(…พอได้ยินทุกคนคุยกันเมื่อกี้แล้วเพิ่งนึกได้)

(ตั้งแต่เข้าชมรมสคูลไอดอลมาจนถึงวันนี้
ทุกอย่างที่เรานึกออกมีแต่เรื่องของทุกคน)

(ภาพของทุกคนที่กำลังพยายาม
ภาพของทุกคนที่เปล่งประกาย)

(ไม่ใช่ความทรงจำที่เราได้ลงมือทำอะไรเลย…)

…นี่เธอ นอนไม่หลับเหรอ?

อะ…ค่ะ

นึกว่าตื่นเต้นเกินไปจนตาค้าง…
แต่ดูท่าทางเหมือนจะไม่ใช่นะ

กลุ้มใจเรื่องอะไรอยู่เหรอ?
กลุ้มใจอยู่ใช่ไหม ไหนลองเล่าให้อาจารย์ฟังหน่อยสิ
ทุกคนก็หลับกันหมดแล้วด้วย

สุดยอดเลย ทำไมถึงรู้ได้ล่ะคะ?

ก็ฉันเป็นอาจารย์นี่นา ต้องรู้สิ

แล้วตกลงกลุ้มใจเรื่องอะไรล่ะ?
ปรึกษาอาจารย์คาโอรุโกะได้เลยนะ

คือว่า――

[Fade in/out.]

กลุ้มใจเพราะหาสิ่งที่ตัวเองอยากทำไม่เจองั้นเหรอ
สมเป็นวัยรุ่นแหละเนอะ

โธ่ นี่กำลังกลุ้มใจจริงๆ นะคะ อย่าแซวกันสิ

ไม่ได้แซวสักหน่อย
แต่ที่ฉันมองเห็นคือเธอหาสิ่งที่เธออยากทำเจอแล้วนะ

เพราะทุกวันเธอมีแต่ความสนุกไม่ใช่เหรอ?

ก็สนุกอยู่หรอกค่ะ แต่หมู่นี้ชักเริ่มคิดขึ้นมา
ว่า “ความสนุก” ของฉันมันเกิดขึ้นแค่ตอนนี้
มันต่างกับทุกคนน่ะค่ะ…

ฉันแค่ไหลไปตาม “ความสนุก” เท่านั้น
ทั้งที่ทุกคนค้นพบ “ความสนุก” เฉพาะของตัวเองเจอแล้ว…

อืม ไม่เห็นจะรู้สึกว่ามันต่างกันขนาดนั้นเลยนะ

ต่างสิคะ ต่างโดยสิ้นเชิง
เพราะงั้นเลยรู้สึกร้อนใจขึ้นมา

เข้าใจล่ะ

เอ่อ ถ้าไม่ว่าอะไร ขอฟังเรื่องของคุณคาโอรุโกะหน่อยได้ไหมคะ
คุณคาโอรุโกะมีเรื่องที่อยากทำใช่ไหมคะ
แบบที่เป็น “ความสนุก” เฉพาะของตัวเองน่ะ

ฉันเหรอ? ฉันก็แค่ใช้ชีวิตอย่างที่ใจต้องการ
ปล่อยให้เป็นไปตามสัญชาตญาณเท่านั้นเอง

แต่ว่า นั่นสินะ งั้นจะเล่าเรื่องตอนที่ฉัน
ริเริ่มงาน School Idol Festival ขึ้นมาก็แล้วกัน

ตอนนั้น …แทบยังไม่มีใครรู้จักสคูลไอดอลเลยมั้ง

ฉันเองก็เหมือนกัน แต่วันหนึ่งฉันได้ไปเจอเข้าน่ะ
ยังจำเรื่องในตอนนั้นได้แม่นสุดๆ เลยล่ะ

เธอก็เป็นเหมือนกันใช่ไหม?
วันที่ได้สัมผัสกับความเปล่งประกาย
ของสคูลไอดอลเป็นครั้งแรก มันลืมไม่ลงจริงๆ เนอะ?

ค่ะ

[Fade in/out.]

กรณีของฉันเป็นตอนไลฟ์รวมของ μ's และ Aqours
ที่ได้ดูกับอายูมุจัง… ถูกดึงดูดในพริบตาเลยค่ะ

ส่วนของฉันเป็นเวทีกลางแจ้งในสวนสาธารณะเล็กๆ
ที่นั่นมีเด็กคนหนึ่งร้องเพลงอย่างสนุกสนานสุดๆ อยู่

[Fade in/out.]

