นี่ๆ วันหยุดคราวหน้าว่างหรือเปล่า?

อืม

งั้นไปศูนย์สันทนาการเด็กด้วยกันไหม?

ศูนย์สันทนาการเด็ก?

ใช่ ศูนย์ที่ชิโอริโกะจังไปเป็นอาสาสมัครบ่อยๆ
ได้ยินว่าเค้ากำลังเปิดรับผู้ช่วยอยู่น่ะ

เนอะ ชิโอริโกะจัง?

ค่ะ วันนั้นจำนวนคนไม่พอ
ฉันเลยมาขอร้องคุณเอ็มม่าน่ะค่ะ

อย่างนั้นเองเหรอ ฉันต้องไปด้วยอยู่แล้วล่ะ!

ค่อยยังชั่ว!
หลานจูจังกับมีอาจังก็ไปนะ
อยากให้ถึงสุดสัปดาห์นี้เร็วๆ จัง

[Fade in/out.]

…คุณเอ็มม่า เผลอแป๊บเดียวโดนพวกเด็กๆ ดึงตัวไปซะแล้ว…

คิกๆ เวลาคุณเอ็มม่ามาที่นี่จะเป็นแบบนี้เสมอล่ะค่ะ

อย่างนั้นเหรอ?

ค่ะ ช่วงนี้เค้ามาค่อนข้างบ่อย
พวกเด็กๆ เลยติดใจเพลงของคุณเอ็มม่ากันหมดแล้วค่ะ

พอเห็นแบบนั้นแล้ว ที่ชิโอริโกะพูดมาก็เชื่อถือได้ล่ะนะ

เสียงเพลงของเอ็มม่า…
ชวนให้อบอุ่นใจอะไรอย่างนี้นะ…
หลานจูชักจะง่วงขึ้นมาแล้วล่ะ…

จะงีบสักหน่อยก็ได้นะคะ
ที่อยากให้หลานจูช่วยจัดชั้นหนังสือ
เดี๋ยวฉันทำเองก็แล้วกันค่ะ

เอ๊ะ? ชิโอริโกะอยากให้หลานจูทำงั้นเหรอ?
แล้วทำไมไม่รีบบอกล่ะ เดี๋ยวจะจัดชั้นหนังสือให้สมบูรณ์แบบเลย!

มีอา ไปกันเถอะ!

เอ๋! เรายังอยากฟังเพลงของเอ็มม่าต่ออีกหน่อยนี่นา!

ไปซะแล้ว…
ชิโอริโกะจัง แล้วพวกฉันทำอะไรดีล่ะ?

ปกติเวลานี้จะมีการแสดงโรงละครกระดาษ…

อ๊ะ คุณเอ็มม่าเรียกคุณอยู่แน่ะ ไปหาเค้าเถอะค่ะ
ฉันทำโรงละครกระดาษคนเดียวก็ได้ค่ะ

เข้าใจแล้ว งั้นไปก่อนนะ

[Fade in/out.]

คุณเอ็มม่า มีอะไรเหรอ?

คือว่า อยากให้เธอช่วยเล่นเปียโนให้ฟังหน่อยน่ะจ้ะ

พอฉันเล่าให้พวกเด็กๆ ฟัง
ว่าเสียงเปียโนของเธออ่อนโยนมากๆ
ทุกคนเลยบอกว่าอยากฟังกันน่ะ…

ได้ไหม?

ต้องได้อยู่แล้วสิ!
แต่ฉันจะเล่นได้ดีขนาดนั้นหรือเปล่านะ…

เธอน่ะเล่นได้ยอดเยี่ยมเสมอแหละ!
ฉันชอบร้องเพลงโดยมีเธอเล่นเปียโนคลอไปด้วยที่สุดเลยล่ะ

งั้นเล่นเพลงอะไรดีล่ะ?

ทุกคน อยากร้องเพลงอะไรจ๊ะ?

ฮิๆ ไม่ต้องรีบเลือกก็ได้ เดี๋ยวมาร้องกันหลายๆ เพลงเลยเนอะ~!

[Fade in/out.]

ทุกคนคะ วันนี้ขอบคุณมากจริงๆ นะคะ
พวกเด็กๆ ก็ดีใจกันมากเลยล่ะค่ะ

พวกฉันเองก็ได้ประสบการณ์ที่ดีเหมือนกัน

ได้ร้องเพลงตั้งเยอะ สนุกจังเลย~

หลานจูก็สนุกที่ได้เล่นกับพวกเจ้าตัวเล็กมากเลยล่ะ!

