ฉัน นากาคาวะ นานะ ในฐานะประธานนักเรียน…

อรุณสวัสดิ์ทุกคน นานะจัง ถึงวันปราศรัยแล้วนะ
เมื่อวานนอนหลับสนิทดีหรือเปล่า?

อรุณสวัสดิ์ค่ะ ที่จริงฉันก็ตื่นเต้นเอาการเหมือนกัน…
ตอนยืนบนเวทีในฐานะสคูลไอดอล
ยังไม่เคยตื่นเต้นถึงขนาดนี้เลยแท้ๆ…

ว่าแต่ว่า ปราศรัยนี่มันอะไรกันน่ะ!?
มีงานแบบนี้ด้วยเหรอ~ คานาตะจังตกใจเลย

พอเป็นสถานที่ที่เปิดให้คนวิจารณ์ได้ตรงๆ…
ก็น่ากลัวเหมือนกันนะคะ

ที่สำคัญ งานนี้ดูถ่ายทอดในโรงเรียนได้ใช่ไหม?
พวกเราอยากจะเชียร์นานะจังให้เต็มที่แท้ๆ
แต่กลับทำได้แค่ดูอย่างเดียว แย่จังเลย

ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน
เพราะงั้นช่วงพักกลางวันเราไปรวมตัวกันที่โรงอาหาร
แล้วนั่งดูด้วยกันเถอะ

อืม ตกลงตามนั้น

พวกเราทุกคนคอยเชียร์อยู่นะ! เข้าใจไหม?
นานะจังไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวนะ
อย่าลืมล่ะว่าเธอยังมีพวกเราอยู่ด้วย

…ค่ะ! ขอบคุณนะคะ
ฉันจะพยายามค่ะ!

เอาจริงๆ ถ้าจะเชียร์รุ่นพี่เซ็ตสึ… เอ๊ย รุ่นพี่นานะ
เอาพวกนิยายกับ DVD มาวางเรียงกันเป็นแท่นอธิษฐานแห่งชัยชนะ
ดีกว่ามั้งคะ?

ทะ แท่นอธิษฐาน?
แอบอยากเห็นเหมือนกันนะคะเนี่ย… เอ๊ย ไม่ใช่สิ!
เรื่องนั้นน่ะช่างมันเถอะค่ะ!

เอาอีกแล้วๆ ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่า~

ต้องถ่ายรูปแท่นอธิษฐานไว้
รินะจังบอร์ด “จริงจัง!”

บอกแล้วไงคะว่าเรื่องแท่นอธิษฐานน่ะช่างมันเถอะ!

ไม่ต้องห่วงหรอกน่า!
เดี๋ยวพวกฉันจะตกแต่งให้น่ารักๆ เลยล่ะ~!

ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นค่ะ
ฉันบอกว่าไม่ต้องทำแท่นอธิษฐานขึ้นมาก็ได้!
โธ่! ใกล้จะถึงเวลาปราศรัยอยู่แล้วแท้ๆ~!

หึๆ คงจะหายเครียดแล้วล่ะสิ?
เท่านี้ก็ไม่ต้องปราศรัยทั้งที่ยังตื่นเต้นแปลกๆ แล้วล่ะนะ

เอ๊ะ…? อะ ค่ะ อาจจะจริงนะคะ
ตอนนี้รู้สึกหายใจสะดวกขึ้นมาแล้วล่ะค่ะ!

นานะจัง พยายามเข้านะ!
พวกเราทุกคนคอยดูเธออยู่นะ!

[Fade in/out.]

ในที่สุดก็มีพื้นที่ให้ฉันได้ถ่ายทอดความคิดให้ทุกคนในโรงเรียน
ได้ฟังสักที ดีใจจริงๆ ค่ะ วันนี้ต่างคนต่างทำให้ดีที่สุดกันนะคะ

คะ ค่ะ ขอความกรุณาด้วยนะคะ คุณมิฟุเนะ!

(คุณมิฟุเนะดูท่าทางมั่นใจเอามากๆ เลย…
เราก็ต้องตั้งใจให้เต็มที่…!)

จากนี้ไปจะเป็นการถ่ายทอดการปราศรัย
ของผู้สมัครเลือกตั้งประธานนักเรียนโรงเรียนนิจิกะซากิ
ทั้งสองคน รบกวนด้วยนะคะ

ขะ ขอความกรุณาด้วยค่ะ!

