ฮึ้ยยย…นี่คาสึมินจะแพ้เหรอคะเนี่ย!

คาสึมิจัง เค้ารู้กันหมดเพราะจ้องไพ่โจ๊กเกอร์มากเกินไปน่ะ…

เห็นแล้วสะเทือนใจ
จนชักอยากจะช่วยหยิบโจ๊กเกอร์แล้วล่ะค่ะ

งั้นก็หยิบสิ!

ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก นี่เป็นการแข่งนะ

โอ๊ย~ไม่เอาแล้วๆ ไพ่อีแก่กินน้ำจบแค่นี้!
เล่นอย่างอื่นกันดีกว่าค่ะ!

แล้วจะเล่นอะไรต่อดีล่ะ?

งั้นเอาเป็นเล่าเรื่องตามหัวข้อไหม?
ฉันมีแอปดีๆ อยู่ด้วยนะ~ นี่ไง! พอจิ้มตรงนี้…

จะสุ่มหัวข้อขึ้นมาให้สินะคะ น่าสนุกดีค่ะ!

เอาเลยๆ!

โอเค เอ่อ…หัวข้อ! “เรื่องที่ประทับใจที่สุดเท่าที่เคยเจอมาคือ?”

อันนั้นมันแน่นอนอยู่แล้ว!
ตอนที่ได้ดูไลฟ์ของทุกคนเป็นครั้งแรกไง!
งาน School Idol Festival น่ะ!

ตอนนั้นแหละที่หลานจูเกิดความคิด!
ว่าอยากจะเป็นสคูลไอดอลกับนิจิกาคุทุกคนเลย!

แหะๆๆ รู้สึกเขินยังไงก็ไม่รู้สิ~

ของเราคงเป็นตอนที่กำลังกลัว
แล้วรินะมาตามหานั่นแหละ

จริงๆ แล้วเราดีใจมากๆ เลยล่ะ…

มีอาจัง…

อือ เมื่อกี้ถือว่าไม่มีอะไรแล้วกัน!
ตอนกลางคืนนี่ไม่ไหวจริงๆ!
เผลอพูดเรื่องน่าอายเฉยเลย!

แหม ขอฟังอีกหน่อยสิ เรื่องน่าอายของมีอาจังน่ะ

อย่าพูดอะไรแปลกๆ ได้ไหม! คาริน!

เอาล่ะๆ ไปหัวข้อต่อไปได้แล้ว!

ต่อไปน้า~ หัวข้อ! “เรื่องลำบากที่สุดเท่าที่เคยเจอมาคือ?”

ยังไงก็ต้องเรื่องวิกฤติช่วงยุบชมรมเท่านั้นล่ะค่ะ!
ก่อนที่รุ่นพี่กับรุ่นพี่อายูมุจะมาน่ะลำบากมากเลยล่ะ!

ตอนนั้นคาสึมิจังพยายามปกป้องห้องชมรมสุดใจเลยเนอะ
คาสึมิจัง ขอโทษนะที่ปล่อยให้ลำบากอยู่คนเดียว…

อึก… ตะ แต่ว่ารุ่นพี่เอ็มม่าอุตส่าห์ทิ้งจดหมายไว้ให้แท้ๆ
คาสึมินกลับไม่ได้อ่าน…น่ะสิคะ…

อ๊า เมื่อกี้ถือว่าไม่ได้พูดแล้วกันค่ะ!

งั้นต่อไป! “เรื่องที่สนุกที่สุดเท่าที่เคยเจอมาคือ?”

มีหลายเรื่องนะ แต่ต้องยกให้ตอนทำ PV ละมั้ง
การได้ร่วมแรงร่วมใจกับทุกคนในนิจิกาคุมันสนุกสุดๆ เลยล่ะจ้ะ

ฉันก็เหมือนกันค่ะ ทุกคนชมรมการแสดงเอง
ก็บอกว่าได้รับแรงกระตุ้นจากการร่วมถ่าย PV
ทำให้มีพลังใจกับการแสดงรอบต่อไปด้วยค่ะ!

จริงด้วยนะคะ
ทั่วทั้งโรงเรียนเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาเลยค่ะ

แล้วเธอล่ะ?

ฉันเหรอ? ฉัน…นั่นสินะ…

ที่ประทับใจที่สุดคงเป็นงาน School Idol Festival นั่นแหละ

[Fade in/out.]

มันเริ่มต้นด้วยช่วงเปิดตัวของทุกคน
ช่วงเวลาที่เหมือนกับความฝันทั้งหมดนั้นฉันลืมไม่ลงจริงๆ!

อายูมุจังที่เคยไม่มั่นใจ
แต่กลับทำได้อย่างสง่างามจนเหมือนเรื่องโกหก
ไอจังที่ตะโกนคำว่าสนุกแบบสุดตัว…

ชิสึคุจังที่แต่งแต้มสถานที่แสดง
ให้กลายเป็นโลกของตัวเองในชั่วพริบตา
คุณคานาตะที่เอาแต่ใจอย่างน่ารัก…

[Fade in/out.]

แล้วก็――

ฮิๆๆ ในความทรงจำของเธอมีพวกเราอัดอยู่แน่นเลยสินะ

รู้แบบนี้แล้วดีใจมากๆ เลย…

อ๊ะ… นะ นั่นสินะ!
เพราะฉันเป็นแฟนตัวยงของทุกคน
เลยคิดถึงแต่เรื่องพวกนั้น…

นี่ พวกเธอ ถ้าไม่รีบนอนระวังพรุ่งนี้จะเพลียนะ~

นอนไม่ได้หรอกค่ะ!
มันยังไม่ง่วงนี่นา! เนอะ ทุกคน?

…อ้าว?

ชู่ว…

มีอาจังกับรินะจังกำลังอยู่ในฝันแล้วจ้า

คาสึมิจัง ชิสึคุจัง ชิโอริโกะจังก็ด้วย

พวกเรานอนกันบ้างจะดีกว่านะคะ

จริงด้วย~

เล่าเรื่องตามหัวข้อสนุกดี พรุ่งนี้เล่นกันอีกนะ~

นั่นสิ ได้รับรู้ความในใจของทุกคนก็สนุกดีนะ

ฉันอยากฟังความในใจของคารินจังบ้างจังเลย

ฉันก็สนใจเหมือนกันค่ะ

อายูมุก็บอกความในใจให้ฉันฟังบ้างนะ

เช่นเรื่องเกี่ยวกับเด็กคนนั้น…น่ะ

คะ คุณคาริน!?

คิกๆ ล้อเล่นจ้ะ♪

เอ้าๆ เลิกเมาท์กันได้แล้วจ้ะ ผ้าห่มกองอยู่ตรงนั้นน่ะ
เอามาห่มแล้วนอนซะ ราตรีสวัสดิ์