ส่วนเราเสียวไส้แทบแย่
กลัวว่าหลานจูจะให้พวกเด็กๆ ทำอะไรแผลงๆ หรือเปล่า

หายห่วงน่า หลานจูคุ้นเคยกับเด็กอยู่แล้วล่ะ
ก็อยู่กับมีอามานานนี่นา

หา!? พูดงั้นหมายความว่าไง!?
ถ้าอยู่อเมริกาเราเป็นนักศึกษาแล้วนะ
ถึงอยู่ที่นี่ก็เป็นนักเรียนม.6 แล้วด้วย!

จะ ใจเย็นๆ นะคะ คุณมีอา ถ้าส่งเสียงดังที่นี่มันจะ…

อ๊ะ… Sorry

ดีจังที่ได้ฟังนิทานของคุณเอ็มม่าหลังจากไม่ได้ฟังมานาน
มันทำให้รู้สึกสบายใจมากจริงๆ นะ…

เหมาะกับคำว่าพี่สาวแห่งเสียงเพลงที่สุดเลย!

เอ๊ะ อย่างนั้นเหรอ?

อื้อ รอยยิ้มของพวกเด็กๆ นั่นแหละคือหลักฐานล่ะ

แหะๆๆ จริงๆ แล้วหมู่นี้ฉันก็แอบคิดอยู่เหมือนกัน
ว่าถ้าเป็นแบบนั้นได้ก็คงดีนะ

ฉันชอบเพลงมาแต่ไหนแต่ไรก็จริง
แต่พอมาญี่ปุ่นแล้วยิ่งชอบมากขึ้นไปอีก

หลังจากนี้ถ้าได้ร้องเพลงตลอดไปเลยก็คงดี…

ดีนี่นา! เป็นความฝันที่เหมาะกับเอ็มม่าที่สุดเลย!

จริงด้วยนะ เพราะเอ็มม่าก็เป็นที่รักของเด็กๆ ด้วย
พอมาถึงศูนย์ปุ๊บ รอบตัวเอ็มม่าก็มีแต่เด็กๆ รายล้อมเต็มไปหมด

เห็นแบบนั้นแล้วตกใจเลยเนอะ
ตอนรีเควสต์เพลงก็รีเควสต์กันเยอะมากๆ เลย!

ฮิๆ ขอบคุณนะ

ฉันอยากจะร้องเพลงต่อไปเท่าที่ร้องได้จริงๆ นั่นแหละ

แล้วเธอล่ะ?
เธอก็อยากอยู่กับดนตรีต่อไปเหมือนกันหรือเปล่า?

เอ๊ะ? เอ่อ…ยังไงดีล่ะ
ฉันไม่เคยคิดถึงเรื่องนั้นมาก่อนเลยน่ะ…

ฉันเข้าเรียนแผนกดนตรีก็เพราะชอบดนตรีก็จริง
แต่พอมีคนถามว่าแล้วจะเดินบนเส้นทางดนตรี
ตลอดไปเลยหรือเปล่าก็…

ฉันชอบเพลงที่เธอแต่งมากๆ เลยนะ
เพราะงั้นถึงได้คิดว่านักแต่งเพลงนี่ยอดเยี่ยมจริงๆ

อะไรกัน เบบี้จังอยากเป็นนักแต่งเพลงมืออาชีพเหรอเนี่ย?

ถ้างั้นก็ถามหลายๆ เรื่องกับมีอาได้เลยนะ

คำชี้แนะของเราโหดนะ
แต่ถ้าเป็นเบบี้จัง จะสอนให้ก็ได้

เอ๋!? ไม่ล่ะ ฉันคงไม่ไหวหรอก!
อย่างฉันเนี่ยนะจะเป็นมืออาชีพ ไม่เคยคิดมาก่อนเลย
ไม่มั่นใจด้วย…

งั้นหรอกเหรอ?
เอาเถอะ ถ้าสนใจขึ้นมาเมื่อไหร่
เรายินดีให้คำปรึกษาทุกเมื่อนะ

ขอบคุณนะมีอาจัง
ถ้าเวลานั้นมาถึงจริงๆ ก็ขอรบกวนด้วยนะ

[Fade in/out.]

เป็นมืออาชีพงั้นเหรอ…

สิ่งที่เราอยากทำคืออะไรกันแน่นะ?

ทุกคนต่างท้าทายกับการค้นหาสิ่งที่ตัวเองอยากทำ
มีแต่เราคนเดียวที่ไม่ได้คิดอะไรเลย…