เหมือนไม่ได้เดินกลับกับคุณเอ็มม่าแค่สองคน
มาสักพักแล้วเนอะ

นั่นสินะ ปกติเรากลับพร้อมทุกคนนี่นา

นี่ ไหนๆ แล้วเราแวะเถลไถลหน่อยเป็นไง?
ไปกินเครปกันไหม?

ว้าว ก็ดีนะ!

หืม~? เหมือนฝนจะตกแฮะ?

จริงด้วย! ฉันไม่ได้เอาร่มมานี่สิ~
เอาไงดี? กลับไปที่ห้องชมรมเหรอ?

อืม เอาไงดีนะ~

พอพูดแล้วฝนก็ตกหนักเลย…!

กลับไปที่ห้องชมรมน่าจะดีกว่าเนอะ วิ่งกันเถอะจ้ะ!

อื้อ!

[Fade in/out.]

ตัวเปียกเลยเนอะ~

เนอะ คุณเอ็มม่า เดี๋ยวฉันเช็ดผมให้ อยู่นิ่งๆ หน่อยนะ

อื้อ ขอบคุณนะ

เช็ดๆ…

รู้สึกดีจัง~
นึกถึงตอนเด็กๆ ที่คุณแม่เช็ดผมให้เลย~

คุณเอ็มม่าคอยดูแลทุกคนอยู่ตลอดเลยนี่นา
วันนี้ฉันจะเป็นคนดูแลให้เป็นกรณีพิเศษเอง

เป็นกรณีพิเศษเหรอ~
งั้นวันแบบนี้ก็ไม่แย่เท่าไหร่หรอกเนอะ

[Fade in/out.]

!!!!!!

เมื่อกี้เสียงอะไรน่ะ…?

ฟ้าผ่า…ละมั้ง?

[Fade in/out.]

เหวอ!? ไฟดับนี่! ไฟฉาย…! เทียน…!
ไม่สิ โทรศัพท์ก็ได้! โทรศัพท์อยู่ไหน!?

ไม่เป็นไรหรอก ใจเย็นๆ นะ! กอด!

อ๊ะ…!

พลังของธรรมชาติน่ะมีมากกว่าพวกเราเยอะเลย
เวลาแบบนี้เราต้องไม่ตื่นตูมแล้วอยู่เฉยๆ จะดีที่สุดนะ

งั้นเหรอ…นั่นสินะ!
ฉันนี่ละก็แตกตื่นไปซะได้…!

เด็กดีๆ ฉันลูบหัวให้นะ

คิกๆ…

มีอะไรเหรอคุณเอ็มม่า?

จู่ๆ ก็ผ่อนคลายยังไงก็ไม่รู้
คงเพราะนึกออกว่ามีวันที่เคยดูท้องฟ้าแบบนี้ที่ไหนสักแห่งละมั้ง

คิดว่าช่วงเวลาที่ไม่มีอะไรแบบนี้เนี่ยสำคัญมากเลยล่ะ