อ้าว ชิโอริโกะจัง

คุณคาริน มีอะไรเหรอคะ?

ฉันสิต้องถามแบบนั้น
อยู่ตรงนี้คนเดียวนี่แปลกตาจัง
แล้วเด็กม.4 คนอื่นๆ ล่ะ?

คุณคาสึมิไปหยิบของที่ลืมไว้
คุณชิสึคุกับคุณรินะไปคืนหนังสือที่ห้องสมุด
ส่วนฉันอยู่เฝ้าของที่นี่ค่ะ

อย่างนี้นี่เอง
งั้นฉันอยู่คุยเป็นเพื่อนจนกว่าทุกคนจะกลับมาให้เอาไหม

มะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อีกเดี๋ยวทุกคนก็คงกลับมาแล้ว
จะให้คุณคารินมาเสียเวลาด้วยมันก็…

คิกๆ ขอโทษนะ ฉันแค่อยากคุยกับชิโอริโกะจังเท่านั้นเอง

ถ้าอย่างนั้นก็… เอ่อ ฉันดีใจนะคะ

นี่ สวนดอกไฮเดรนเยียที่เราไปกันก่อนหน้านี้สวยมากเลยเนอะ

ค่ะ สวยมากจริงๆ วิเศษไปเลยนะคะ

ฉันตกใจเลยนะ
ที่ชิโอริโกะจังเชี่ยวชาญเรื่องดอกไฮเดรนเยียด้วย
ทำฉันพลอยรู้เรื่องดอกไฮเดรนเยียละเอียดไปด้วยเลย

ก็แค่บังเอิญแหละค่ะ

ตอนนั้นเธอบอกว่า…พอดอกไฮเดรนเยียเริ่มบาน
สิ่งที่เปลี่ยนไปไม่ได้มีแค่ทิวทัศน์
แต่สีเองก็ค่อยๆ เปลี่ยนไปสินะ

ที่บอกว่าสคูลไอดอลก็เหมือนกันนั่นน่ะ

คนที่พูดประโยคหลังคือคุณอายูมุค่ะ
แล้วก็คุณโฮโนกะกับคุณรูบี้ด้วย

นั่นสินะ ฉันเลยนึกถึงเรื่องนั้นในวันที่ฝนตกเหมือนวันนี้ได้เลย
แล้วพอนึกได้ก็จะมีแรงพยายามด้วย ชิโอริโกะจังล่ะ?

…ฉันได้ยินเรื่องนั้นแล้วก็คิดนะคะ

ว่าฉันได้รู้จัก “สีสัน” ที่สดใสจากชมรมสคูลไอดอล
ฉันในตอนนี้ได้รับอิทธิพลจาก “สีสัน” ของทุกคนในชมรม
…สีสันของคุณคารินเองก็ด้วยค่ะ

ตายจริง ได้ยินแบบนั้นก็ดีใจนะ
แต่ว่าพวกเราเองก็ได้รับอิทธิพลจากชิโอริโกะจังเหมือนกันนะ

จากนี้ไปก็อยากให้พวกเราคงความสัมพันธ์
ที่ส่งอิทธิพลซึ่งกันและกันตลอดไปเลยเนอะ!