โธ่ ประธาน! ทำหน้าซึมเชียว!

อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ
ถึงเสียดายเรื่อง School Idol Festival ก็เถอะ…
แต่ฉันดีใจที่เธอกลับมานะ

ใช่แล้วค่ะ! รุ่นพี่แค่ฝืนพยายามมากเกินไปหน่อยเท่านั้นค่ะ!

ฉันดีใจมากๆ เลยนะคะ
ที่รุ่นพี่กลับมาช่วยดูการซ้อมให้พวกเราอีกครั้ง!

ชิสึคุจังพูดถูก ชมรมที่ไม่มีเธอ มันเหงามากเลยนะ

นี่ๆ ช่วงที่เธอไม่อยู่ คานาตะจังก็พยายามมาตลอดเหมือนกัน~
…เพราะงั้นช่วยมาดูให้มากกว่านี้หน่อยสิ~

ทุกคนพูดแบบนี้แล้ว
เธอก็ควรปรับอารมณ์ได้แล้วนะ

พวกคุณโฮโนกะกับพวกคุณจิกะก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอคะ
ว่ามันไม่ใช่เรื่องที่คุณต้องแบกรับเอาไว้คนเดียว เพราะฉะนั้น…

ทุกคน ขอบคุณนะ ขอโทษด้วยที่ทำให้เป็นห่วง
ทั้งที่เรื่องมันกลายเป็นแบบนั้น แต่ทุกคนก็ยังพูดแบบนี้กับฉัน…

เงยหน้าขึ้นเถอะค่ะ
เพราะคุณคอยเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงและพยายามมาตลอด
คนที่อยากเป็นอาสาสมัครถึงได้เพิ่มขึ้นเป็น 600 คนเลยนะคะ

จากคนที่นั่งในหอประชุมวันนั้นแค่ไม่กี่คน
เพิ่มขึ้นมาเป็น 600 คนได้ คุณไอว่ามันสุดยอดจริงๆ นะ!

แต่ถึงทุกคนจะให้ความร่วมมือ
แต่สุดท้ายก็ไม่ถึงจำนวนที่สัญญาไว้กับชิโอริโกะจังอยู่ดี
ไหนจะเรื่องอายูมุจังอีก…

อ๊ะ…

รุ่นพี่อายูมุ… จะเป็นยังไงบ้างนะ…

คะ คาสึมิจัง! ชู่ว!

หลังจากวันนั้น อายูมุจังก็ไม่มาชมรมเลยสักครั้ง…

บางครั้งคนเราก็ต้องการเวลานะ เชื่อในตัวอายูมุกันเถอะ

อืม อายูมุจังเวลาทำกิจกรรมชมรม เค้าดูมีความสุขมากๆ เลยเนอะ

นะ นั่นสิ ฉันจะเชื่อในตัวอายูมุจัง

อ๊ะ ตายล่ะ วันนี้ฉันต้องรีบกลับก่อนแล้วล่ะค่ะ…

ฮะ วันนี้คาสึมินก็มีธุระเหมือนกันค่ะ!

คุณไอด้วย วันนี้โดนวานให้ไปเฝ้าร้านน่ะ!

ทุกคนกลับไปก่อนเถอะไม่เป็นไร
ฉันจะอยู่ต่ออีกสักหน่อย

เอ๊ะ แต่ว่า…

เธอจะอยู่ต่อแค่คนเดียวเหรอ พวกคานาตะจังเป็นห่วงอะ~

ดูสิ สมุดจดการซ้อมที่ไม่ได้เขียนมานาน
วันนี้ฉันมีเรื่องที่อยากเขียนเยอะแยะเลยล่ะ
แต่ถ้าทุกคนคอยมองเวลาเขียนมันจะเขินน่ะ เข้าใจนะ?

ว้าว จะกลับมาเขียนแล้วเหรอ!?

ฮิๆ พูดแบบนี้พวกเราคงต้องรีบสลายตัวกันแล้วล่ะ
ตั้งสมาธิดีๆ แล้วเขียนให้ละเอียดๆ เลยนะ♪

อืม! ทุกคน ขอบคุณที่เหนื่อยกันนะ!

[Fade in/out.]

