คิดโน่นคิดนี่หลายเรื่องจนนอนไม่หลับเลย…

เอ๊ะ? เหมือนจะมีใครอยู่… ใครกันนะมาเช้าขนาดนี้?

อรุณสวัสดิ์ค่ะ…

[Fade in/out.]

อรุณสวัสดิ์…?

คุณมีอา ปกติมาเช้าขนาดนี้ทุกวันเลยเหรอคะ?

I screwed up.
ป่านนี้แล้วเหรอ เผลออยู่โต้รุ่งอย่างเปล่าประโยชน์อีกแล้ว

โต้รุ่ง!? ไม่ได้กลับบ้านหรอกเหรอคะ!?

ไม่เห็นเป็นไรเลย ว่าแต่ชิสึคุก็มาเช้าเหมือนกันนี่นา

ค่ะ ก็…

…สีหน้าดูไม่ดีเลยนะ นอนไม่พอเหรอ?

เปล่าค่ะ คือ…

…เอาเถอะ ไม่ต้องตอบก็ได้
เพราะยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับเราอยู่แล้ว

ถ้าจะซ้อมก็ตามสะดวกนะ เราจะทำงานต่ออีกหน่อย

…ขอดูตอนทำงานสักนิดได้ไหมคะ?

เชิญตามสบาย

[Fade in/out.]

…ต้องตรวจสอบข้อมูลจำนวนมากขนาดนี้ทุกวันเลยเหรอคะ?
สุดยอดเลย…

Of course!
ตรวจสอบข้อมูลแค่นี้มันเรื่องปกตินะ
ความสุดยอดของเราก็เป็นเรื่องปกติเหมือนกัน

เพราะมีข้อมูลมากมายขนาดนี้
เพลงของคุณมีอาถึงได้ฮิตสินะคะ

เรื่องนั้น NO ต่างหาก
ข้อมูลที่ส่งมาถึงเราน่ะ มีแต่ขยะทั้งนั้นแหละ

เอ๊ะ? ถ้าอย่างนั้นจะรวมข้อมูลไปทำไมล่ะคะ?

เพื่อหาเบาะแสน่ะ

เบาะแสเหรอคะ?

ถ้ารวบรวมข้อมูลของอะไรที่ขายได้มาวิเคราะห์
ก็คงจะสร้างสรรค์ของดีขึ้นมาได้ล่ะนะ แต่ว่าแบบนั้นใครๆ ก็ทำได้

ข้อมูลน่ะสุดท้ายมันก็เป็นแค่จำนวนของผลลัพธ์ แถมในบรรดานั้น
ส่วนใหญ่ยังเป็นขยะ ถ้าเราหาสิ่งที่ใช้การได้จริงๆ จากกองขยะไม่ได้
ต่อให้รวบรวมข้อมูลมามากแค่ไหนก็ไม่มีความหมาย

…แล้วในความเป็นจริง สิ่งที่ใช้ประโยชน์ได้มันมีน้อยมาก
It's like looking for a needle in a haystack.

เอ่อ… “งมเข็มในมหาสมุทร” ฉันแปลแบบนี้ถูกไหมคะ?

ใช่ ชิสึคุอยู่ภาควิชาสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมใช่ไหม?
เรียนรู้มาเยอะเหมือนกันนี่

ขอบคุณค่ะ

เพื่องมเข็มเล่มนั้นให้เจอ
เราถึงต้องรวบรวมข้อมูลให้ได้มากที่สุดไงล่ะ

เราไม่เหมือนกับ
“ฝ่ายการตลาดที่วิเคราะห์ข้อมูลเพื่อสร้างสรรค์เพลง”
ที่มีอยู่เกลื่อนหรอกนะ

เราเป็นครีเอเตอร์ที่หาเบาะแสจากข้อมูล
แล้วนำมันมาเป็นแรงบันดาลใจในการสร้างสรรค์เพลงต่างหาก

และเธอก็จะได้ร้องเพลงของคนอย่างเรา
ต้องขอบคุณเราด้วยล่ะ

……

อ้าว มาเช้าจังนะทั้งสองคน
แต่ก็พอดีเลย

อ๊ะ คุณหลานจู อรุณสวัสดิ์ค่ะ

อรุณสวัสดิ์ชิสึคุ
มีอา เพลงนั้นปรับแต่งเสร็จหรือยัง?

ของแค่นั้นเราทำเสร็จหมดตั้งนานนมแล้วล่ะ

งั้นลองเปิดให้ฟังหน่อยสิ

[Fade in/out.]

