(หลังซ้อมพื้นฐานของวันนี้ ก็เป็นซ้อมเต้นรายคน
ต้องเพิ่มเมนูออกกำลังกายกับฝึกกล้ามเนื้อให้รินะจัง
เพื่อเสริมแรงกาย…คุณคานาตะจะตื่นรึยังนะ)

(แล้วก็…ชิสึคุจังมีซ้อมของชมรมละครเวที
คงไม่เข้าชมรมสคูลไอดอลสักพักสินะ)

…หือ? ข้อความจากชิสึคุจังนี่นา ไหนดูซิ…

[Fade in/out.]

ชิสึคุจัง! ขอโทษที่ให้รอนะ

รุ่นพี่!
ขอโทษนะคะที่เรียกมาทั้งที่น่าจะคุมซ้อมจนเหนื่อยแล้วแท้ๆ…

ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่มีอะไรเหรอ?
เห็นส่งข้อความมาก่อนเริ่มชมรมว่ามีเรื่องอยากขอร้องนี่นา

ค่ะ ที่จริงแล้ว…รุ่นพี่คะ
ช่วยเป็นคู่ซ้อมละครให้ฉันได้มั้ยคะ?

ละคร? ฉะ ฉันอะนะ? เป็นคู่ซ้อมให้ชิสึคุจัง?

ไม่ไหวๆ ทำไม่ได้หรอก!
ฉันไม่เคยแสดงละครมาก่อน!
ไปขอร้องคนในชมรมการแสดงคงเหมาะกว่า…

ไม่เป็นไรหรอกค่ะ! ไม่ต้องพูดหรือแสดงอะไร
ขอแค่ยืนตรงหน้าฉันก็พอค่ะ ถ้าขอซ้อมกับคนในชมรมการแสดงมันก็…
น่าอายอยู่นิดหน่อยน่ะค่ะ

น่าอาย…?
อะ อืม…แค่ยืนเฉยๆ สินะ?

ค่ะ

เข้าใจแล้ว ได้เลย แล้วเนื้อหาของละครที่จะเล่นเนี่ย
เป็นแบบไหนเหรอ?

เป็นคู่ชายหญิงที่มีฐานะต่างกัน
หลังผ่านเรื่องราวทุกข์ยากและความสิ้นหวังมาด้วย ก็ลงเอยกันได้น่ะค่ะ

ฉันได้เล่นเป็นนางเอกก็จริง
แต่พอถึงฉากสารภาพรัก ไม่ว่ายังไงก็ แบบว่า เขินขึ้นมาซะดื้อๆ
…เลยบอกความรู้สึกได้ไม่ดีเท่าไรน่ะค่ะ

อ้อ… เข้าใจละ
ถึงจะบอกว่าเป็นการแสดง แต่ถ้าพูดกับคนที่เห็นหน้ากันในชมรมมาตลอด
ก็คงเป็นประโยคน่าอายนิดๆ เนอะ

(เลยมาซ้อมกับเราจนกว่าจะชินงั้นเหรอ ก็ดีใจอยู่หรอกที่ได้เป็นคู่ซ้อมให้
แต่การที่บอกว่าถ้าได้เราเป็นคู่ซ้อมคงไม่เป็นไรเนี่ย
ก็รู้สึกซับซ้อนนิดๆ แฮะ~…)

ถ้าอย่างนั้น เริ่มซ้อมได้เลยรึเปล่าคะ รุ่นพี่

อื้อ ได้ทุกเมื่อเลย

…ตะ “ตั้งแต่ที่ได้พบคุณเป็นครั้งแรก หัวใจของฉันก็ถวิลหาคุณไม่เคยขาด”
“เพียงแค่” นะ “นึกถึงคุณ” …

[Fade in/out.]

……ฮือออออ…รุ่นพี่…

อื้อ รีแลกซ์ให้มากกว่านี้สิ
คิดว่าฉันเป็นรูปปั้นก็ได้นะ!

ค่ะ

… “ตั้งแต่ที่ได้พบคุณเป็นครั้งแรก หัวใจของฉันก็ถวิลหาคุณไม่เคยขาด”
“เพียงแค่นึกถึงคุณ ร่างกายก็ร้อนรุ่มราวถูกแผดเผา”…

[Fade in/out.]

…

…อ๋า~! ยังไงก็ไม่ไหวค่ะ…!

น่าเสียดายยังไงก็ไม่รู้เนอะ
อีกนิดเดียวก็จะพูดได้แบบไม่ติดขัดแล้วนี่?

ทำไม…
ตอนซ้อมกับรุ่นพี่ถึงได้อายกว่าซ้อมกับคนที่ชมรมการแสดงเยอะเลยละคะ…

เอ๊ะ ความผิดฉันเหรอ!?