story:main:chapter-19:episode-2:th

Ch. 19 Ep. 2: ประชุมแผนรับมือซอมบี้

เหล่าเมมเบอร์ตัดสินใจเก็บตัวอยู่ใน
บ้านพักเพื่อปกป้องตัวเองจากซอมบี้
แต่วิธีเดียวที่จะติดต่อคนนอกเกาะได้
คือต้องออกไปที่โกดังนอกบ้านพัก!
แล้วทุกคนจะข้ามผ่านค่ำคืนนี้ไปได้
อย่างปลอดภัยหรือไม่…!?

โฮโนกะ

เงียบจังเนอะ…
พวกซอมบี้ยอมแพ้แล้วย้ายไปที่ไหนสักแห่งแทนแล้วหรือเปล่านะ?

คานาตะ

อาจจะกลับบ้านนอนแล้วก็ได้~

นิโกะ

เดี๋ยวๆ แล้วบ้านเค้าอยู่ที่ไหนล่ะ?

คานาตะ

ก็อย่างเช่นหลุมศพ~?

อุมิ

ความประมาทเป็นหนทางสู่ความตายนะคะ!
ถึงตอนนี้จะเงียบแล้ว
แต่ก็ไม่มีอะไรรับประกันว่าพวกเค้าไม่ได้อยู่แถวนี้ค่ะ

โนโซมิ

นั่นน่ะสิ ตอนที่คิดว่าปลอดภัยแล้วเดินออกไปข้างนอก
พวกเราอาจจะโดนเล่นงานก็ได้

ไอ

พูดถึงเรื่องนอนแล้วนึกได้ คานะจังไม่ง่วงเหรอ?
ปกติต้องดูง่วงกว่านี้แท้ๆ

คานาตะ

ถึงจะเป็นคานาตะจังก็เถอะ
เจอซอมบี้ล้อมแบบนี้ก็หลับไม่ลงหรอก~

ฮานาโยะ

นั่นสิ อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ความง่วงปลิวหายไปหมดเลยเนอะ

โคโทริ

อืม ตาสว่าง ไม่ง่วงเลยสักนิด

อายูมุ

เอ่อ…

เอริ

อื๋อ? มีอะไรเหรอ อายูมุ

อายูมุ

คือว่า ฉันก็เข้าใจนะ
ว่าตอนนี้เราต้องมุ่งความสนใจไปที่ซอมบี้… แต่ว่า…นะ

เอ็มม่า

ฉันกับอายูมุจังแล้วก็เซ็ตสึนะจัง…
งงมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วน่ะว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่…

เซ็ตสึนะ

คุณโฮโนกะ…ยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหมคะ?
คุณคือคุณโฮโนกะตัวจริงใช่ไหมคะ?

โฮโนกะ

อ๊าーーーー!!

โคโทริ

งะ งั้นเหรอ!
ขอโทษนะทั้ง 3 คน! คงจะสับสนกันสินะ!

ไอ

อ๊ะ ขอโทษที!! ลืมสนิทเลยอะ!!

โฮโนกะ

ขอโทษด้วยนะ!! เมื่อกี้นี้เป็นเรื่องโกหกน่ะ!!

คาสึมิ

คาสึมินก็ขอโทษนะคะ! ตอนที่ปรึกษาเรื่องเข้าค่ายกัน
คุยไปคุยมาดันกลายเป็นว่า ถ้าแกล้งสร้างเรื่องแบบนั้นน่าจะสนุกดี…
ก็เลยพลอยนึกสนุกตามน้ำไปกับเค้าด้วย…

นิโกะ

ฉันเองแหละ!! ฉันเป็นคนวางแผนเอง!!
ตอนนั้นคิดว่าถ้าเอาเรื่องขนหัวลุกของเกาะมาเล่าประกอบ
มันน่าจะตื่นเต้นดี…

นิโกะ

ไม่นึกเลยว่าจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้…
ฉันกะจะให้โฮโนกะโผล่เข้ามาในตอนกำลังแตกตื่น
แล้วปิดด้วยคำว่า “เฮ้อ ค่อยยังชั่ว” น่ะนะ…

ชิสึคุ

แต่สุดท้ายก็แตกตื่นจริงๆ ต้องขอโทษด้วยนะคะ

เอ็มม่า

เท่ากับว่าไม่มีใครได้รับบาดเจ็บใช่ไหม? ทุกคนสบายดีสินะ?

