…

คุณชิสึคุ เป็นอะไรรึเปล่าคะ เหม่อเชียว?

อ๊ะ ตายจริง นี่ฉันเหม่อไปเหรอคะ?

น่าอายจังเลยค่ะ~!
คือฉันอ่านหนังสือเล่มหนึ่งที่ดีมากๆ
จนจมอยู่ในห้วงความประทับใจไม่รู้ลืมน่ะค่ะ

ฮะๆ ฉันเองก็เป็นแบบนั้นบ่อยเหมือนกันนะคะ!

ถามได้มั้ยคะว่าอ่านอะไรไป?

เป็นต้นฉบับของหนังที่ไปดูมาวันก่อนค่ะ!
เพราะตัวหนังวิเศษมากเลยอยากลองอ่านต้นฉบับดู
มันวิเศษอย่างที่คิดเลยค่ะ…!

ว้าว จริงเหรอคะ

ถ้าไม่รังเกียจ…คุณเซ็ตสึนะก็มาอ่านด้วยมั้ยคะ?

เอ๊ะ! ได้เหรอคะ!?
สนใจเลยค่ะว่าเป็นเรื่องแบบไหนคุณชิสึคุถึงได้ประทับใจได้ขนาดนั้น!
อยากยืมอ่านจังเลยค่ะ!

พูดแบบนั้นแล้วก็เขินจังเลยค่ะ แหะๆ…

อ๊ะ ถึงจะอยากให้อ่านตัวเล่มด้วยก็จริง…

แต่อยากให้ดูหนังด้วย…?

ใช่ค่ะ!

คิดอยู่แล้วค่ะว่าถ้าเป็นคุณชิสึคุต้องพูดแบบนั้น

อืม แต่จะให้อ่านหรือดูก่อนดีละคะ?

นั่นสินะคะ…
ถ้าอ่านหนังสือก่อน ก็จะสนุกกับการจินตนาการว่าหนังจะเป็นยังไง
นักแสดงจะแสดงแบบไหน…

ถ้าดูหนังก่อน เวลาอ่านหนังสือก็จะมีภาพไม่ก็ดนตรีแล่นอยู่ในหัวสินะคะ

อืม อืม…

อืม อืม…

จะแบบไหนก็ดีเหมือนกันจนเลือกไม่ถูกเลยค่ะ!

จริงสิคะ เลือกด้วยการเป่ายิ้งฉุบมั้ยคะ?

เอาแบบนั้นละกันค่ะ!

เอ งั้นถ้าฉันชนะ ก็จะดูหนังก่อนนะคะ!

ถ้าฉันชนะ ก็ต้องอ่านหนังสือก่อนสินะคะ!

งั้นก็…ยัน ยิง เยา!

ปั้กกะเป่า ยิ้ง ฉุบ!