น่ากลัวเกินไปแล้วจ้ะ รินะจัง…

อือ…สติตะหลุดไปหลายทีแล้วด้วย…

จะว่าไป ดาดฟ้าเนี่ยไกลขนาดนี้เลยเหรอ?
รินาโกะ ทำอะไรลงไปหรือเปล่า?

การเปลี่ยนแปลงความกว้างของอาคารเนี่ย ทำไม่ได้หรอก
เป็นปัญหาที่การรับรู้
การรับรู้ของร่างกาย…น่าจะสำคัญ จดๆ…

มุ่งมั่นมากเลยนะ รินะจัง…

อีกนิดเดียวก็จะถึงเส้นชัยแล้ว

ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีค่ะ
ฉันตกใจเกินไปจนแรงกายใกล้ถึงขีดจำกัดแล้วค่ะ

ตกใจเกินจนปวดไปหมดทั้งตัวแล้ว…

กว่าจะถึงเส้นชัย ยังเหลือลูกเล่นอีกกี่อย่างกันนะ…

…รู้สึกหนาวๆ กันไหมคะ?

จริงด้วยนะ อยู่ๆ ก็รู้สึกเย็นขึ้นมาหน่อยๆ เลย

นี่น่ะ…ไม่แปลกเหรอ?

เป็นความรู้สึกแปลกๆ ค้างมาจากเมื่อสักครู่หรือเปล่าคะ?

ไม่ใช่แบบนั้นนะ…
ดูสิ ทางเดินกลายเป็นสีขาวเพราะความเย็นหมดแล้วนะ

จริงด้วย ตั้งแต่เมื่อไรกัน? อย่างกับหมอกแน่ะ!

ตะ ต่อไปเป็นอะไรกันนะจ๊ะ~!?

ปิกี้…

เป็นอะไรเหรอ รูบี้จัง?

ขะขะข้างหลัง…ข้างหลัง…!

ข้างหลังมีอะไร…

กรี๊ดดดดด! นะ นะนะนะนั่นมันอะไรกันคะ ไอ้นั่นน่ะ!?

มะ มีผู้หญิงห้อยหัวลงมาจากเพดาน…

ตะ ตรงมาทางนี้แล้ว!

มะ ไม่น้า…!

ไม่ไหวไม่ไหวไม่ไหวไม่ไหวไม่ไหว…
แบบนี้มันเกินจะรับไหวไปแล้วนะ~~!

นั่นมันอะไรกันคะ นั่นมันอะไรกันค้า!?
ร่างกายโปร่งใสเลยนะคะเนี่ย!

เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ แล้ว!

ตะ ต้องหนีกันแล้วสิคะ! เอ้า เร็วเข้าค่ะ!

ขะ เข่าอ่อนจนยืนไม่ไหวแล้ว…

ริโกะ! จับไหล่ฉันไว้นะคะ… ทุกคน วิ่งกันให้เต็มฝีเท้าเลยค่ะ!