รินจังอยู่ไหนกันนะ?
ฉันว่าคงไปไม่ไกลเท่าไหร่หรอก…

อ๊ะ…!

มีอะไรเหรอ รูบี้จัง?

ดูสิ!

ว้าว… ผีเสื้อเต็มไปหมดเลย…!
ไม่นึกเลยว่าจะมีผีเสื้อเยอะขนาดนี้…!

สวยจัง… รูบี้เพิ่งเคยเห็นอะไรแบบนี้ครั้งแรกเลย…!

เอ๊ะ…แต่เมื่อก่อนฉันเคยเห็นวิวแบบนี้ที่ไหนสักที่…
อ๊ะ! จริงด้วย ตอนนั้นไง…!
ถ้าอย่างนั้นรินจังก็ต้องอยู่ตรงนั้นแน่ๆ!

มีอะไรเหรอ ฮานาโยะจัง?

รูบี้จัง ฉันน่าจะรู้แล้วล่ะว่ารินจังอยู่ที่ไหน!

[Fade in/out.]

เฮ้อ… หิวจังเลยเมี้ยว~…

รินจัง!

อ๊ะ…

รินจัง!

เสียงนี้มันเสียงคาโยะจินกับรูบี้จัง!
เฮ้ ทางนี้!

รินจัง!

เจอแล้ว!

คาโยะจิน! รูบี้จัง!

ฉันเป็นห่วงนะรู้ไหม?

ฮือ…ขอโทษนะ พอเข้ามาในป่าก็ดันหลงทางซะได้…

แต่ไม่เป็นไรก็ดีแล้วล่ะ
จะว่าไปฮานาโยะจังสุดยอดมากเลยเนอะ
แค่แป๊บเดียวก็หารินจังเจอแล้ว

พวกคุณจิกะก็เป็นห่วงนะ
มาเดินจับมือกลับจุดปิกนิกจะได้ไม่หลงทางนะ?

อ๊ะ…เอ่อ นั่นมันก็…

? มีอะไรเหรอ?

รินจัง นิ้วรินจัง…!

เมื่อกี้นิ้วโดนหญ้าตรงนั้นบาดน่ะ…
แต่แค่นี้สบายมากเมี้ยว!

เอ๊ะ จะปล่อยไว้ไม่ได้หรอก!
เชื้อโรคอาจเข้าแผลก็ได้

รินจัง ใช้นี่สิ

เอ๊ะ? พลาสเตอร์ยา?

แหะๆ พี่ให้ฉันพกไว้เผื่อเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาน่ะ
ดีจริงๆ ที่พกมาด้วย รินจัง ยื่นมือมาสิ

เอ้า เท่านี้ก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ♪

ว้าว รูบี้จัง ขอบคุณเมี้ยว!