ฉันขำการแสดงเมื่อกี้ของชิสึคุจังจังแฮะ

เอ๊ะ? อันไหนเหรอคะ?

ตอนขึ้นชิงช้าสวรรค์พูดว่า
“อยากได้สิ่งนี้ไว้ที่บ้านบ้างจัง” ใช่ไหมล่ะ?

อ๋อ! เพราะคิดว่าถ้ามีเครื่องเล่นสนุกๆ แบบนี้
ก็คงอยากได้รึเปล่านะน่ะค่ะ

ให้ความรู้สึกเป็นเจ้าหญิงยุคปัจจุบันดีนะ
เริ่มจับทางอิมเมจได้มากขึ้นแล้วนี่?

ก็จริงนะคะ… พอได้ออกมาข้างนอก
แล้วลองแสดงตามที่รู้สึกแบบนี้ก็ใช้อ้างอิงได้ดีเลยค่ะ

ถ้างั้นลองแสดงฉากที่ต้องแยกจากกันดูไหม?

เอ๊ะ?

ฉันยังอยากใช้เวลากับรุ่นพี่อยู่เลยค่ะ…

ดูเป็นสิ่งที่เจ้าหญิงจะคิดตอนต้องแยกจากกันจริงๆ แหละเนอะ

อ๊ะ ชะ ใช่แล้วค่ะ! เป็นอย่างนั้นเลยค่ะ!

เอ่อ ถ้าอย่างนั้นก็…

[Fade in/out.]

“ถึงเวลาต้องแยกจากแล้วสินะคะ…
ฉันจะไปตามทางนี้ค่ะ และจะไม่หันหลังกลับมาอีกแน่นอน”

“เพราะฉะนั้นคุณเองก็อย่าหันกลับมาเลยนะคะ…”

“เข้าใจแล้วล่ะ”

“…ฉันแค่นึกถ้อยคำแห่งการลาจากไม่ออกน่ะ…”

“ไม่สิ ฉันไม่อยากพูดถ้อยคำแห่งการลาจากค่ะ!”

“สักวันฉันจะไปพบคุณอย่างแน่นอน!
ไม่ว่าจะใช้เวลานานเท่าไหร่ก็ตาม…
แต่ฉันจะไปพบคุณอย่างแน่นอนค่ะ!”

[Fade in/out.]

สุดยอดเลยชิสึคุจัง!
ดูไม่ออกเลยว่าเป็นการแสดง!

อ๊ะ… ขะ ขอโทษค่ะ
เมื่อกี้ฉันพูดเรียงประโยคต่างจากตัวบทค่ะ
แบบว่ามันเผลอไป…

ไม่หรอก เพราะฉันก็สนุกกับวันนี้ทั้งวัน
คิดด้วยว่าถ้าจะแยกกันคงเหงาน่าดู
เพราะงั้นฉันเลยประทับใจประโยคเมื่อกี้มากเลยล่ะ!

ฮือ…

ประโยคที่ชิสึคุจังพูดอย่างที่ใจคิดน่ะดีจริงๆ นะ

ก็วันนี้เจ้าหญิงได้ผจญภัยครั้งใหญ่เลยนี่นา
ครั้งต่อไปคงไปหาตากล้องได้แน่ๆ

นะ นั่นสินะคะ
เมื่อกี้คือเจ้าหญิงที่ฉันค้นพบจากการใช้เวลาวันนี้ทั้งวันค่ะ

คือว่ารุ่นพี่…ไม่สิ คุณตากล้องคะ
สุดท้ายนี้เรามาถ่ายรูปด้วยกันสักรูปไหมคะ?
เพื่อเก็บไว้เป็นความทรงจำของเราสองคนในวันนี้!