วันนี้ซ้อมแค่นี้ล่ะ ทุกคน เหนื่อยหน่อยนะ!

เหนื่อยหน่อยนะ~!
แหม วันนี้ออกแรงไปเต็มที่เลยเนอะ!

เพราะเคลื่อนไหวร่างกายกับร้องเพลงไปตั้งเยอะ
ตอนนี้เลยหิวแล้วล่ะ~

ฉันด้วยจ้ะ ขากลับไปหาอะไรกินด้วยกันทุกคนเป็นไง?

เข้าท่าดีนะคะ
งั้นลองไปคาเฟ่เปิดใหม่ใกล้ๆ โรงเรียนกันไหมคะ?

นั่นสินะ เดี๋ยวเปลี่ยนชุดกับเก็บกวาดเสร็จ
ก็ไปด้วยกันทุกคนเลยเถอะ

โอ๊ะ โทรศัพท์ดัง…เอ๊ะ?

ฮัลโหล

[Taking out phone.]

สวัสดีค่ะ ขอโทษที่โทรไปรบกวนกะทันหันนะคะ
ตอนนี้สะดวกหรือเปล่าคะ?

ไม่มีปัญหา เพิ่งซ้อมเสร็จพอดีเลย
ว่าแต่หายากนะที่คุณไดยะเป็นฝ่ายโทรมา มีเรื่องอะไรเหรอ?

ค่ะ อันที่จริง…
ดิฉันอยากปรึกษาเรื่องคุณคานันสักหน่อยน่ะค่ะ…

คุณคานัน? คุณคานันเป็นอะไรไปงั้นเหรอ?

คือว่า…

[Fade in/out.]

คุณคานัน?

…หือ? อ้อ เธอนี่เอง
อุตส่าห์แวะมาที่อุจิอุระเรื่อยเลยนะ

…คุณคานัน กังวลเรื่องอะไรอยู่เหรอ?

กังวล?

อ๊ะ เอ่อ เดี๋ยวนะ
…หรือว่าพวกจิกะไม่ก็ไดยะจะไปเล่าอะไรให้เธอฟัง

…อื้อ ก่อนหน้านี้คุณไดยะโทรมาปรึกษาน่ะ
เห็นบอกว่าพักนี้คุณคานันดูแปลกไป

ไม่ว่าตอนเรียนหรือซ้อมก็ดูเหม่อลอยกว่าปกติ
ทั้งที่ดูแข็งแรงดีไม่ป่วยไม่ไข้
แต่พอถามแล้วกลับไม่ยอมตอบออกมาให้ชัดๆ น่ะ

ไดยะนี่ก็นะ ขี้เป็นห่วงซะจริง…

พอฟังรายละเอียดดู ก็เหมือนจะแปลกไป
ตั้งแต่วันที่ฉันแวะไปหาคุณคานันที่ร้านอุปกรณ์ดำน้ำ…

เลยกลัวว่าวันนั้นฉันเผลอพูดทำร้ายจิตใจคุณคานันไปหรือเปล่าน่ะ
…ถ้าเป็นแบบนั้นก็ขอโทษจริงๆ นะ

ฮะๆๆ ไม่ใช่น่า เธอไม่ได้ทำอะไรไม่ดีหรอก
ก็แค่มีเรื่องที่ต้องคิดเพิ่มขึ้นมาน่ะ

เรื่องที่ต้องคิด…?
หรือว่าเรื่องอนาคตที่คุยกันไปวันนั้น?

ก็ อืม ประมาณนั้นแหละ
ฉันเลยนึกขึ้นได้ว่าไม่เคยคิดถึงเรื่องนั้นอย่างจริงจังเลย

ฉันว่าตัวเองก็ไม่ได้เหม่อมากขนาดนั้นนะ
ไม่นึกเลยว่าจะทำให้ไดยะเป็นห่วงจนต้องโทรไปหาเธอซะได้
เอาเป็นว่าฉันไม่ได้กังวลเรื่องอะไรอยู่หรอก

แต่ก็ใช่ว่าจะพูดแบบนั้นได้เต็มปากน่ะนะ ฉันน่ะ