หยุดเดี๋ยวนี้นะคะ จิกะ! รูบี้!

ขอโทษนะรินจัง!

อุเมี้ยว!?

[Fade in/out.]

ไม่อยู่แล้วจ้า~~~~!!!

[Fade in/out.]

โธ่เอ๊ย… ริน! ตามไปเร็วค่ะ!

เอ๊ะ? เกิดอะไรขึ้นเหรอ?

ไว้อธิบายทีหลังค่ะ! ยังไงก็ช่วยจับสองคนนั้นให้ทีนะคะ!

…ได้เลย! ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจแต่ก็ไปก่อนนะ!

จริงๆ การวิ่งบนทางเดินเป็นเรื่องไม่ดี…
แต่ดูแล้วเป็นสถานการณ์ฉุกเฉิน อุมิจังก็อนุญาตแล้ว
งั้นไปด้วยความเร็วเต็มกำลังละเมี้ยว~♪

คุณจิกะ รูบี้จัง จะไปจับตัวละนะ~♪♪

ปะ ไปดีมาดี…
ถึงฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นก็เถอะ…

เตรียมใจไว้เลยค่ะ จิกะ… ฉันไม่ปล่อยให้หนีไปแน่!

[Fade in/out.]

มะ มาถึงนี่ได้ก็โล่งใจไปเปลาะหนึ่งแล้วมั้ง…

แฮ่ก… แฮ่ก… แฮ่ก… ทะ ทำไมต้องหนีด้วยล่ะ…

ขืนอยู่ตรงนั้นต่อคงต้องนั่งคุกเข่าฟังอุมิจังสวดแหงๆ~
ถ้าให้เวลาสักหน่อย อุมิจังคงโกรธแบบใจเย็นๆ แหละ

จะแบบไหนก็โกรธเหมือนกันนี่!?
ฮือ ต้องไม่เป็นอย่างนั้นแน่ๆ กลับตอนนี้ยังทัน――――

เดี๋ยวนะ ได้ยินอะไรด้วย เสียงตึงตังนี้มัน… อะไรกันนะ?

…เสียงฝีเท้าไม่ใช่เหรอ?
แล้วก็เหมือนจะตะโกนอะไรสักอย่าง…

คุณจิก――――ะ!
รูบี้จั――――ง!
เจอตัวแล้วเมี้ยววว~~♪♪

เหวอออออ!!

ปิเกี๊ยยยย!!
มะ ไม่เอานะ จิกะจัง รอด้วยสิ!

ไม่ปล่อยให้หนีไปหรอกเมี้ยว~~♪

[Fade in/out.]

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก มะ ไม่นึกเลยว่าจะถูกเจอเร็วขนาดนี้!

แงงงง ตะ ตาของรินจังเป็นประกายเหมือนคุณแมวเลย! น่ากลัวอะ!

เอาไงดี จะหนีไปไหน… อ๊ะ รูบี้จัง ทางนี้!

[Fade in/out.]

ตรงนี้มัน… ห้องว่าง…?

อยู่ที่นี่สักพักเถอะ รินจังวิ่งเร็ว ซ่อนอยู่สักที่น่าจะดีกว่าวิ่งหนีไปมานะ

ขะ เข้าใจแล้ว…

ถ้ารินจังหาพวกเราไม่เจอ ก็คงเลิก――――

เมียว เหมี่ยว เมี้ยว♪♪

(จิกะ) กรี๊ดดดด!!
(รูบี้) ปิเกี๊ยยยย!!

คิกๆ♪ ไม่ใช่เล่นไล่จับ แต่เป็นเล่นซ่อนหาเหรอ?

[Fade in/out.]

นะนะนะ หนีกันเถอะ~~!!