เธอนี่พูดจาพิลึกนะ
ความเหนื่อยยากมันไม่เกี่ยวกับคุณภาพของเพลงสักหน่อย
เพลงน่ะ ให้มืออาชีพแต่งมันต้องดีกว่ามือสมัครเล่นอยู่แล้วสิ?

[Fade in/out.]

(ที่ว่าไม่มีทางเทียบกับเพลงของมืออาชีพได้มันก็จริงแหละ…)

(บางทีอาจจะเป็นอย่างที่คนคนนั้นพูด
เพื่อการพัฒนาของทุกคน สภาพแวดล้อมของชุมนุมอาจดีกว่าจริงๆ…)

(วิธีที่เราทำในแบบที่ผ่านมา
อาจจะเป็นสิ่งที่จำกัดความเป็นไปได้สำหรับทุกคนให้แคบลง…)

เอ่อ…

เหวอ!? อะ อะไรกัน ชิโอริโกะจังเองเหรอ

ขะ ขอโทษค่ะ! ที่จู่ๆ ก็เรียกแบบไม่ทันให้ตั้งตัว!

แต่พอเห็นท่าทางของคุณเป็นแบบนี้
ก็อดเป็นห่วงไม่ได้น่ะค่ะ…

เอ๊ะ?

[Fade in/out.]

ขอต้อนรับกลับมานะคะ
ฉันเฝ้ารอการกลับมาของคุณอยู่ตลอดเลยค่ะ

ขอบคุณนะ ฉันกลับมาแล้วล่ะ

ไปที่ชุมนุมมาแล้วสินะคะ?
ฉันนึกออกอยู่ค่ะว่าหลานจูจะพูดอะไรกับคุณบ้าง
ขอโทษแทนเด็กคนนั้นที่ไปพูดจาแย่ๆ ใส่ด้วยนะคะ

ทำไมชิโอริโกะจังต้องขอโทษด้วยล่ะ?

อันที่จริงฉันกับหลานจู…เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กค่ะ
ฉันเลยหยุดเค้าทั้งเรื่องการตั้งชุมนุม
และการสั่งห้ามกิจกรรมของชมรมไม่ได้…

อย่างนั้นน่ะเอง
แต่ยังไงก็ไม่ใช่เรื่องที่ชิโอริโกะจังต้องขอโทษสักหน่อย
ฉันจะหาทางแก้ปัญหาให้ดู ไม่ต้องกังวลไปหรอก

เพราะรู้ว่าหลานจูเป็นอย่างไรถึงได้กังวลค่ะ…
แต่ไหนแต่ไรแล้ว ไม่รู้จะเรียกว่าเด็กคนนั้นวางตัวกับคนอื่นไม่เป็น…
หรือเป็นพวกเอาแต่ใจดี…

แต่เรื่องนั้นฉันก็เป็นค่ะ
ฉันมองข้ามความเป็นอิสระของนักเรียนและบังคับพวกเค้า
ฉันเป็นแบบเดียวกับหลานจูนั่นแหละค่ะ

แต่เพราะชิโอริโกะจังหวังดีต่ออีกฝ่ายถึงทำแบบนั้นไม่ใช่เหรอ?

ก็ใช่หรอกค่ะ แต่ถ้ามองจากอีกฝ่ายมันก็ไม่ต่างกันเลย

หลานจูเป็นคนที่…สวยสง่า มีความสามารถ เกิดในครอบครัวที่มั่งคั่ง
มีสิ่งที่คนมากมายต้องนึกอิจฉา
แต่ก็ยังมีอีกหลายอย่างที่ขาดไป ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ทันเอะใจ

เจ้าตัวเป็นอัจฉริยะที่ชอบยึดตัวเองเป็นศูนย์กลาง
ชอบบังคับ และมักทำให้คนอื่นหงุดหงิด
ที่ผ่านมาฉันเองก็เจอเรื่องน่าปวดหัวมาไม่รู้ตั้งกี่ครั้งแล้วค่ะ

ฮ่ะๆๆ ลำบากแย่เลยนะ

แต่อยากคุณให้เข้าใจค่ะ ว่าเจ้าตัวไม่ได้มีเจตนาร้าย
โดยพื้นฐานแล้วเป็นคนไร้เดียงสา เค้าเข้าใจว่าถ้าทำแบบนั้นแล้ว
คนอื่นต้องดีใจอย่างแน่นอนเท่านั้นแหละค่ะ

