นี่ๆ อายูมุจัง
ไฮเดรนเยียที่ปกคลุมไปทั่วเนี่ยอยู่ตรงไหนเหรอ?

ทางนั้นไง

หยุดก่อน!

มีอะไรเหรอ?

พอมองดอกไม้ที่เปียกฝนแล้ว
อยู่ๆ ไอเดียในการแต่งเพลงก็ผุดขึ้นมาเลย…

จดใส่สมุดโน้ตก่อนละกัน…ต้องรีบจดก่อนที่จะลืม

มุ่งมั่นสุดยอด…

ไอเดียในการแต่งเพลงเนี่ย…
เป็นสิ่งที่ผุดขึ้นมากะทันหันสินะคะ

ไว้พามากิมาด้วยดีไหมนะ…

ฉันคิดว่าเสียงก็เป็นสิ่งที่มีสีสันนะ

แต่คิดว่าแต่ละคนก็คงจะมีภาพที่แตกต่างกันไป…

การนำทำนองมาเรียงร้อยต่อกันเป็นเพลงเพราะๆ
กับการนำสีสันมาเติมแต่งให้กลายเป็นภาพวาดสวยๆ
ฉันคิดว่ามันมีพื้นฐานจากเรื่องเดียวกันแหละ…

เพลงที่แต่งขึ้นมาจากการแวะมาสวนแห่งนี้…
อยากฟังเร็วๆ จัง

บางทีพวกเราอาจกำลังอยู่ในวินาทีที่เพลงดัง
ได้ถือกำเนิดขึ้นมาก็เป็นไปได้นะคะ

คิกๆ นั่นสินะ

…เฮ้อ ขอโทษที่ให้ทุกคนรอนะ

พอมองไฮเดรนเยียที่สวยงามแล้วก็
ได้ผลผลิตเนื้อเพลงออกมาโดยไม่รู้ตัวเลย

ภาพทิวทัศน์นี่น่าจะให้แรงบันดาลใจได้หลายอย่างเลยเนอะ

ค่ะ แค่มองก็รู้สึกได้รับการเยียวยา
หรือต้องบอกว่ารู้สึกใจสงบลงเลยค่ะ

ไฮเดรนเยียเนี่ย…น่ากินยังไงก็ไม่รู้เนอะ

กะ กินไม่ได้นะ รูบี้จัง
ไฮเดรนเยียเนี่ยมีที่มีพิษด้วย ขืนกินไปละก็อันตรายนะ

อ๊ะ ขอโทษที ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นหรอก
แค่คิดว่ามันเหมือนขนมญี่ปุ่นยังไงไม่รู้น่ะ…

นั่นสินะ เหมาะกับดีไซน์ของขนมญี่ปุ่นล่ะมั้ง

ขอรับไอเดียนั่นไปล่ะนะ!
กลับไปแล้วจะไปลองคุยกับคุณแม่ดูนะ

บางทีพวกเราอาจกำลังอยู่ในวินาทีที่ขนมชื่อดัง
ได้ถือกำเนิดขึ้นมาก็เป็นไปได้นะคะ

รู้สึกว่าไม่น่าใช่นะ…

คุณโฮโนกะ ถ้าทำขนมแบบไฮเดรนเยียเสร็จ
ช่วยบอกกันทีนะ อยากให้พี่ได้กินน่ะ

ได้เลย!

รูบี้เนี่ยรักไดยะมากเลยเนอะ

แหะๆ รักที่สุดเลยค่ะ!