ชิโอริโกะ

ใช่ค่ะ พวกเราเล่นกันเลยเถิดเกินไปจริงๆ…

อายูมุ

ค่อยยังชั่ว!!

อายูมุ

ทุกคนปลอดภัยก็ดีแล้วล่ะ!
อุตส่าห์ได้มาเข้าค่ายสนุกๆ แต่กลายเป็นต้องเจอกับเรื่องแบบนั้น…
ฉันเกือบจะร้องไห้แล้วจริงๆ นะ…

เซ็ตสึนะ

ถ้าแค่แกล้งเฉยๆ ก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ

นิโกะ

นี่พวกเธอ จะโกรธมากกว่านี้ก็ได้นะ!?

เอ็มม่า

ไม่แล้วล่ะ แค่ทุกคนปลอดภัยก็ดีแล้ว
ที่สำคัญตอนนี้เรามาสนใจเรื่องซอมบี้กันก่อนเถอะ

ริน

อือ ปัญหาหลักเลยเมี้ยว…

มากิ

แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้ ซอมบี้หายไปหมดแล้วล่ะนะ…

คาริน

ใจจริงก็อยากจะนอนพักเอาแรงสักหน่อยน่ะนะ…
แต่ขนาดคานาตะยังนอนไม่หลับ พวกเราเองก็คงหลับไม่ลงหรอก

คาสึมิ

เอ่อ พอลองคิดดูดีๆ แล้ว
ซอมบี้เนี่ยเป็นศัตรูที่รับมือง่ายสุดๆ เลยไม่ใช่เหรอคะ?

รินะ

คาสึมิจังพูดอะไรแปลกๆ ออกมาอีกแล้ว

คาสึมิ

อย่าพูดเหมือนกับว่าพูดอะไรแปลกๆ อยู่ตลอดเวลาได้ไหม!

โนโซมิ

เอาน่าๆ แล้วมันรับมือง่ายสุดๆ ยังไงเหรอ?

คาสึมิ

ผีมันน่ากลัวตรงที่เดินทะลุกำแพงได้ แถมไม่มีทางรู้ด้วย
ว่าจะโผล่มาตรงไหน แต่สำหรับซอมบี้ ขอแค่ล็อกประตูหน้าต่างให้ดีๆ
ก็เข้ามาเล่นงานเราไม่ได้แล้วจริงไหมคะ?

มากิ

พอฟังเธอพูดแล้วก็จริงนะ
พวกนั้นไม่ได้มีภาพลักษณ์ว่าแรงเยอะเท่าไหร่ด้วย

ฮานาโยะ

จะว่าไปซอมบี้เนี่ย
นอกจากรูปร่างหน้าตาแล้วมีอะไรที่น่ากลัวบ้างเหรอ?

ไอ

ก็เรื่องความสามารถในการแพร่พันธุ์นั่นแหละมั้ง
โดยทั่วไปแล้วมนุษย์ที่โดนกัดจะกลายเป็นซอมบี้ไง

ชิโอริโกะ

หมายความว่าถ้าไม่โดนกัดก็ไม่มีปัญหา…เหรอคะ?

รินะ

งั้นก็แค่อย่าเข้าไปใกล้ก็พอ

คาสึมิ

นั่นแหละ เห็นไหมคะรับมือง่ายจะตาย~

เอ็มม่า

นี่ ฉันก็แอบสงสัยมานานแล้วนะ
คนที่โดนซอมบี้ไล่ตามเนี่ย ทำไมถึงต้องหกล้มกันทุกคนเลยล่ะ?

