……

อรุณสวัสดิ์ อ๊ะ ไอจัง วันนี้มาเร็ว…อ้าว?

อะ อรุณสวัสดิ์…ฮึก

แล้วทำไมถึงร้องไห้ล่ะ!?
ฉันไม่ชอบเลยที่มีเรื่องที่ทำให้ไอจังต้องร้องไห้เนี่ย!
ถ้าไม่รังเกียจละก็ฉันอยากเป็นแรงใจให้นะ!

เฮ้อ~ รู้สึกใจชื้นขึ้นอย่างบอกไม่ถูกแฮะ…
ฉันชอบนิสัยส่วนนั้นของเธอ…จริงๆ นะ…

ไม่ต้องฝืนร่าเริงก็ได้นะ ถ้ามีเรื่องลำบากใจอะไรก็…

เปล่าหรอก ฉันไม่เป็นไรจริงๆ นะ
ถึงจะบอกว่าร้องไห้ แต่นี่เป็นน้ำตาแห่งความสุขน่ะ

คือก่อนหน้านี้เราจัดไลฟ์ที่โรงพยาบาลใช่ไหมล่ะ?
พี่เค้ารับฝากจดหมายของทุกคนในโรงพยาบาลให้ฉันน่ะ

แล้วคุณไอก็ซึ้งใจกับจดหมายพวกนั้น…

งะ งั้นหรอกเหรอ…โล่งอกไปที…

เป็นจดหมายที่วิเศษมากเลยสินะ

อื้อ!

ถามได้ไหมว่าในจดหมายเขียนเรื่องอะไรบ้าง…?

ได้อยู่แล้ว! เพราะคุณไออยากให้เธออ่านด้วยเลยพกมาไง

ให้ฉันอ่านเหรอ?

ใช่แล้วล่ะ คนที่คอยจัดการหลายๆ เรื่อง
ให้ฉันจัดไลฟ์ที่โรงพยาบาลได้ก็คือเธอนะ
ให้คุณไออ่านจดหมายพวกนี้คนเดียวไม่ได้หรอก

[Fade in/out.]

เนี่ย อ่านตรงนี้ดูสิ

“ฉันรู้สึกดีขึ้นเพราะได้ดูไลฟ์ของไอจังเลยล่ะ
ตอนนี้ฉันร้องเพลงของไอจังกับทุกคนในห้องผู้ป่วยด้วยนะ”

“ฉันจะไปไลฟ์ของไอจังให้ได้เลย
เพราะงั้นถึงตัดสินใจเข้ารับผ่าตัด ไว้ครั้งหน้าค่อยเจอกันในไลฟ์นะ”

…สุดยอดเลย ไอจังมอบความร่าเริงกับความกล้า
ให้เป็นของขวัญกับทุกคนสินะ…ฮึก…

เหวอ! ยะ อย่าร้องไห้สิ~!

ขอโทษนะ ก็มันเป็นเรื่องที่สุดยอดมากจริงๆ นี่นา
พอคิดว่าทุกคนดูไลฟ์ไอจังแล้วหาแสงสว่างพบมันก็…

สะ แสงสว่างอะไรเล่า…
ถึงจะคิดว่าถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ คงดีก็เถอะ…

ไอจังเป็นไปแล้วนะ จดหมายพวกนั้นคือหลักฐานไง
โชคดีที่พวกเราจัดไลฟ์ไปเนอะ ไอจัง!

อึก…แง!!
ดีจริงๆ~!! ดีจริงๆ นั่นแหละ~~~!!

ฉันน่ะ ดีใจมากเลยนะที่เป็นแรงช่วยให้ใครสักคนได้!
จะพยายามให้มากกว่านี้อีกคอยดู~~~!!