เฮ้อ~ เย็นป่านนี้แล้ว ต้องรีบกลับแล้วล่ะ… หือ?

ด้านหลังนั่น หรือว่า…

[Fade in/out.]

คุณเอริ!

ว้าย!!

อ๊ะ อ้าว…อะไรกัน เธอเองเหรอ…
สวัสดี

สะ สวัสดี คุณเอริไม่เป็นไรใช่ไหม?
ดูเหมือนกำลังตื่นๆ อะไรอยู่เลย… เป็นอะไรรึเปล่า?

มะ ไม่มีอะไรหรอก ปกติดี
ขอโทษที่ส่งเสียงดังนะ

จะว่าไป นิจิกะซากิอยู่ซ้อมกันจนเย็นเลยสินะ

ไม่หรอก ซ้อมของวันนี้จบตั้งแต่ตอนฟ้ายังไม่มืดแล้วล่ะ
ฉันออกมาซื้อของน่ะ คุณเอริมีซ้อมเหรอ?

เปล่าหรอก ฉันก็คล้ายๆ เธอนั่นแหละ
มาจัดการงานของสภานักเรียนที่ยังเหลืออยู่หลังซ้อมเสร็จน่ะ

แล้วนี่… เธอซื้อของเสร็จแล้วเหรอ?

อื้ม จะกลับแล้วล่ะ

ไปทางไหนเหรอ?

ทางโน้นน่ะ

ทางเดียวกับฉันเลย…ไปด้วยกันไหม?

ไปสิ! เย้ ดีใจจัง ได้กลับพร้อมคุณเอริด้วย
ดีจริงๆ ที่มาซื้อของเย็นป่านนี้~♪

ดีจังเลย ดีจริงๆ ที่เจอเธอ…

…อ๊ะ อ๋อ เพราะมืดแล้วนี่เอง!

เอ๊ะ!? อะ อะไรนะ!?

คาใจตั้งแต่ที่เห็นคุณเอริตอนแรกแล้วล่ะ
เห็นเดินตัวลีบๆ แถมพอเรียกก็ดูตกใจมากๆ ด้วย

ก็คิดว่าแปลกไม่สมกับเป็นคุณเอริที่ปกติจะสุขุมอยู่เสมอ…
ก็กลางคืนมันมืดสินะ

มะ ไม่เกี่ยวกับความมืดสักหน่อย

งั้นเหรอ? แต่คุณโนโซมิเคยบอกว่า “เอริจิน่ะกลัวความมืดล่ะ~♪”
กลัวความมืดเหรอเนี่ย คุณเอริก็มีจุดที่น่ารักเหมือนกันเนอะ♪

โนโซมิ…!

มะ…ไม่ได้กลัวสักหน่อย
ถ้าเทียบกับตอนกลางวันมันมองไม่ค่อยเห็น แล้วก็ไม่มีคนด้วย
เลยระวังมากขึ้นเท่านั้น! แค่นั้นจริงๆ นะ!

งั้นเหรอ~ ขอโทษที่เข้าใจผิดนะคุณเอริ
อ๊ะ จะว่าไปยังมีของที่ต้องซื้ออีกนี่นา! งั้นฉันขอตัวก่อนนะ

อ๊า! รอเดี๋ยว! อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียวสิ!!

…อ๊ะ

ฮะๆๆ♪

อึก… ใช่แล้ว ฉันกลัว!
ขอร้องล่ะ แค่ระหว่างทางก็ยังดีแต่ช่วยกลับด้วยกันหน่อยนะ…!

ได้เลย♪ ถ้าไม่รังเกียจก็ยินดีเลย

โธ่… เธอนี่ละก็ขี้แกล้งจังเลยนะ…