เอ… เนื้อเอาเป็นเนื้อไก่สินะคะ
แล้วก็ไส้กรอก… ต้องซื้อชีสไว้แต่งด้วยไหมนะ…

ไดยะ ไปยืมหม้อใบใหญ่มาได้แล้วนะ
…อ้าว กำลังจดอะไรอยู่เหรอ?

รายการของจำเป็นน่ะค่ะ
ถ้าลิสต์ออกมาจะเช็กได้ว่ามันจำเป็นจริงๆ หรือเปล่าใช่ไหมละคะ?

ลิสต์ออกมาแล้วจัดระเบียบในหัวสินะ

ค่ะ พวกรูบี้เองก็ตกใจ
ว่าทำไมต้องเสียเวลาเช็กอะไรแบบนั้นด้วยเลยล่ะค่ะ

คิกๆ ฉันเองก็ทำแบบนั้นเหมือนกัน ไดยะ
จะบอกว่าเป็นนิสัยที่ติดมาจากประธานนักเรียนก็ได้นะ
พอกังวลเรื่องอะไรก็เผลอจดทุกที

ถ้าไม่ทำแบบนั้นก็จะไม่สบายใจเนอะ
…เธอเองก็เหมือนกันใช่ไหม?

เหมือนกันเลยค่ะ
เพราะดิฉันกับคุณเอริเป็นประธานนักเรียนเหมือนกันสินะคะ
คิกๆ ก็ไม่แปลกหรอกค่ะที่จะเข้าใจกัน

ก็ต้องรับฟังหลายเรื่องในคราวเดียวกัน
เรื่องที่ต้องทำก็เยอะใช่ไหมล่ะ?
ถ้าไม่ทำลิสต์อะไรแบบนี้ไว้มันจะสับสนน่ะ

เข้าใจเลยค่ะ!
ทำไมมีเรื่องที่ต้องทำเทลงมาในคราวเดียวแบบนั้นกันนะ
ไม่สิ เรียกว่าไปรวบรวมมาเองหรือเปล่านะ…?

ก็น่าจะใช่ละมั้ง
แบบว่าพอเป็นกังวลมากๆ เข้า…ก็เผลอทำไปจนได้เนอะ

เข้าใจเลยค่ะ! เข้าใจเลย!
เผลอทุ่มเทกับงานของสภานักเรียนจนกว่าตัวเองจะยอมรับได้!

บางทีก็โดนคุณคานันกับคุณมาริดุเอาบ่อยๆ
ว่าให้พึ่งคนอื่นบ้าง

แต่ว่า…ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหน
พอคิดถึงทุกคนที่อุระโจแล้วก็ไม่รู้สึกว่าลำบากเลยค่ะ
ตรงกันข้าม น่าจะเรียกว่าดีใจ หรือสนุกมากกว่า…

ถ้าสิ่งที่ตัวเองทำจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆ
ก็มีแรงขึ้นมาอย่างประหลาดนะคะ

อื้อ เข้าใจเลย ฉันเองก็เหมือนกัน
ความรู้สึกอยากทำเพื่อทุกคน มอบพลังให้กับตัวเองอย่างมากเลยละ

ใช่แล้วล่ะค่ะ!
คุณเอริก็เหมือนดิฉันสินะคะ คิกๆ ดีใจจังค่ะ

นี่อาจจะเป็นเรื่องปกติของประธานนักเรียนก็ได้นะ ไดยะ?

เรื่องปกติของประธานนักเรียน… คิกๆ! อาจจะใช่นะคะ
ดิฉันอยากคุยเรื่องแบบนี้กับคุณเอริให้มากกว่านี้จัง

แบบนี้ก็ดีนะ บางเรื่องก็คุยกันได้เฉพาะกับคนที่เป็นประธานนักเรียน
เหมือนกันนี่ล่ะเนอะ♪