ขอโทษที่จู่ๆ ก็เรียกมาในที่แบบนี้นะคะ…

ไม่ต้องคิดมากหรอก วันนี้อากาศดีเนอะ

คือว่า…ฉัน…

หือ?

ฉันดันไม่เข้าใจขึ้นมาน่ะค่ะ…

พูดไม่ค่อยถูกเลย แต่ว่า…

บทที่ฉันได้รับคือตัวละครสำคัญของเรื่องคนหนึ่ง
เป็นบทที่สำคัญค่ะ คิดว่าการแสดงบทนี้
คือหนึ่งในสิ่งที่ส่งผลต่อความนิยมของเรื่องได้เลยค่ะ

ตอนประธานชมรมการแสดงบอกว่าจะมอบบทนี้ให้ฉัน
ฉันดีใจจริงๆ นั่นแหละค่ะ

แต่ยิ่งคิดเรื่องบทบาทมากเท่าไหร่
ก็คิดว่าตัวเองควรแสดงบทนี้จริงๆ เหรอ…

ไม่ใช่ว่าควรให้คนอย่างประธานชมรม รองประธานชมรม
หรือไม่ก็คนที่เป็นเอสของชมรมแสดงมากกว่าเหรอ…

ให้คนที่หาเวลาซ้อมเท่าคนที่ทุ่มเทให้ชมรมการแสดงอย่างเดียวไม่ได้
อย่างฉันแสดงบทบาทสำคัญอย่างนั้นนี่ดีแล้วเหรอคะ…?

ชิสึคุจัง…

ยิ่งอ่านบทละครมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งรับรู้ว่าตัวละครนี้มีเสน่ห์ค่ะ
แต่ฉันจะเผชิญหน้ากับเด็กคนนี้ได้ไหมนะ…
เป็นฉันนี่ดีแล้วจริงๆ เหรอคะ…

ชิสึคุจังเผชิญหน้าอย่างจริงจังแต่แรกแล้วนะ
บอกว่าได้รับบทยากๆ ก็ถือเป็นการท้าทายใหม่ๆ ไม่ใช่เหรอ

ขอบคุณค่ะ แต่ว่า…
เอาจริงๆ วิธีพูดที่บอกว่าเป็น “การท้าทาย” ของตัวเองเนี่ย
ไม่อวดดีไปหน่อยเหรอคะ? ฉันน่ะ ฉัน…

อ๊ะ! หรือว่า…

งานเทศกาลฟิล์มเฟสติวัลในโรงเรียนเนี่ย
อีกด้านหนึ่งคืองานแนะนำกิจกรรมชมรมสายวัฒนธรรม
เป็นอีเวนต์ที่็อยากเรียกคนให้มาดูมากที่สุดเท่าที่ทำได้

เพราะงั้นฉันถึงได้รับเลือกรึเปล่าคะ…
ถ้าสคูลไอดอลแสดงเป็นตัวละครหลักด้วยคงเป็นที่พูดถึงบ้าง…

ไม่ล่ะ ฉันว่าเค้าไม่ได้เลือกชิสึคุจังด้วยเหตุผลแบบนั้นหรอก

แต่ว่า…

งานเทศกาลฟิล์มเฟสติวัลในโรงเรียน
เป็นอีเวนต์ที่สำคัญมากสำหรับชมรมการแสดงใช่ไหมล่ะ?

ค่ะ คอยแข่งชิงรางวัลชนะเลิศกับชมรมวิจัยภาพยนตร์
ไม่ก็ชมรมวิจัยอนิเมชันอยู่ทุกปี
พวกเราที่แสดงละครจะแพ้ไม่ได้หรอกค่ะ

เรารับและสานต่อเจตนารมณ์นั้นจากรุ่นสู่รุ่น
และคอยทำให้เต็มที่อย่างจริงจังค่ะ

ถ้าอย่างนั้นก็ไม่น่าจะเลือกให้แสดงบทสำคัญ
เพราะจะหวังผลอยากเป็นที่พูดถึงหรอก
เพราะเป็นชิสึคุจังถึงให้รับบทนี้ได้ต่างหาก

เพราะเป็นฉันเหรอคะ… แต่ว่าทำไมละคะ…