โย่ ฮึบ ย้าก!

ไอจัง รีบไปแบบนั้นมันอันตรายนะ

แฮ่ก…แฮ่ก…แฮ่ก…

ศาลเจ้าอาวาชิมะสินะ?
บันไดหินสูงตั้งขนาดนี้ เวลาขึ้นลงต้องช่วยได้เยอะแน่!
Aqours ฝึกด้วยการวิ่งขึ้นบันไดใช่หรือเปล่า?

จ้ะ ตอนที่ขึ้นครั้งแรกนี่แทบแย่แน่ะ
พอไปถึงบนสุดแล้วทำเอาเกือบเป็นลมเลยนะ

จริงเหรอ? แต่ดูยังชิลๆ อยู่เลยนี่นา

เพราะเป็นผลจากการฝึกอยู่ทุกวันแหละ
แต่ไอจังที่ทักเรื่องนี้เองก็ดูชิลๆ อยู่เลยนะ

แหะๆ~♪ เพราะคุณไอก็พยายามฝึกทุกวันเหมือนกัน!
อ๊ะ เรา 3 คนมาแข่งกันวิ่งไปจนถึงด้านบนสุดกันไหม?

มะ…ไม่ไหว…ไม่ไหวหรอกค่ะ…
ขาสั่นพั่บๆ ไปหมดแล้ว…

พะ พักกันสักนิดเถอะ

[Fade in/out.]

ถะ ถึงด้านบน…แล้ว…
แฮ่ก แฮ่ก ไม่ไหวแล้ว…

นี่จ้ะ ผ้าเช็ดหน้า ใช้เช็ดเหงื่อซะนะ

ทั้ง 2 คนนี่สุดยอดจัง ดูไม่เหนื่อยเลยสักนิด…
ขนาดฉันได้พักกลางทางยังแทบจะล้มทั้งยืนแล้ว…

ไม่หรอกๆ คุณไอเองก็เหนื่อยนะเออ
แต่พอได้เห็นวิวบนนี้แล้วความเหนื่อยก็ปลิวหายไปเลย

วิวเหรอ…
จริงด้วย เห็นทั้งทะเลแล้วก็ตัวเมืองเลย…สวยจัง…!

เป็นทิวทัศน์ที่วิเศษไปเลยใช่ไหมล่ะ?
ฉันเองก็ชอบมากเหมือนกัน เพราะจะได้เห็นภาพแบบนี้แหละ
ถึงมีกำลังใจไต่บันไดหินขึ้นมาได้

ทะเลของที่นี่สวยมากๆ เหมือนมันสื่อเข้ามาในหัวใจ
และทำให้นึกสะกิดใจบางอย่างขึ้นมา…
คล้ายกับที่เค้าบอกว่ามีมนตร์ขลังอันน่าประหลาดน่ะ

เป็นที่ที่ดีจริงๆ นะ ถิ่นของริโกะเนี่ย

อื้อ เป็นที่ที่ดีจริงๆ แต่เพราะฉันย้ายมาจากโตเกียว
คงจะเรียกที่นี่ว่า “ถิ่นของตัวเอง”
แบบพวกจิกะจังไม่ได้หรอกมั้ง…

ริโกะจัง…

เอ๊ะ นูมาสึก็ถือเป็นถิ่นของริโกะได้นะ
เพราะคำว่า “ถิ่น” มีความหมายว่า “ที่ที่อาศัยอยู่” ด้วยนี่

มันก็…ใช่อยู่หรอก…

อีกอย่าง เวลาริโกะพาเดินชมเมือง
ยังดูกลมกลืนกับไปกับทิวทัศน์รอบๆ มากด้วย

กลมกลืนไปกับเมือง มีเพื่อนอีกเพียบ
เป็นสคูลไอดอลของอุระโจ
รักเมืองที่ตัวเองอาศัยอยู่อย่างสุดหัวใจ

แบบนั้นเรียกแค่ “ถิ่นของตัวเอง” ยังน้อยไป
ต่อให้เรียกว่าเป็น “บ้านเกิดเมืองนอน”
คุณไอยังว่าโอเคให้สามผ่านเลย♪

นูมาสึ เป็นบ้านเกิดเมืองนอนของฉันเหรอ…