(…ทะเลนี่ให้ความรู้สึกแบบนี้งั้นเหรอ)

(ทะเลที่เรารู้จักเคยเป็นสีฟ้ากระจ่างใสระยิบระยับกว่านี้
แบบที่แค่ได้เห็น จิตใจก็แจ่มใสขึ้นแล้วนี่นา)

(ทำไมวันนี้ถึงต่างออกไปกันนะ…)

[Fade in/out.]

อะ เอ่อ

[Fade in/out.]

…

นี่!

…อ้าว ริโกะจังนี่เอง มีอะไรงั้นเหรอ?

ทางนี้ต่างหากที่ควรจะถามว่ามีเรื่องอะไรหรือเปล่าน่ะ
พอดีเห็นคนมานั่งกอดเข่าอยู่ตรงหาด
มองข้างหลังแล้วคิดว่าคล้ายเธอ แต่ไม่นึกว่าจะใช่จริงๆ…

ทำไมมาอยู่ที่อุจิอุระได้ล่ะ? ใกล้จะถึงอีเวนต์แล้วไม่ใช่เหรอ?
ก่อนหน้านี้ยังโทรคุยกันอยู่เลยนี่ ว่าต้องเตรียมงานจนหัวหมุนน่ะ

…เอ่อ คือว่า…ประมาณว่ามาเที่ยวมั้ง?

มาเที่ยว?

อื้อ พอดีอยากได้แรงบันดาลใจไปแต่งเพลง…
เลยคิดว่าลองเปลี่ยนบรรยากาศสักหน่อยน่าจะดี

พอดีเลือกไม่ถูกว่าจะไปไหนดี
เลยนึกขึ้นว่าถ้าเป็นที่นี่น่าจะค่อยๆ คิดได้
แถมทะเลยังสวยแล้วก็คุ้นทาง น่าจะเหมาะน่ะ

…ชวนให้นึกถึงวันเก่าๆ จัง

อะไรเหรอ?

ที่ว่าเปลี่ยนบรรยากาศเพื่อหาแรงบันดาลใจน่ะ
ก่อนหน้านี้ฉันก็เคยทำแบบเดียวกันนี่แหละ

งั้นเหรอ… จะว่าไปเหมือนเคยเล่าว่าพอได้ฟังเสียงทะเล
ก็กลับมาเล่นเปียโนได้อีกสินะ หมายถึงตอนนั้นงั้นเหรอ?

ใช่ แล้วพอจะกระโดดลงทะเลช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิ
จิกะจังก็พยายามเข้ามาห้ามไว้แต่กลับตกทะเลไปพร้อมกัน

ฮ่าๆๆ งั้นเหรอ มีเรื่องแบบนั้นด้วยเหรอเนี่ย

เพราะเรื่องนั้นริโกะจังเลยเก่งขึ้นสินะ
เพลงของ Aqours ที่ริโกะจังแต่ง ทุกเพลงวิเศษมากเลยล่ะ

ถ้าฉันได้ยินเสียงทะเลบ้าง…
จะแต่งเพลงออกเหมือนกันรึเปล่านะ

เอ๊ะ?

ถ้าทั่วร่างได้สัมผัสกับเสียงของเสียงทะเล
จะแต่งเพลงดีๆ ได้รึเปล่า? คงได้สินะ? เดี๋ยวฉันมานะ

[Fade in/out.]

ดะ เดี๋ยวสิ! จะลงไปในทะเลตอนนี้เนี่ยนะ? ไม่ได้นะ!
ถึงจะใส่ชุดว่ายน้ำอยู่ก็เถอะ แต่ไม่มีชุดมาเปลี่ยนไม่ใช่เหรอ?
เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก!

แต่…แต่ว่า ฉันน่ะ
ต้องรีบแต่งเพลงให้ได้เร็วๆ เพราะทุกคนรออยู่นะ

ถ้าฉันไม่แต่งเพลง… ทุกคนจะไม่มีเพลงให้ร้องน่ะสิ…!

เข้าใจแล้ว!
เข้าใจแล้วล่ะ แต่ช่วยรอก่อนเถอะ!!

…

รู้สึกคาใจมาตลอดตั้งแต่คุยโทรศัพท์กันครั้งก่อนแล้วล่ะ
ถึงจะคิดว่าคนนอกไม่ควรจะเข้าไปจุ้นจ้านก็เถอะ…
แต่คงมีเรื่องอะไรสินะ?

…ริโกะจัง …ริโกะจัง
…ฉันควรจะทำยังไงดี…!