ขอความกรุณาด้วยค่ะ

เอาล่ะ เริ่มจากคุณมิฟุเนะ ชิโอริโกะ
เชิญกล่าวกับนักเรียนทุกคนได้เลยค่ะ

สวัสดีค่ะ นิจิกะซากิทุกท่าน
ฉันคือผู้สมัครเลือกตั้งประธานนักเรียนคนใหม่
มิฟุเนะ ชิโอริโกะ ชั้น ม.4 ค่ะ

ที่ฉันลงสมัครเลือกตั้งประธานนักเรียนในช่วงเวลานี้
ไม่มีเหตุผลอื่นใดนอกจากอยากทำให้นิจิกะซากิแห่งนี้
เป็นโรงเรียนที่ดีขึ้นกว่าเดิมค่ะ

แน่นอนว่าตอนนี้โรงเรียนนิจิกะซากินับเป็นสถานที่ที่ดีเยี่ยมอยู่แล้ว
แต่มันยังดีได้มากยิ่งขึ้น… ฉันอยากทำให้เป็นโรงเรียนที่นักเรียนได้
เพิ่มพูนประสบการณ์และความมั่นใจผ่านความสำเร็จค่ะ

ทุกคนมีความสามารถที่แตกต่างกันหลบซ่อนอยู่ในตัว
ในช่วงสามปีนี้ ฉันอยากจะดึงความสามารถเหล่านั้นออกมา
ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

ถ้าทำผลการเรียนได้ดี แน่นอนว่าย่อมดีใจ เริ่มมีความมั่นใจ
ยิ่งคนอื่นชมว่าสุดยอดก็ยิ่งรู้สึกภูมิใจ
นั่นคือสิ่งที่จะกลายเป็นแหล่งพลังงานแห่งการพัฒนาค่ะ

ชีวิตในโรงเรียนไม่ได้มีเพียงแค่ความสนุก แต่เป็นช่วงเวลา
แห่งการเตรียมตัวเพื่ออนาคตด้วย จุดเด่นที่แม้แต่ตัวเองก็ยัง
มองไม่เห็น เรามาช่วยกันคิดและพัฒนามันไปด้วยกันเถอะค่ะ

ต่อให้ช่วงแรกๆ ไม่เป็นไปตามที่ตั้งใจ
แต่ถ้ามองเห็นแสงสว่าง
เราจะต้องมีความหวังและเผชิญกับมันได้แน่ค่ะ

ฉันขอให้สัญญากับทุกคน ว่าถ้าหากได้เป็นประธานนักเรียน
ฉันจะช่วยทำให้อนาคตของทุกคนสดใสเรืองรองเองค่ะ!

ขอบคุณมากค่ะ
ต่อไป คุณนากาคาวะ นานะ รบกวนด้วยค่ะ

คะ ค่ะ!

(ทำไงดีล่ะ… เรา… เราอยากทำให้โรงเรียนนี้เป็นยังไงกันนะ?
บางทีเราอาจจะไม่เคยคิดไปไกลถึงขนาดนั้นเลยก็ได้…)

(คุณมิฟุเนะ สุดยอดมากค่ะ ส่วนฉัน…)

คุณนากาคาวะ? เป็นอะไรไปคะ?

เปล่าค่ะ ขอโทษนะคะ ไม่เป็นไรหรอก
สวัสดีค่ะทุกคน นากาคาวะ นานะค่ะ
ฉันเป็นประธานนักเรียนคนปัจจุบัน และหวังว่าจะได้ทำหน้าที่ต่อไปค่ะ

ปีที่แล้ว ตั้งแต่ที่ทุกคนโหวตไว้วางใจให้ฉันเป็นประธานนักเรียน
ฉันก็ร่วมมือกับสมาชิกคณะกรรมการนักเรียน
ทำหน้าที่เพื่อโรงเรียนมาโดยตลอด

โรงเรียนนิจิกะซากิในแบบที่ฉันอยากให้เป็นคือ…

(โรงเรียนที่ฉันรู้สึกอยากไปเรียน…
รู้สึกอยากใช้ชีวิตอยู่ตลอดทั้งสามปี…)

โรงเรียนที่สามารถทำในสิ่งที่ชอบได้ค่ะ
ชีวิต ม.ปลาย มีเพียงแค่ 3 ปี เพียงแค่ 3 ปีในช่วงชีวิตของเรา…
แต่ฉันก็คิดว่ามีบางเรื่องที่เราสามารถทำได้เฉพาะในช่วง 3 ปีนี้อยู่

ฉันอยากให้นักเรียนทุกคนวิ่งไล่ตามสิ่งที่ตัวเองชอบค่ะ
ฉันอยากจะพยายามสนับสนุนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
เพื่อให้ทุกคนได้โฟกัสกับสิ่งที่ตัวเองชอบอย่างเต็มที่

(ใช่ ที่ที่ฉันอยากใช้ชีวิตอยู่ตลอด 3 ปี
คือที่ที่ไม่ถูกขัดขวางในเรื่องที่ตัวเองชอบ…!)