ถึงจะเป็นสิ่งที่เกินรับก็ตาม
แต่นั่นเป็นความหวังดีในแบบของหลานจูค่ะ
ถึงอย่างนั้นความเอาแต่ใจนั่นก็อภัยได้ยากจริงๆ…

พอลองคิดอย่างถี่ถ้วน เพราะนิสัยแบบนั้น
คนส่วนใหญ่เลยไม่เข้าใจและยังรู้สึกขุ่นเคือง
แถมเจ้าตัวยังไม่รู้สึกถึงเรื่องนั้นเลยยิ่งลำบากค่ะ

รู้จักคุณหลานจูละเอียดจังนะ

เพราะเป็นคนแบบเดียวกัน แล้วก็เป็นเพื่อนกันมานานน่ะค่ะ
ตอนได้ฟังเรื่องพวกคุณจากคุณอายูมุ ยังคิดอยู่เลยค่ะ
ว่าถึงจะเป็นเพื่อนสมัยเด็กเหมือนกันแท้ๆ แต่ต่างกันเหลือเกิน

การมีเพื่อนสมัยเด็กที่เข้าใจในตัวเค้าดีอย่างชิโอริโกะจัง
คือเครื่องพิสูจน์ว่าคุณหลานจูเป็นเด็กดีแล้วล่ะ

แต่ดูเหมือนชิโอริโกะจังจะเข้าใจผิดนะ
เค้าไม่ได้พูดอะไรเสียมารยาทหรอก แถมคำพูดของเค้ายังช่วยให้ฉัน
ตระหนักถึงความจริงที่มองไม่เห็นด้วยซ้ำไป

ฟังแล้วเถียงไม่ออกเลยล่ะ
จนถึงกับคิดว่าบางทีอาจจะเป็นอย่างที่เค้าพูดก็ได้…

อะไรกัน…

ฉันคิดนะว่าการอยู่ในสิ่งแวดล้อมแบบนั้น
น่าจะทำให้ทุกคนพัฒนาได้มากกว่าที่เป็น
การที่เค้าเตรียมสถานที่แบบนั้นให้ใช้ ถือเป็นเรื่องที่โชคดีเอามากๆ

อีกอย่าง ต่อให้ฉันพยายามสัก 100 ปีก็แต่งเพลงแบบมีอาจังไม่ได้หรอก
ฉันแต่งเพลงดีๆ ออกมาอย่างต่อเนื่องไม่ได้ เพลงของมีอาจังน่ะ
ไม่ว่าใครเอาไปร้องก็ต้องกลายเป็นการแสดงที่ยอดเยี่ยมได้แน่

ส่วนฉันต้องคุยกับทุกคนเยอะๆ
แล้วเก็บเอาความรู้สึกมาถึงจะแต่งเพลงได้
ฉันทำได้แค่การแต่งเพลงตามออเดอร์ไปทีละเพลงเท่านั้นเอง

ถ้าคนดูแลเรื่องการแต่งเพลงไม่ใช่ฉัน ทุกคนในชมรมก็จะมีเพลง
ให้ร้องอีกเยอะแน่ เวลาแสดงไลฟ์ก็จะประสบความสำเร็จ
เก่งกาจขึ้น มีชื่อเสียงมากขึ้น…

…หรือฉันจะเป็นตัวถ่วงของทุกคนกันนะ?

ถ้ามีความเป็นไปได้ที่จะทำให้ทุกคนในชมรม
เปล่งประกายในฐานะสคูลไอดอลได้มากกว่าเดิม
ฉันก็อยากจะคอยเชียร์ในฐานะแฟนคลับคนหนึ่ง

ฉันอาจจะไม่จำเป็นแล้วล่ะ…

ห้ามพูดแบบนั้นนะคะ!
คิดบ้างหรือเปล่าคะว่ามีอะไรตั้งหลายอย่าง
ที่จะไม่มีทางสำเร็จถ้าไม่มีคุณ!?

