เอ้า ทำตามฉันดีๆ ล่ะ จะเริ่มแล้วนะ

นิโกะนิโกะนี้!

นิโกะนิโกะนี้

ยิ้มให้กว้างกว่านี้อีก! นิโกะนิโกะนี้!

นิโกะนิโกะนี้

ทำเสียงให้ร่าเริงกว่านี้ด้วย! นิโกะนิโกะนี้!

นิโกะนิโกะนี้!

เอาล่ะ พอแค่นั้นแหละ

เฮ้อ เหนื่อยจัง คานาตะจังหมดแรงแล้วสิ

พูดอะไรแบบนั้นเล่า
ถ้าแค่นี้ก็หมดแรงแล้วก็ยังไม่มีคุณสมบัติพอ
ที่จะเรียกตัวเองว่าสคูลไอดอลหรอกนะ

ไม่ว่าการแสดงจะหนักหนาแค่ไหน
การมีเรี่ยวแรงเต้นไปจนจบด้วยรอยยิ้มน่ะ
เป็นเรื่องสำคัญเลยนะ…

งือ…

!? เดี๋ยวสิ คานาตะ เป็นอะไรไป!?

งึม…

คานาตะ! ทำใจดีๆ ไว้นะ!

คานาตะเนี่ยละก็
ไม่คิดเลยว่าจะกดดันตัวเองจนทรุดแบบนี้…

………..

ขอโทษนะ คานาตะ… นิโกะต่างหากที่ไม่เข้าใจอะไรเลย..
เธอต่างหากที่เป็นสคูลไอดอลที่แท้จริง
เป็นแบบอย่างของสคูลไอดอล!

ทำใจดีๆ ไว้นะคานาตะ! ลืมตาขึ้นมาสิ!

…ฟี้

เดี๋ยวสิ แค่หลับไปหรอกเหรอ!

งึมงำ…การพักผ่อนให้เพียงพอ
ก็เป็นเรื่องที่สำคัญมากๆ ของสคูลไอดอลเหมือนกันนี่นา
เพราะงั้น ฝันดีนะ…