน้าแดงจัง? เป็นอะไรไหม?

…เพราะเขินด้วย ดีใจด้วย แล้วก็ใจเต้นนิดหน่อย…
อ๊ะ ฉันไม่เป็นไรค่ะ ไปกันเถอะค่ะ คุณรินะ