ถ้าให้ยกตัวอย่าง…จำได้รึเปล่าคะ?
ตอนที่ฉันพยายามยุบชมรมสคูลไอดอล
แล้วก็ทำตัวไม่สมเป็นผู้ใหญ่นั่น…

ฉันที่เป็นแบบนั้น กลับกลายมาเป็นสคูลไอดอลในตอนนี้
แน่นอนว่าส่วนหนึ่งเป็นเพราะทุกคนให้การยอมรับ
แต่สาเหตุที่สำคัญที่สุดเป็นเพราะคุณชวนฉันมาไงคะ

…คุณเปลี่ยนฉันที่หัวแข็ง แล้วก็ยึดเอาแต่ทฤษฎีได้สำเร็จ
ดังนั้นช่วยมั่นใจในตัวเองสักนิดเถอะค่ะ…

ฮ่ะๆๆ มีเรื่องแบบนั้นด้วยนี่เนอะ
พอได้ยินชิโอริโกะจังพูดแบบนั้นแล้วดีใจจัง ขอบคุณนะ

หลานจูกับคุณมีอาเป็นคนที่เก่งกาจจริงๆ นั่นแหละค่ะ
ทั้งคู่เกิดมาพร้อมต้นทุนชีวิตและพรสวรรค์

แต่ฉันชอบชมรมในแบบที่คุณสร้างขึ้นนะคะ

ชิโอริโกะจัง…

กิจกรรมของทางชุมนุมนั้นเต็มไปด้วยคุณภาพและผู้มีความสามารถ
แต่ฉันมองว่าภาพตอนที่ทุกคนได้ทำกิจกรรมร่วมกับคุณนั้น
มีความตราตรึงใจกว่า

ถึงตอนนี้ฉันจะทำกิจกรรมในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของชุมนุม
แต่ฉันจะคอยช่วยให้ทุกคนทำกิจกรรมของชมรมได้เท่าที่ช่วยไหว
ดังนั้นอย่าซึมไปเลยค่ะ

แล้วในสักวัน ฉันเองก็จะ…

ขอบคุณนะ ชิโอริโกะจัง ฉันจะลองคุยกับทุกคนดู
ฉันจะคิดหาตัวเลือกที่ดีที่สุดเพื่อทุกคน

[Fade in/out.]

ฮึ่ม~~! พูดจาเสียมารยาทซะขนาดนั้นเลยเหรอคะ
ยายผู้หญิงเอาแต่ใจคนนั้นน่ะ!
ทั้งที่เค้ายังไม่ได้รู้จักรุ่นพี่เลยแท้ๆーー!!

แต่ถึงจะโดนพูดมาแบบนั้น ก็ยังอดคิดไม่ได้ว่าเค้าน่ะสุดยอดเลย

รุ่นพี่เองก็สุดยอดไม่แพ้เค้าหรอกค่ะ!
ถ้าไม่มีรุ่นพี่ งาน School Idol Festival คงไม่มีทางได้เกิดแน่ค่ะ
อีกอย่างเพลงที่รุ่นพี่แต่งก็ดีที่สุดในโลกแล้วนะคะ!

อย่างน้อยสำหรับคาสึมินก็เป็นแบบนั้นค่ะ!

คานาตะจังก็ชอบเพลงที่เธอแต่งที่สุดเหมือนกันนะ~

ฉันก็เหมือนกัน เพลงของเธอน่ะ
ไม่ว่าเพลงไหนก็มีความอบอุ่นและเต็มไปด้วยความรู้สึก…
จนอยากเข้าไปกอดเลยล่ะ

ชะ ชมกันเกินไปแล้ว!

ไม่เกินไปหรอก! ยังชมน้อยไปด้วยซ้ำ!
คนอื่นจะพูดยังไงก็ช่าง แต่สำหรับฉันเธอคือคนที่พิเศษที่สุดเลยนะ!

เพราะมีรุ่นพี่เป็นประธานชมรม
ฉันถึงพยายามทำสิ่งต่างๆ มาได้จนสำเร็จนะคะ!

และเพราะมีคุณอยู่ พวกเราถึงก้าวข้ามอุปสรรคต่างๆ มาได้ค่ะ!