เฮ้อ…

(นี่เราทำอะไรของเรานะ…
ทั้งที่อยากสนับสนุนสคูลไอดอลทุกคน แต่กลับทำประโยชน์อะไร
ไม่ได้สักอย่าง… เราพังความฝันของทุกคนไปซะแล้วสิ…)

(ทำอะไรตามใจตัวเองโดยไม่ยอมฟังเสียงใคร…
แถมยังทำให้อายูมุจังเสียใจมากด้วย)

(เราชวนเค้ามาเป็นสคูลไอดอลด้วยกันแบบไม่ทันตั้งตัว
แต่เค้าก็ตอบตกลงทันที แถมยังขึ้นแสดงในงานเปิดให้ชมโรงเรียน
โดยแบกรับความรู้สึกของทุกคนออกมาได้ยอดเยี่ยมขนาดนั้นอีก…)

(แล้วเราไปพูดแบบนั้นกับอายูมุจังได้ยังไง…)

อย่างน้อยก็ขอให้อายูมุจังกลับมาเป็นอายูมุจังที่ยังรักชมรมเถอะ
ต้องรีบเขียนสมุดจดการซ้อมแล้ว

อ้าว? นี่มัน…
ของขวัญที่อายูมุจังจะให้เราเมื่อตอนนั้นนี่นา

(ถึงจะไม่ได้เจตนาก็เถอะ
แต่เราก็ปัดของที่เค้าอุตส่าห์เตรียมมาเพื่อเราได้ลงคอ
ให้ตายสิ เราเป็นบ้าอะไรของเรานะ…)

สมุดโน้ตนี่นา
จะว่าไป เราเคยบอกอายูมุจังว่าใช้สมุดจดการซ้อมใกล้หมดแล้วนี่นะ…
จำได้ด้วยเหรอเนี่ย…

[Fade in/out.]

คือว่าของชิ้นนี้คือของขวัญให้เธอจ้ะ เป็นของที่เลือกด้วยกับชิโอริโกะจัง
แล้วใส่ความรู้สึกขอบคุณสำหรับทุกเรื่องที่ผ่านมาลงไป
หน้าแรกมีเซอร์ไพรส์เล็กๆ จากทุกคนด้วยนะ?

อ๊ะ ถ้าบอกไปว่าเซอร์ไพรส์ก็กลายเป็นไม่เซอร์ไพรส์แล้วสิ
เอ่อ ไว้คุยโทรศัพท์เสร็จก่อนก็ได้ แต่วันนี้ไปเข้าชมรมด้วยกันเถอะ
แล้วก็ไปซ้อมกับทุกคนแบบที่ไม่ได้ทำมานาน――

[Fade in/out.]

เค้าบอกว่า… มีเซอร์ไพรส์นี่นะ
มีเซอร์ไพรส์อะไรกันนะ?

อ๊ะ มีข้อความจากทุกคนด้วย…!
ไอจัง คุณคาริน ชิสึคุจัง… ข้อความของทุกคน อ่อนโยนจัง…

แหะๆ ตกใจกับข้อความจากทุกคนไหม?
อืมๆ คงตกใจสินะ ไอเดียแสนวิเศษนี้เป็นของชิโอริโกะจังล่ะ
และฉันก็คิดว่าต้องเป็นของขวัญที่เข้าท่ามากๆ สำหรับเธอแน่♪

เอาล่ะ ตั้งแต่ตรงนี้จะเป็นข้อความจากฉันนะ

อันดับแรก ขอบคุณนะที่ชวนฉันมาเข้าชมรมสคูลไอดอล

ตอนแรกแอบตกใจอยู่เหมือนกัน
แต่วินาทีที่เห็นแววตาเธอเป็นประกาย
ฉันก็ปักใจเชื่ออย่างประหลาดว่าจะต้องราบรื่นแน่

พอเริ่มทำกิจกรรมชมรม ได้พบกับทุกคน และมีความฝันเดียวกัน…
ฉันก็คิดว่าพวกพ้องนี่ดีจริงๆ ความยินดีที่ได้รับสิ่งสำคัญแบบนี้มาน่ะ
มันบรรยายเป็นคำพูดไม่ถูกเลย

ทุกเช้าที่ตื่นนอน ฉันก็คิดทันทีเลย
ว่าวันนี้จะมีเรื่องที่แสนวิเศษแบบไหนรออยู่กัน
มันทำให้อดตื่นเต้นกับการไปโรงเรียนไม่ได้จริงๆ

เธอมักจะมองตรงไปข้างหน้าเสมอ
บางครั้งก็ตั้งใจมากเกินไปจนฉันแอบเป็นห่วงนิดหน่อย
แต่ก็เพราะมีเธออยู่ด้วยนี่แหละ ฉันถึงพยายามได้ขนาดนี้

จากนี้ไปก็ช่วยอยู่ข้างๆ ฉัน…
อยู่ข้างๆ พวกเราให้ใกล้ที่สุด และสนับสนุนพวกเราต่อไปด้วยนะ

จากอายูมุ

[Fade in/out.]

อายูมุจัง…

อึก ฮือ…

[Fade in/out.]

เราไม่ได้เข้าใจความรู้สึกของอายูมุจังเลยสักนิด…
ไม่รู้จริงๆ ว่าควรขอโทษยังไงดี…