ทุกคน ขอโทษนะ!!
ไม่นึกเลยว่ามันจะกลายเป็นแบบนั้น…

ช่วยไม่ได้หรอก
มันเป็นเรื่องที่ไม่มีใครคาดคิดนี่นา

แต่ดันต้องตัดจบกลางคันแบบนั้น…
รู้สึกผิดต่อคนที่อุตส่าห์มาดูไลฟ์จัง…

ที่สำคัญฉันให้ทุกคนร้องเพลงจนถึงตอนจบไม่ได้ ขอโทษนะ

เลิกขอโทษเถอะ ไม่ใช่ความผิดของเธอสักหน่อย

ใช่แล้วล่ะค่ะ คราวหน้าแค่พยายามกันใหม่ก็พอนะคะ

อืม…

แต่มีคนมาดูไลฟ์แบบกองโจรของเราเยอะขนาดนั้น ฉันดีใจจัง
รินะจังบอร์ด “ยิ้มกว้าง”

จริงด้วยเนอะ~
คานาตะจังทั้งตกใจแล้วก็ดีใจด้วย ตาเลยโตขึ้นเป็น 2 เท่าเลยล่ะ~

จำนวนคนมาดูพวกเราเพิ่มขึ้นก็จริง
แต่ไม่นึกเลยค่ะว่าจะถึงกับเข้ามาในลานแสดงไม่ได้…

ครั้งนี้กรรมการสังเกตการณ์เลยต้องทำหน้าที่เพื่อความปลอดภัยสินะคะ

ถึงจะน่าเสียดายที่ต้องหยุดกลางคัน
แต่ในที่สุดทุกคนก็เข้าใจแล้วล่ะค่ะ
ว่าชมรมสคูลไอดอลเจ๋งกว่าชุมนุมสคูลไอดอล

เป็นความรู้สึกแบบว่า
ถึงเวลาที่หลานจูคนนั้นต้องมาคุกเข่าต่อหน้าคาสึมินแล้วล่ะค่ะ!

อ๊ะ คุณคาสึมิใช้คำว่า “คุกเข่า” ได้ถูกบริบทแล้ว
จำได้แล้วสินะคะ เก่งมากค่ะเก่งมาก

ชู่ว ชู่ว!
คาสึมินกำลังได้ซีนดีอยู่แท้ๆ เชียว!

ฮิๆ รวมตัวนัดติวกันอีกแล้วสินะ

แต่มีติดขัดนิดนึง เพราะคาสึมิจังเผลอหลับ

ระ รินาโกะก็ด้วยเหรอ! ไม่ใช่นะคะ รุ่นพี่อายูมุ!
อึกกก… ตอนนี้ไม่ใช่เวลาพูดเรื่องนั้นซะหน่อย!!

ฮะๆๆ ค่อยยังชั่วหน่อยที่ทุกคนไม่รู้สึกแย่
แต่เป็นห่วงคนที่ตั้งใจมาดูจังเลยเนอะ พวกเราทำให้เค้าต้องผิดหวัง…

เรื่องนั้นคิดว่าไม่เป็นไรหรอก ลองดูความเห็นใน SNS สิ

เอ่อ… “เป็นไลฟ์แบบกองโจรแท้ๆ แต่คนมาดูอย่างเยอะเลยล่ะ!”
“ถึงจะโดนสั่งควบคุมกลางคันจนทุกคนต้องหนี แต่ก็สนุกสุดๆ เลย”

ยังมีความเห็นแง่บวกอีกหลายความเห็นเลย…
ท่าทางพวกเราจะไม่ได้ทำให้ใครผิดหวังนะ

ค่ะ ทุกคนดูสนุกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากกว่าเนอะคะ

งั้นก็ค่อยเบาใจขึ้นหน่อย
แต่รอบหน้าถ้าเกิดเหตุการณ์อย่างนี้อีกก็หนักใจนะ
ฉันอยากจะจัดไลฟ์แบบจริงจังน่ะ…

อืม อยากให้ทุกคนได้ฟังเพลงของพวกเรา

จริงด้วยนะคะ พวกเราอุตส่าห์พยายามเพื่อให้พัฒนาขึ้นแล้ว
อยากให้ทุกคนได้เห็นผลลัพธ์นั้นจัง

อยากส่งมันไปให้ถึงทุกคน

พวกคานาตะจังก็คงต้องคิดหาวิธีการอะไรใหม่ๆ
เพื่อไม่ให้พลาดแบบเดิมซ้ำอีกล่ะเนอะ

วิธีการใหม่ๆ เหรอ…

[Fade in/out.]

“ไลฟ์ของชมรมสคูลไอดอล
สนุกกว่าไลฟ์ของชุมนุมสคูลไอดอลอีกเนอะ”

“ไลฟ์ของชุมนุมสุดยอดเหมือนมืออาชีพก็จริง
แต่ชอบไลฟ์ของชมรมที่ทำให้รู้สึกสนุกไปด้วยนี่แหละ”

หา? พูดอะไรน่ะ?