อยากให้เข้าใจความรู้สึกของพวกเรานะ
รินะจังบอร์ด “จ้อง~”

ขอบคุณนะทุกคน ดีใจมากเลยล่ะ
แต่เรื่องที่คุณหลานจูพูดมาก็ใช่ว่าจะผิดไปซะทั้งหมด…

ถึงทุกคนจะมองในแง่ดียังไง…
แต่คนที่จำกัดความเป็นไปได้ของทุกคนไว้ก็คือฉันอยู่ดี…

พูดอะไรอย่างนั้นคะ…

ฉันได้เรียนรู้มาหลายอย่างตอนไปแลกเปลี่ยนระยะสั้น
เลยคิดว่าการได้สัมผัสประสบการณ์ใหม่ในสิ่งแวดล้อมที่ไม่เคยรู้จัก
มันช่วยให้โลกที่อยู่ในหัวตัวเองกว้างขึ้นน่ะ

ซึ่งสิ่งนั้นคือเรื่องที่ทั้งสนุกและแสนวิเศษ

เพราะอย่างนั้นเลยอยากให้ลองนึกภาพตัวเอง
ที่ได้ไปทำกิจกรรมกับชุมนุมแบบคุณคารินหรือคุณไอดูสักครั้ง

รุ่นพี่จะลาออกจากชมรมงั้นเหรอคะ!
หมายความว่าพวกคาสึมินจะเป็นยังไงก็ช่างเหรอคะ!?

ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย ที่พูดเพราะคิดว่าทุกคนสำคัญมากต่างหาก
ยิ่งกว่านั้นเพราะเป็นแฟนเพลงอันดับหนึ่งของทุกคน
เลยอยากให้ทุกคนไปลองคิดให้ดีน่ะ

อยากให้ไปคิดทบทวนอย่างซื่อตรง ว่าตอนนี้อะไรคือสิ่งที่จำเป็นที่สุด
ในการที่ทุกคนจะได้เป็นสคูลไอดอลในแบบที่อยากเป็น

…จะให้คิดสักเท่าไหร่ฉันก็ยังได้คำตอบแบบเดิม
อยู่กับเธอนี่ล่ะดีที่สุดแล้ว ฉันเริ่มได้เพราะเธอเป็นคนชวน
จากนี้ก็ต้องไปด้วยกันต่อสิ นี่แหละความรู้สึกตามตรงของฉัน

คาสึมินเองก็เหมือนกันค่ะ
เพราะคนที่ดึงเสน่ห์ของคาสึมินออกมาได้ครบถ้วนที่สุดก็คือรุ่นพี่นี่ล่ะค่ะ

ฉันเองก็อยากอยู่ที่นี่
การจะเป็นสคูลไอดอลในแบบที่ฉันอยากเป็นได้
คือต้องอยู่กับที่นี่เท่านั้นล่ะ

คนที่ยอมรับฟังความเอาแต่ใจของคานาตะจังได้ก็มีแต่เธอนี่ล่ะ
คานาตะจังไม่ยอมจากเธอไปไหนแน่~

จะยอมอยู่กับพวกฉันได้รึเปล่า?

…เป็นฉันจะดีจริงๆ เหรอ?

ต้องเป็นเธอเท่านั้นล่ะ

ใช่แล้วค่ะ!

…ขอบคุณนะ

พวกเราอาจจะทำกิจกรรมแบบออกหน้าออกตาไม่ได้
แต่ฉันจะคอยสนับสนุนเท่าที่ไหว
มาคิดหาวิธีที่จะทำกิจกรรมให้ได้กันเถอะ

พวกชิสึโกะก็คงคิดแบบเดียวกันใช่ไหม?

…ขอเวลาฉันไปคิดสักคืนได้หรือเปล่าคะ?

เอ๋!? ไหงงั้นเล่า!? ชิสึโกะจะหักหลังกันเหรอ!?

ไม่ใช่นะคะ! แต่เพราะรุ่นพี่บอกว่าอยากให้ไปคิดให้ดีต่างหาก
ฉันเลยอยากใช้เวลาคิดทบทวนให้ดีก่อน!

ฉันก็คิดแบบเดียวกับคุณชิสึคุค่ะ
จะไปลองคิดคนเดียวให้ชัดเจนดูค่ะ

…ฉันด้วย

ชิสึโกะกับรินาโกะ แล้วก็รุ่นพี่เซ็ตสึนะ…
จะยังอยู่ด้วยกันใช่ไหมนะ?