อืม อิ่มแปล้เลย…

บุฟเฟ่ต์เค้กเป็นไงบ้างล่ะ?

สนุกมากเลยล่ะ~

ฉันอยากไปร้านที่มาวันนี้พอดี ขอบคุณที่ชวนมานะ~

ทางนี้ก็ขอบคุณเหมือนกันที่มาด้วยกัน

ได้ยินแบบนั้นฉันก็ดีใจนะ

แต่กินจนอิ่มเกินไปมันก็…หาว~

ดูท่าว่าจะได้หลับก่อนถึงบ้านล่ะค่ะ…

เหวอ! คุณคานาตะจะนอนในที่แบบนี้ไม่ได้นะ~!

ไม่ไหว…ถึงขีดจำกัดแล้ว…ฟี้…

ฉันจะซื้อของกินที่ทำให้ตาสว่างมาเอง รอเดี๋ยวนะ!

[Fade in/out.]

กลับมาแล้ว ฉันซื้อมาแล้วนะ!

…อ้าว? คุณคานาตะไม่อยู่? หายไปไหนแล้วเนี่ย!?

หึหึหึ…

แฮ่~~~! คานาตะจังอยู่นี่ค่า~!

ว้าก…! คะ คุณคานาตะ!?

หึหึหึ การแกล้งสำเร็จสุดๆ

ดูง่วงๆ จนถึงเมื่อกี้แท้ๆ! เมื่อกี้คือแกล้งทำอย่างนั้นเหรอ?

เปล่าหรอก~
แบบว่าจู่ๆ ก็ตาสว่างขึ้นมาน่ะ ทำไมกันนะ?

หรือว่า… เพราะดื่มเอสเปรสโซ่ไปตอนกินบุฟเฟ่ต์หรือเปล่า?

อ๋อ ต้องใช่แน่ๆ เลย~
คาเฟอีนจะออกฤทธิ์หลังดื่มนี่นา
เพราะอย่างนั้นคานาตะจังถึงได้คึกคักกว่าทุกทีล่ะ~

โล่งอกไปที ฉันก็คิดอยู่เลยว่าถ้าเผลอหลับตรงนี้ขึ้นมาจะทำยังไง

ทำให้เป็นห่วงแล้วยังซื้อน้ำมาให้ด้วย ขอโทษนะ

ไม่ล่ะ อย่าคิดมากเลย

วันนี้เธอคอยดูแลฉันตลอดเลยเนอะ

คานาตะจังที่มีเธออยู่ข้างๆ เนี่ยช่างโชคดีจริงๆ~