ที่นี่มัน…ดาดฟ้า? ถึงเส้นชัยแล้วใช่ไหมคะ?

นะ ในที่สุดก็ถึงสักที…น่ากลัวมากเลยจ้ะ~…

คาสึมิน…แฮ่กๆ…วิ่ง…ไม่ไหวแล้ว…

แฮ่กๆ…รูบี้ด้วย…

ริโกะ ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?

มะ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเป็นหรือไม่เป็นกันแน่…ฮ่ะๆๆ…

รินาโกะ!
อันสุดท้ายนั่นมันยังไงน่ะ!?

ใช้ควันจากน้ำแข็งแห้งที่อยู่เต็มทางเดินแทนจอภาพ
แล้วฉายคลิปน่ะ

งือ ถึงรู้ว่าเป็นของทำขึ้น
ของที่น่ากลัวก็ยังน่ากลัวอยู่ดีนะ…

ได้ข้อมูลมีค่ามาเพราะทุกคนเลย ขอบคุณนะ

ถึงจะเหนื่อยสุดๆ แต่ทำประโยชน์ให้รินะได้ก็ดีแล้วนะคะ

อื้ม! กว่าจะถึงระดับที่พอใจได้คงต้องปรับปรุงอีก
ถ้าอัปเวอชันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ตอนนั้นก็มาช่วยอีกทีนะ

มะ มะ มะไม่เอาไม่เอาไม่เอาเด็ดขาด…!!

ถ้าเป็นบ้านผีสิงที่น่ากลัวนิดๆ
คาสึมินก็จะแสดงท่าทางกลัวๆ แบบน่ารักได้
แต่นี่มันทำแบบนั้นไม่ได้เลยสักนิดค่ะ!!

น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?

น่ากลัวในระดับที่คาสึมินลืมน่ารักเลยนะ
ก็ต้องขนาดนั้นอยู่แล้วสิ!

คาสึมิจังเนี่ย อาจจะกลัวกว่ารูบี้ก็ได้นะ…

ก็มีดวงตาที่น่าขนลุกแบบนั้นโผล่มาในที่ๆ ใช้ชีวิตปกติอยู่ทุกวัน…
ความกลัวคงต่างกับพวกเราเลยแหละเนอะ

จริงด้วยนะ…

งั้นเหรอ…ขอโทษนะ คาสึมิจัง
รินะจังบอร์ด “ซึม”

ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ถึงจะพูดแบบนั้น แต่คาสึมิเป็นคนที่ใส่ใจเพื่อน
ครั้งหน้าก็คงมาช่วยอีกแหละค่ะ

แต่คราวหน้าชวนโฮโนกะมาแทนฉันคงได้ใช่ไหมคะ
ต้องได้ข้อมูลที่ดีกว่านี้แน่นอนค่ะ

อะ อุมิจัง~…

ถามความเห็นหน่อยสิ
ทุกคนคิดว่าลูกเล่นแบบไหนน่ากลัวที่สุดเหรอ?

ก็น่ากลัวหมดเลยนั่นแหละ
แต่ว่าถ้าถามว่ากลัวอันไหนที่สุดก็คงจะเป็นที่หอประชุมล่ะนะ

จริงด้วยสิ… ตอนนั้นถึงกับทิ้งกลุ่มไปเลยนี่คะ

พอเห็นคนตัวเปียกโชกสภาพรุ่งริ่งคลานเข้ามาหาแบบนั้น
ฉันก็หน้าซีดเลยนะ

เหวอๆ ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้นค่า

รูบี้ เพิ่งจะเคยวิ่งเร็วขนาดนั้นครั้งแรกเลย…

สีหน้าแค้นเคืองสมจริงจนไม่คิดว่าเป็นของทำขึ้นมาเลย…
แค่นึกถึงขึ้นมาก็ตัวสั่นแล้วค่ะ

อืม อันนั้นน่ะมันสมจริงเกินไป
เอาออกจากเครื่องเล่นน่าจะดีกว่านะจ๊ะ

เอ๊ะ…?

ไม่ได้เตรียมของแบบนั้นไว้ในหอประชุมสักหน่อย…
…หมายถึงอะไรเหรอ??

…เอ๊ะ?