ทุกคน วันนี้พอแค่นี้แหละ! เหนื่อยหน่อยนะ!

ฟู่~…วันนี้ก็ซ้อมหนักเลยเนอะ หมดแรงเลยเนี่ย

นั่นสิ เหงื่อออกตั้งขนาดนี้เชียว…

ทุกคนเช็ดตัวให้แห้ง ระวังไม่ให้เป็นหวัดกันด้วยนะ
เอ้า คุณคานาตะก็ด้วย…

อ๊ะ วันนี้คานาตะจังกะจะอยู่ต่ออีกสักหน่อยน่ะ~

วันนี้ก็ด้วยเหรอคะ? หมู่นี้อยู่ต่อทุกวันเลยสินะคะ?
พยายามก็ดีแหละค่ะ แต่ถ้าหักโหมเกินไปมันอันตรายนะคะ?

ขอบคุณนะ~ ฉันไม่ฝืนหรอก สบายใจได้เลย~

งั้นเหรอคะ…งั้นก็ดีแล้วค่ะ

งั้นฉันอยู่ต่อด้วยอีกหน่อยดีไหมนะ ขออยู่ด้วยได้รึเปล่า?

ได้อยู่แล้ว~

[Fade in/out.]

แต่พักนี้คุณคานาตะพยายามจริงๆ นั่นแหละ
เซ็ตสึนะจังเองก็เป็นห่วงด้วย ไม่เป็นไรแน่นะ?

อื้อ♪ เพราะมีแรงใจและความสดใสเหลือล้นยังไงล่ะ~

คือฉันตกใจเลยล่ะ
ฮารุกะจังเติบโตขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกันนะ
ทั้งที่อยู่ด้วยกันตลอดแท้ๆ แต่กลับไม่รู้ตัวเลย…

ในฐานะคนเป็นพี่แล้วเหงานิดหน่อยเหรอ?

อืม… ให้พูดตรงๆ ก็เหงาอยู่บ้างแหละ
แต่ฮารุกะจังเติบโตแล้วก็ต้องยินดีสินะ

ฉันเลยคิดว่าตัวเองก็ต้องเติบโตให้ได้เหมือนกัน~
ถ้ายังติดน้องแบบนี้ มีหวังถูกฮารุกะจังหัวเราะเยาะเอาแน่

แล้วฉันก็อยากเผชิญหน้ากับความเอาแต่ใจที่ว่า
จากนี้ไปอยากพยายามเรื่องสคูลไอดอลด้วย
เพื่อไม่ให้ฮารุกะจังต้องเป็นห่วงละนะ♪

ไม่มีปัญหาเรื่องที่บ้านแล้วใช่ไหม?
ก่อนหน้านี้เคยบอกว่ามีเรื่องที่บ้านแล้วรีบกลับไปใช่ไหมล่ะ?

อือ ก่อนหน้านี้รีบกลับเพราะต้องทำข้าวเย็นให้ฮารุกะจังน่ะ
แต่ช่วงนี้วันหยุดเราจะช่วยกันทำกับข้าวเตรียมไว้เลยสบายมาก
ได้ใช้เวลาทำกับข้าวกับฮารุกะจังด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว♪

งั้นเหรอ ดีแล้วล่ะ!
ฉันจะได้เห็นคุณคานาตะที่เป็นสคูลไอดอลได้มากกว่านี้แล้วสินะ ดีใจจัง!
ถ้ามีเรื่องที่ฉันช่วยได้ก็บอกมาได้เลยนะ!

ขอบคุณน้า~
อาจจะเร็วไปหน่อย แต่ฉันมีเรื่องที่จำเป็นต้องให้เธอช่วยล่ะ♪

จะอะไรก็ว่ามาเลย!

คานาตะจังมีอิมเมจเพลงที่อยากร้องครั้งต่อไปแล้ว
แต่มันยังฟุ้งๆ อยู่เลย… อยากให้เธอมาช่วยคิดหน่อยน่ะ♪

ได้เลย ด้วยความยินดี! จะช่วยสุดกำลังเลย!

ขอบคุณนะ~! ฉันอยากให้เป็นเพลงที่พอยืนบนเวที
ก็จะลืมทุกอย่างไป แล้วทำแต่สิ่งที่ตัวเองชอบได้
เป็นเพลงของฉันผู้เอาแต่ใจ! มาเขียนด้วยกันนะ!