สวัสดี~
…อ้าว ไม่มีใครอยู่แฮะ

คิดว่าจะเลิกเรียนกันแล้วซะอีก…
คุณเอริอยู่ที่สภานักเรียนหรือเปล่านะ?

ขอโทษนะ มารับฉันเหรอ?
ถ้าเสร็จงานนี้แล้วฉันว่าจะไปที่ห้องชมรมน่ะ…

(เอกสารเยอะแยะไปหมด
คุณเอริเป็นคนจัดการพวกงานธุรการหมดนี่เลยเหรอ?)

มีอะไรให้ช่วยมั้ย?

วันนี้ไม่มีอะไรให้เธอช่วยหรอก
…จะขอรับความรู้สึกเอาไว้แล้วกันนะ
ฉันจะรีบทำให้เสร็จ ช่วยนั่งรอข้างๆ หน่อยได้มั้ย?

…

(คุณเอริ มองเอกสารด้วยท่าทางดีใจแฮะ)

มีอะไรดีๆ เขียนเอาไว้เหรอ?

จ้ะ ดูเหมือนชมรมกีฬาที่จัดสรรงบประมาณปีนี้ให้
จะสร้างผลงานในการแข่งเมื่อสัปดาห์ก่อนน่ะ

งั้นเหรอ ยอดเลยนี่นา! ฝีมือคุณเอริสินะ

เปล่าหรอก! ไม่ใช่ฝีมือฉัน
นี่เป็นผลงานของทุกคนที่พยายามทำให้ความฝันเป็นจริงน่ะ

ฮ่าๆ คุณเอริ ดีใจเหมือนเป็นเรื่องของตัวเองเลยเนอะ

แปลกเหรอ?
ไม่ใช่เพราะว่าเป็นงานของสภานักเรียนหรอกนะ
แต่ฉันอยากจะเคลื่อนไหวเพื่อโรงเรียนน่ะ

กิจกรรมชมรมสำคัญก็จริง
แต่ก็อยากจะให้ความสำคัญกับโรงเรียน แล้วก็นักเรียนทุกคนด้วย…

มองจากภายนอกแล้วอาจจะเห็นแค่จัดการเอกสาร
ไม่ก็ปั๊มตราประทับเฉยๆ น่ะนะ

แล้วก็อยากจะให้ความสำคัญ
กับช่วงเวลาที่ได้คุยกับเธออย่างสบายๆ ด้วย♪

ฉันได้รับความช่วยเหลือจากเธอเรื่องกิจกรรมชมรม
แต่ไม่ใช่แค่ให้มาช่วยงานนะ ฉันอยากคุยกับเธอเยอะๆ
แล้วก็เข้าใจกันและกันให้มากขึ้นด้วยน่ะ

ขอบคุณนะ
ฉันเองก็อยากคุยกับคุณเอริเยอะๆ เหมือนกัน

จริงสิ… วันนี้ไม่มีการบ้านเหรอ?
ถ้ามีก็ทำที่นี่เลยมั้ย?

เอ๊ะ… แต่ว่า

ระหว่างทำงาน เธอมองใบหน้าด้านข้างของฉันตลอดเลยนี่?
คราวนี้ฉันจะมองเธอทำงานบ้างดีมั้ยนะ♪

ความแตกแล้วเหรอ…?
คุณเอริ อย่าแซวกันสิ~