คนที่ดูการแสดงมีน้อยมากๆ จะเรียกว่าดูก็ไม่เชิง
ส่วนใหญ่เป็นคนที่แค่มานั่งพักเลยมองดูไปด้วยมากกว่า

แต่ว่า เด็กคนนั้นก็ยังเต็มที่ตลอดเวลา
เค้าตั้งสมาธิกับการแสดง
และตั้งใจมองหน้าผู้ชม

เค้าพูดคุย ร้องเพลง และเต้นเพื่อทุกคนที่อยู่ตรงหน้า
ภาพนั้นทำให้ฉันถูกขโมยหัวใจไปเลยล่ะ!

พอรู้ตัวอีกทีก็เข้าไปนั่งดูใกล้ๆ เวทีแล้ว

นั่นแหละคือการพบกันระหว่างฉันกับสคูลไอดอล
เป็นความทรงจำที่เหมือนสมบัติล้ำค่า

เข้าใจเลยค่ะ
ฉันก็คิดว่าช่วงเวลาที่ได้พบกับสคูลไอดอล
เป็นเหมือนสมบัติล้ำค่าเหมือนกัน

แล้วคุณคาโอรุโกะทำยังไงต่อคะ?
เข้าไปคุยกับเด็กคนนั้นเหรอคะ?

แน่นอนสิ! พอการแสดงจบลง
ฉันก็เข้าชาร์จตอนที่เค้ากำลังเดินอยู่นั่นแหละ!

[Fade in/out.]

ฮ่าๆๆ สมเป็นคุณคาโอรุโกะเลยค่ะ

แล้วก็ถามใส่เด็กคนนั้นแบบไม่ทันคิดเลย
ว่า “เมื่อกี้อะไรน่ะ!? ไอดอลเหรอ!?”

แล้วก็ได้คำตอบกลับมาว่าที่เด็กคนนั้นเป็น
เค้าเรียกว่า “สคูลไอดอล” น่ะ

ต่อมาฉันก็เริ่มสนิทกับเด็กคนนั้น
เค้าอธิบายเกี่ยวกับ “สคูลไอดอล” ให้ฟังหลายอย่างเลย

ยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกสนใจมากขึ้นเรื่อยๆ
แล้วจากนั้นเขาก็แนะนำสคูลไอดอลคนอื่นๆ ให้ฉันรู้จัก

หลังจากนั้นทุกอาทิตย์ฉันจะไปหลายๆ ที่
เพื่อดูสคูลไอดอลหลายๆ แบบน่ะ

คิดแล้วต้องลงมือทำสินะคะ

เรื่องลงมือทำน่ะ เธอยิ่งกว่าฉันอีกละมั้ง
คนที่ทำให้งาน School Idol Festival กลับมาจัดอีกครั้ง
หลังจากที่เคยยกเลิกไปคือเธอไม่ใช่เหรอ?

อุ๊ย กลับเข้าเรื่องดีกว่า

แล้วก็นะ สคูลไอดอลทุกๆ คนเค้ามีชีวิตชีวามากเลยใช่ไหม?
ฉันรู้สึกว่าถ้าอยู่กับทุกคน ฉันน่าจะได้ทำเรื่องสนุกๆ นะ

ถ้าได้อยู่กับพวกเค้าทุกคน
จะต้องได้ทำเรื่องอะไรใหม่ๆ ที่ไม่เคยทำมาก่อนแน่ๆ!

เพราะงั้นฉันเลยพาพวกเขามารวมกันแล้วคุยแลกเปลี่ยนกัน
ว่าทุกคนทำอะไรได้บ้าง หรือว่าอยากทำอะไร

นั่นคือ…จุดกำเนิดของงาน School Idol Festival เหรอคะ…?

ก็ประมาณนั้นแหละ

ตอนแรกลำบากมากเลยล่ะ
ทั้งฉันและทุกคนไม่รู้เลยสักนิดว่าจะเริ่มจากทำอะไรก่อนดี

เลยมีแต่เรื่องผิดพลาดไปหมด ฮ่าๆๆ แต่ก็สนุกมากๆ เลยล่ะ!

…อ้าว ใกล้จะถึงจุดพักรถแห่งต่อไปแล้วนี่ แวะก่อนนะ

เวลาเหมาะเจาะพอดีเลย พวกเราก็งีบที่นี่สักหน่อยแล้วกัน
เพราะฉันเองก็อยากเข้าร่วมไลฟ์ของ Aqours
ในสภาพที่สมบูรณ์เต็มร้อยน่ะนะ