ขอบคุณมากค่ะ ลำดับต่อไปเป็นการปราศรัย
ทั้ง 2 คน เชิญก้าวออกมาข้างหน้าค่ะ

คุณนากาคาวะ ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณนะคะ
สำหรับการตอบรับคำท้าเลือกตั้งใหม่ที่ฉันตัดสินใจเอาเอง

ฉันไม่ได้ปฏิเสธการบริหารคณะกรรมการนักเรียนในแบบของคุณ
ไปซะทั้งหมดหรอก การบริหารคณะกรรมการนักเรียนที่มีความมั่นคง
ถือว่าอยู่ในระดับที่ผ่านเกณฑ์ค่ะ

ผ่านเกณฑ์งั้นเหรอคะ…

ขอยกเรื่องนั้นมาพูดตรงๆ เลยก็แล้วกันค่ะ “โรงเรียนที่สามารถ
ทำในสิ่งที่ชอบได้” อย่างที่คุณอยากให้เป็นน่ะ มันไม่ใช่การสนับสนุน
การพัฒนาของนักเรียนตามความหมายจริงๆ หรอกนะคะ

ตัวอย่างเช่นคนที่ไม่มีความสามารถด้านเคนโด้
แต่เพราะชอบเคนโด้เลยอยากเล่นแต่เคนโด้ ถ้าเจอคนแบบนั้น
คุณจะทำยังไงคะ? ใช่ว่าเค้าจะได้เรียนต่อด้วยโควต้านักกีฬาสักหน่อย

ฉันจะให้เค้าเล่นเคนโด้เท่าที่ต้องการค่ะ
เพราะการได้พยายามทำในสิ่งที่ชอบ จะทำให้เรามีความมั่นใจขึ้นมา

แล้วความมั่นใจที่เกิดมาจากตรงนั้นมันเป็นยังไงคะ?
มันมีประโยชน์ตรงไหน? เวลาเสียใจ จะได้นึกขึ้นมาว่า
ตอนนั้นเราเคยพยายามกว่านี้งั้นเหรอคะ?

แต่นั่นไม่ได้ช่วยคลี่คลายความเสียใจหรอกค่ะ

เพื่อตัวเองในอนาคต แทนที่จะมัวเล่นเคนโด้ที่โปรดปราน
เค้าควรขัดเกลาสิ่งที่ตัวเองถนัดให้มากกว่านี้ตั้งแต่ช่วง ม.ปลาย
แบบนั้นจะมีประสิทธิภาพมากกว่าจริงไหมคะ?

ถะ ถ้าตัดสินทุกอย่างด้วยประสิทธิภาพหมด
แบบนั้นก็อ้างว้างแย่น่ะสิคะ…

เรื่องอ้างว้างหรือเปล่ามันไม่ใช่ปัญหาหรอกค่ะ
ฉันคิดว่าการแสดงย่างก้าวที่ไขว่คว้าความสำเร็จในอนาคต
ด้วยระยะทางที่สั้นที่สุดในช่วงเวลา 3 ปีนี้ เป็นเรื่องที่สำคัญกว่า

แบบนั้นมันจะไม่ทำให้ชีวิตนักเรียนไร้รสชาติเกินไปเหรอคะ?
ความรู้สึกที่ชอบอะไรบางอย่าง
จะแปรเปลี่ยนเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่กว่าอะไรทั้งหมดนะคะ!

ถ้างั้น… ตอนนี้ตัวคุณทำในสิ่งที่ชอบได้ดีแล้วหรือยังล่ะคะ?

เอ๊ะ…?

ทั้งงานของคณะกรรมการนักเรียน ทั้งเรื่องที่ตัวเองชอบ
คุณก็ทำแบบครึ่งๆ กลางๆ ทั้งสองอย่างเลยไม่ใช่เหรอคะ?
แล้วคุณกล้าพูดแบบนั้นออกมาได้ยังไง?

คะ คือว่า…

เป็นถึงประธานนักเรียนผู้โบกธงนำเหล่านักเรียน
ถ้าไม่ทำตัวเป็นตัวอย่างให้พวกเค้าเห็นซะก่อน
คำพูดของคุณก็ไม่มีความน่าเชื่อถือหรอกค่ะ

…เป็นอะไรไปคะ? นี่งานดีเบตนะคะ
ไม่มีความเห็นอะไรกับเรื่องที่ฉันพูดออกไปเมื่อกี้เลยเหรอคะ?

…อึก

แต่ไม่ว่าจะตอบโต้ยังไง
ตอนนี้คำพูดของคุณก็ไม่มีน้ำหนักอีกแล้วล่ะค่ะ