เป็นไง?

นี่คือเพลงของการแสดงรอบต่อไปเหรอคะ?

เพลงเพื่อเธอยังไงล่ะ
เอ้า เอกสารเกี่ยวกับท่าเต้นแล้วก็แผนการแสดง

เพื่อฉันเหรอคะ!?

คารินกับไอก็ยอดเยี่ยมเหมือนกัน
แต่ฉันคิดว่าคนที่มีประสบการณ์การแสดงอย่างเธอนั่นแหละ
เหมาะกับคอนเซปต์ของชุมนุมสคูลไอดอลที่สุด

นี่แหละผลลัพธ์ของการได้พูดคุยกับเหล่าผู้กำกับมืออาชีพ
ช่วยแสดงภาพลักษณ์ที่พวกเราคิดไว้ให้สมบูรณ์แบบทีนะ
ฉันคาดหวังในตัวเธอ

แล้วเพลงเป็นไงบ้างล่ะ?

…วิเศษมากค่ะ เพลงที่สุดยอด
กับแผนการแสดงอันยอดเยี่ยม ไร้ที่ติเลยค่ะ

Naturally. ของมันแน่อยู่แล้ว

(แต่ว่า ทำไมนะ…
ทำไมเราถึงไม่รู้สึกประทับใจเหมือนตอนดูไลฟ์ของคุณคาสึมิกันนะ?
ทำไมหัวใจเราถึงไม่รู้สึกโดนสั่นคลอนแบบนั้น?)

คุณแต่งเพลงนี้มาเพื่อฉันเหรอคะ?

…พูดให้ถูกคือมันกลายเป็นเพลงเพื่อชิสึคุน่ะ
เพราะสิ่งที่เกิดจากเทรนด์ในตอนนี้ และข้อมูลความชอบของนักเรียน
ในโรงเรียนนี้ มันเข้ากับคาแรกเตอร์ของชิสึคุพอดีไง

มีอาทิ้งเพลงไปถึง 30 เพลงเพื่อทำเพลงนี้ให้สมบูรณ์
ความตั้งใจสุดยอดจริงๆ เนอะ

เราทิ้งไปขนาดนั้นเลยเหรอ?
แต่จำเพลงที่ไม่มีแววจะดังไม่ได้อยู่แล้วล่ะ

เอ่อ…แล้วฉันควรจะร้องยังไงดีเหรอคะ?

สตอรี่ของเพลงกับธีมที่อยากให้ถ่ายทอดมีเขียนอยู่ในเอกสาร
ที่ฉันให้ไปนั่นแหละ ใช้มันตีความและสร้างโลกของตัวเองขึ้นมา
เป็นของที่ชิสึคุถนัดที่สุดอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ?

ของที่ถนัด… ค่ะ นั่นสินะคะ…

ไลฟ์ครั้งต่อไปเธอจะแสดงแบบไหน
ฉันจะตั้งตารอดูนะ

…ขอบคุณค่ะ จะพยายามค่ะ

[Fade in/out.]

เข้าใจทั้งสตอรี่ทั้งธีมแล้วล่ะ
เป็นเพลงที่ยอดเยี่ยมและเข้ากับเราจริงๆ แหละ…

ด้วยบรรยากาศของเพลงก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าเราน่าจะทำได้ดี
ผู้ชมเองก็น่าจะพอใจ…

ไม่มีจุดไหนที่ผิด
มืออาชีพทำงานระดับสุดยอดในฐานะมืออาชีพ
และมอบหมายให้เราในขั้นสุดท้าย

ในฐานะคนแสดง ก็ต้องแสดงออกมาให้ยอดเยี่ยมที่สุด
เพื่อสร้างความพึงพอใจให้ผู้ชม…

วิธีการแบบนี้ มันถูกต้องแล้วใช่ไหมนะ
เพราะเวทีที่เรารักก็ต้องถูกสร้างสรรค์ขึ้นมา
ในรูปแบบนี้เหมือนกันนั่นแหละ

……

ถ้าเป็นเราที่ผ่านมาจนถึงเมื่อวานนี้
คงตื่นเต้นแน่ๆ ว่าจะถ่ายทอดมันออกมาแบบไหน…

แต่ว่า ตอนนี้การแสดงคุณคาสึมิยังติดอยู่ในหัวนี่สิ…
เราควรจะถ่ายทอดเพลงนี้ออกมายังไงดีนะ…?