ชิสึคุ

อ๋อ หมายถึงในหนังสินะคะ ปกติแล้วซอมบี้จะเคลื่อนไหวเชื่องช้า
ถ้าคนวิ่งเต็มฝีเท้ายังไงก็หนีพ้นแน่ๆ ค่ะ

ชิสึคุ

แต่ในฐานะหนังสยองขวัญ แบบนั้นมันจะไม่ค่อยน่าตื่นเต้นเท่าไหร่
เค้าเลยต้องสร้างซีนหกล้มขึ้นมาเพื่อให้ซอมบี้ไล่ตามทันง่ายขึ้นน่ะค่ะ

อุมิ

เป็นความตั้งใจของฝ่ายผู้ผลิตเองเหรอคะ…

เซ็ตสึนะ

แต่ว่า สมัยนี้ดูเหมือนสถานการณ์จะต่างออกไปนะคะ

โนโซมิ

ต่างยังไงเหรอ?

เซ็ตสึนะ

คือว่าสมัยนี้มีซอมบี้วิ่งด้วยน่ะค่ะ
พวกนั้นจะไล่ตามคนด้วยความเร็วสุดโหดอย่างกับนักกรีฑาเลยล่ะ

เอริ

พอทีเถอะ!

คานาตะ

น่ากลัวจัง ซอมบี้ก็วิวัฒนาการได้เหมือนกันสินะ~

อุมิ

ฉันว่านั่นก็ควรนับเป็นความตั้งใจของฝ่ายผู้ผลิต
มากกว่าวิวัฒนาการนะคะ…

ไอ

อีกอย่างซอมบี้ดูอ่อนแอกว่าที่คิดนะว่าไหม?

ชิสึคุ

เพราะตายไปแล้ว เราเลยรู้สึกเหมือนซอมบี้เป็นอมตะ
แต่ถ้าเล็งโจมตีที่หัวก็จะไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีก
บางทีพวกเค้าอาจจะไม่ได้ไร้เทียมทานก็ได้นะคะ…

คาสึมิ

พอลองสงบใจแล้วคิดดูดีๆ ก็เริ่มรู้สึกว่าพวกเราน่าจะไม่เป็นไรนะคะเนี่ย

ริน

น่าจะเอาตัวรอดจากศัตรูอย่างซอมบี้ได้นะเมี้ยว

เอริ

หะ ห้ามทำอะไรเสี่ยงอันตรายนะ

ชิโอริโกะ

พอใจเย็นลงแล้วลองคิดดูอีกที
ฉันว่ายังไงซอมบี้ก็ไม่มีจริงหรอกค่ะ

ชิโอริโกะ

อาจจะเป็นสัตว์ป่าที่กระโดดใส่หน้าต่าง
เพราะพยายามจะเข้ามาในบ้านหรือเปล่าคะ…?
แล้วพวกเราฟังเสียงผิดกันไปเอง…

เอ็มม่า

ลองออกไปเช็กข้างนอกดูไหม?

เอริ

ก็บอกแล้วไงว่าอย่า มันอันตรายนะ!

อายูมุ

งั้นแอบมองข้างนอกจากทางหน้าต่างดีไหมคะ?

เอริ

เอ่อ ถ้าแค่นั้นก็…
โคโทริ ลองเปิดม่านหน่อยซิ

โคโทริ

ได้จ้ะ…

โคโทริ

กรี๊ดーーーーーーーーー!

ริน

มะ มีอะไรเหรอเมี้ยว!?

โคโทริ

อะ…อักษรเลือดที่หน้าต่าง!!

ฮานาโยะ

ใต้…ดิน…?

นิโกะ

อ๊ะ! ใครไปดูห้องใต้ดินมาหรือยัง!?
เจ้าพวกนั้นอาจจะพยายามเข้ามาทางนั้นก็ได้!

คาริน

ตรงนั้นฉันไปเช็กมาแล้วล่ะ ไม่มีปัญหา

นิโกะ

งะ…งั้นก็ดีแล้ว…

เอริ

ไม่เห็นจะดีเลยสักนิด!
พวกเราต้องเจอกับเรื่องแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่กันน่ะ!?

นิโกะ

เรื่องนั้นเธอก็ไปถามซอมบี้ดูสิ

เอริ

ไม่ไหวหรอก!


Contributors to this page:
story/main/chapter-19/episode-2/th.txt · Last modified: 2022/09/15 10:08 by Aran (Bot)