พอใจกับการแสดงหลอกเด็กแบบนั้นน่ะนะ
ช่างเป็นคนที่มีความสุขซะจริง

คนพวกนั้นไม่มีทางเข้าถึงเพลงของเราอยู่แล้วล่ะ

……

แต่ว่า คำพูดตื้นๆ ของคนพวกนั้น
ทำให้ชื่อเทเลอร์ต้องมัวหมอง ยังไงก็ยอมไม่ได้หรอก…

“ชุมนุมเหนือกว่าแบบขาดลอย เอามาเปรียบเทียบกันไม่ได้ด้วยซ้ำ
ไลฟ์ของชมรมเป็นแค่การเล่นเท่านั้นแหละ รีบๆ ตาสว่างจะดีกว่านะ”

เป็นไงล่ะ ตอบกลับไม่ถูกเลยล่ะสิ?

“แน่นอนว่าไลฟ์ของชุมนุมน่ะสุดยอดมาก
แต่ของชมรมก็ไม่แพ้กันหรอกนะ”
“เข้าใจในความชอบของเธอนะ แต่ฉันชอบชมรมมากกว่าน่ะ”

พวกมือสมัครเล่นที่ไม่เข้าใจในดนตรีนี่น่าเหนื่อยใจจริงๆ

“เทียบกับเพลงที่แต่งมาอย่างดีของชุมนุมแล้ว
ฉันไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าเพลงของชมรมมีดีตรงไหน
ถ้าใครรู้ว่ามันยอดเยี่ยมตรงไหนก็ช่วยบอกทีสิ”

หึ ยังไงก็ไม่มีคนที่ตอบแบบได้เรื่องได้ราว――

“ความเข้ากันระหว่างตัวเพลงกับสมาชิกชมรมละมั้ง?”

“เข้าใจเลย เพลงของชมรมน่ะมีแต่เด็กพวกนั้นเท่านั้นแหละที่ร้องได้”

“อยากเข้าไปในโลกของชมรม
ที่มีเอกลักษณ์ไม่เหมือนใครจังเนอะ”

…เฮ้อ มีแต่เด็กพวกนั้นเท่านั้นที่ร้องได้เหรอ? ไอ้ของแบบนั้นน่ะ
เอามาใช้กับวงการดนตรีไม่ได้หรอก เพลงคือตัวตัดสินทุกอย่าง
คุณค่าของเพลงไม่ได้ถูกกำหนดโดยคนแสดงสักหน่อย

ไม่ว่าหน้าไหนก็ไม่ได้เข้าใจอะไรเลย…

เราเป็นคนของตระกูลเทเลอร์! เป็นอัจฉริยะ!
ยังไงก็ไม่มีทางแพ้เด็กพวกนั้นหรอก!

ทำไมต้องเสียเวลานั่งเล่นกับพวกนักเรียนที่ไม่โกอินเตอร์แบบนี้ด้วยนะ
ไม่ตลกเลยสักนิด

…เดี๋ยวเราจะสอนให้รู้เอง
ว่า “ของจริงที่เอาของพรรค์นั้นมาเทียบไม่ได้” มันเป็นยังไง
จะพิสูจน์ให้ดูด้วยเพลงสเปเชียลที่ไม่มีใครกล้าบ่นเลย!

คอยดูเถอะ อีกไม่นานหรอก
เราจะแต่งเพลงชั้นเยี่ยมที่ต้องจารึกในประวัติศาสตร์เดี๋ยวนี้แหละ!

[Fade in/out.]

มีอา~ มื้อเย็นมาแล้ว!

ดูสิ! วันนี้เป็นทีโบนสเต๊กล่ะ!
หลานจูคนนี้! เตรียมมาให้มีอาโดยเฉพาะ! กินเนื้อเพิ่มพลังซะนะ!

…หา? อุตส่าห์ยกจากบ้านมาถึงนี่เชียวเหรอ?

ไม่ต้องเขินไปหรอกน่า มันคือมิตรภาพของหลานจูกับมีอานี่นา

ขอโทษทีนะ… ไม่เอาหรอก
เรากำลังคิดเรื่องเพลงอยู่ อย่ามายุ่งได้ไหม

แหม! อย่างนั้นเหรอ ถ้างั้นหลานจูไปละ
ตอนนี้กำลังเฝ้ารอเพลงของมีอาอยู่นะ รีบแต่งออกมาให้ฟังเร็วๆ ล่ะ!

อาหารวางไว้ตรงนี้นะ แล้วต้องกินเนื้อด้วยล่ะ! ไปนะ

[Fade in/out.]

Oh my gosh.
นั่งเหม่อไปกี่ชั่วโมงแล้วเนี่ย!?

เราต้องแต่งเพลงที่ทำให้พวกนั้นหุบปากไม่ใช่เหรอ!?
สำหรับเรามันก็แค่เรื่องง่ายๆ นี่นา!

แล้วทำไม ทำไมกันนะ…
ทำไมเพลงถึงไม่ผุดขึ้นมาเลย ก็วิเคราะห์เรียบร้อยแล้วแท้ๆ
แต่ในหัวกลับตีกันยุ่งเหยิงจนเมโลดี้ถูกลบหายไป…

อะไรเนี่ย! เกิดอะไรขึ้นกัน!!